Χρήστος Καπούτσης

άρθρο του Χρήστου Καπούτση Οι δηλώσεις του υπουργού εξωτερικών Ν. Δένδια, μετά τη συνάντησή   του με τον γερμανό ομόλογό του Χέικο Μαας στο Βερολίνο, έχουν   ιδιαίτερο ενδιαφέρον, διότι, δίνουν και το στίγμα της εξωτερικής πολιτικής της Κυβέρνησης. Οι δύο Υπουργοί στην κατ’ ιδίαν συνάντησή τους, ασχολήθηκαν με   ζητήματα   διμερούς,   ευρωπαϊκού και περιφερειακού ενδιαφέροντος, όπως η κατάσταση στην Ανατ. Μεσόγειο και το Αιγαίο, το μεταναστευτικό και η προοπτική ένταξης των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ. Ειδικότερα, για το μεταναστευτικό, οι Υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδας και Γερμανίας,   συμφώνησαν, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο,   ότι θα πρέπει να ασκηθούν μεγαλύτερες πιέσεις προς την Άγκυρα, ώστε να εφαρμόσει την Συμφωνία Τουρκίας – Ε.Ε. για το   προσφυγικό.   Μικρή «διαφωνία» στο είδος των πιέσεων που θα πρέπει να ασκηθεί στην Άγκυρα. Ο Γερμανός Υπουργός ήταν πιο συγκρατημένος...   Όμως,   οι Υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδας και Γερμανίας, συμφώνησαν ότι, ανησυχία π

ρεπορτάζ Χρήστου Καπούτση  Η απώλεια,   που διαπιστώθηκε κατά την καταμέτρηση, κρίσιμου στρατιωτικού υλικού, στην ναυτική βάση της Λέρου, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση.   Έχουν κλαπεί αντιαρματικά,   νάρκες   κατά προσωπικού,   χειροβομβίδες,   οπλοβομβίδες και πυρομαχικά 7,62 χιλιοστών, καθώς επίσης και υλικά,   που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για εκρήξεις, όπως βραδύκαυστα ειδικά φιτίλια και αμυντικές χειροβομβίδες! Τα υλικά αυτά στα χέρια τρομοκρατικών ή άλλων οργανώσεων, μπορούν να προκαλέσουν , όχι μόνο σημαντικές υλικές ζημιές, αλλά και ανθρώπινες απώλειες, με φρικτό τρόπο, όπως είναι οι νάρκες κατά προσωπικού, που θεωρούνται το πιο φονικό από τα κλαπέντα στρατιωτικά υλικά. Ο τρόπος κλοπής του συγκεκριμένου στρατιωτικού υλικού, έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον και τον προβληματισμό του στρατιωτικού, δικαστικού και αστυνομικού προσωπικού, που διεξάγει τις έρευνες και συντονίζονται από τον αρμόδιο εισαγγελέα του Ναυτοδικείου, αφού, τα   υλικά   της συγκεκριμένης αποθήκης προο

άρθρο του Χρήστου Καπούτση   Τι είναι η Τουρκία;   Είναι το πρόβλημα, το αίνιγμα, το μήλο της έριδος σε ανατολή και δύση, σε ΗΠΑ και Ρωσία, το ενεργειακό σταυροδρόμι, ο εριστικός γείτονας;   Είναι η Τουρκία μια «αξιοποιήσιμη»   αγορά 70 εκατομμύριων, που συνορεύει με την Κίνα και έχει πρόσβαση ή διεκδικεί τα ενεργειακά αποθέματα του Ιράκ και της Ανατολικής Μεσογείου;     Η Τουρκία, με έναν από τους μεγαλύτερους και άρτια εξοπλισμένους Στρατούς, που απειλεί και δεν διστάζει να αξιοποιήσει   την στρατιωτική της πυγμή; Είναι η Τουρκία του αψίκορου, οραματιστή,   ανοικονόμητου και αναθεωρητή Τ. Ερντογάν, που αν μη τι άλλο, έχει αντιληφθεί την   ψυχική, συναισθηματική διάσταση   της Ιστορίας και της πολιτισμικής της ταυτότητας,   δηλαδή τη διαλεκτική σχέση του ψυχισμού και της ιστορικότητας; Η Τουρκία, είναι όλα αυτά μαζί, συνεκτικά και αδιαίρετα και είναι η προϋπόθεση, ώστε να έχει νοηματοδότηση η προσέγγιση και η εκφορά δημόσιου λόγου,   για την Τουρκία... εξαναγκαστική διπλ

Ένα δύσκολο ερώτημα, είναι αν πρέπει, οι επαγγελματίες Δημοσιογράφοι, μέλη δημοσιογραφικών ενώσεων, να εργάζονται ως   σύμβουλοι επικοινωνίας του προέδρου της Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού,     σε γραφεία υπουργών ή υφυπουργών. Και το ερώτημα καθίσταται πολύπλοκο, διότι, ο εργαζόμενος, χωρίς να αποποιείται της δημοσιογραφικής του ιδιότητας, θα αμείβεται από το Δημόσιο, για να προπαγανδίζει το κυβερνητικό έργο. Εκτιμώ ότι, δουλειά του δημοσιογράφου είναι να ενημερώνει αντικειμενικά την κοινή γνώμη, να αναδεικνύει τις σκοτεινές πλευρές μιας σοβαρής είδησης και κυρίως, να ελέγχει αυστηρά την εκάστοτε Κυβερνητική εξουσία.   Ασφαλώς και υπάρχει «αντικειμενική αλήθεια», που πρέπει πιστά να υπηρετείται. Όμως, ταυτόχρονα, υπάρχει και η άποψη του υπογράφοντος, που μπορεί να υπηρετεί την αλήθεια και να την αναδεικνύει   και   ΟΧΙ να την διαστρεβλώνει, να παραπλανά , να προπαγανδίζει, να δημιουργεί ψευδο- άλλοθι   ή   να ψηφοθηρεί   ιδιοτελώς. Η πρόσληψη δημοσιογράφων ως εμμίσθων συμβούλ