Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ερζερούμ:Το μηδενικό πρόβλημα

ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΖΑΡΟ ΜΑΥΡΟ

Ε Υ Τ Υ Χ Ε Ι Σ για τη νέα και πρωτοφανή επιτυχία τους οι οικοδόμοι του Νεο-Οθωμανισμού, ισλαμιστές κυβερνώντες της Άγκυρας. Δεδηλωμένα υπερήφανοι για τις επιτυχίες τους στο Κυπριακό από 2002-2011 στην εξουσία («χωρίς να φύγει ούτ’ ένας στρατιώτης και χωρίς να δοθεί ούτε σπιθαμή εδάφους») και κορδώνοντας με περισσή αυτοπεποίθηση, ότι «με καμιά ΕΕ δεν ανταλλάσουν την Κύπρο», είχαν την Παρασκευή το κλέος να επιδεικνύουν διεθνώς τον πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Γ.Α.Παπανδρέου να προσφωνεί «καρντάσικα» τον ηγέτη τους κ. Ερντογάν και τη σύναξη των ανά τον κόσμο Τούρκων πρέσβεων στην Ερζερούμη…
Χ Ω Ρ Ι Σ ποτέ να αποσύρουν και ν’ αποκηρύξουν τη διακηρυγμένη απειλή πολέμου (casus belli) που απαγορεύει στην Ελλάδα την άσκηση των διεθνώς νομίμων δικαιωμάτων της στο εύρος των χωρικών της υδάτων, χωρίς ποτέ να μειώσουν τις επιδρομικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από την πολεμική τους αεροπορία, χωρίς ποτέ να απαγκιστρώσουν τις αποβατικές δυνάμεις της 4ης Στρατιάς τους που εποφθαλμιούν τα ελληνικά νησιά, χωρίς την παραμικρή έκπτωση της επεκτατικής τους στρατηγικής στις «γκρίζες» από τους ίδιους «ζώνες» του Αιγαίου, χωρίς να συμμορφωθούν έστω και στις ελάχιστες συμπεριφορές που επέβαλλε, με άδεια της Αθήνας το 1999, η τουρκική υποψηφιότητα ένταξης στην ΕΕ, είχαν την ευτυχία να καυχώνται εντός και εκτός Τουρκίας την επιτυχία της τουρκικής διπλωματίας ότι: Παρ’ όλ’ αυτά, ιδού που ο πρωθυπουργός της Ελλάδος προσήλθε εύχαρις «καρντάσης», ομνύων πίστη και βεβαιότητα και προθυμία στις αγαθές προθέσεις όχι μόνο τών από την εποχή του αειμνήστου Ισμαήλ Τζεμ κεμαλιστών, αλλά προπάντων του «αδελφοποιτού» έμπιστου και ικανού κ. Ερντογάν.


Ε Κ Φ Ω Ν Η Σ Ε και βαθυστόχαστη ομιλία, πλήρη ευχολογίων και προσδοκιών, επαναλαμβάνοντας τις επί δεκαετίαν διαψευδόμενες εμπράκτως υπό της Τουρκίας αθηναϊκές προσδοκίες ο κ. Γ.Α.Π. Διαβεβαιώνοντας την Άγκυρα ότι παραμένει σημαιοφόρος της ένταξής της στην ΕΕ. Χωρίς την παραμικρή νύξη, ή διάθεση, για οποιοδήποτε επιτίμιο που θα επισύρει εναντίον της η Τουρκία εάν -στον αιώνα τον άπαντα- δεν στέρξει να συμμορφωθεί με το Διεθνές Δίκαιο για τον τερματισμό της 37χρονης ήδη στρατιωτικής κατοχής των εδαφών της Κύπρου, ή δεν άρει τις επεκτατικές κατά των ελλαδικών κυριαρχικών δικαιωμάτων βλέψεις της. Η παρουσία του κ. Γ. Παπανδρέου κι η ομιλία του στο Ερζερούμ, χάρισαν την ευτυχία στον Νεο-Οθωμανιστή κ. Νταβούτογλου να αυτο-επιβεβαιωθεί στη στρατηγική του ότι: Ιδού η Ελλάς, ιδού εδώ κι ο πρωθυπουργός της, μηδενικό πρόβλημα για την Τουρκία…

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα