Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δεν πέρασε η ημερομηνία για Σκόπια από το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ.


Άρχισαν τα όργανα στην Ε.Ε. για το θέμα της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια, όπως προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Προς το παρόν ο κίνδυνος αποφεύχθηκε από ελληνικής πλευράς, έστω με πολύ κόπο, αλλά η χθεσινή πρώτη συζήτηση σε επίπεδο ΥΠΕΞ δείχνει το τι θα επακολουθήσει.
Η σουηδική προεδρία έδειξε από το πρωί τις προθέσεις της κατά τη συνεδρίαση των μονίμων αντιπροσώπων των 27. Υπέβαλε ένα σχέδιο συμπερασμάτων, το οποίο στο κεφάλαιο για την ΠΓΔΜ, ανέφερε:
1 «Το Συμβούλιο χαιρετίζει το ότι πραγματοποιήθηκε πρόοδος σε αριθμό σημαντικών θεμάτων και το ότι η χώρα έχει σε μεγάλο βαθμό αντιμετωπίσει τις βασικές προτεραιότητες της εταιρικής σχέσης. Η ομαλή εφαρμογή της συμφωνίας σύνδεσης αναμένεται να διευκολύνει περαιτέρω βήματα. Οι προεδρικές και τοπικές εκλογές του 2009 εκπλήρωσαν τις περισσότερες διεθνείς προδιαγραφές. Η εφαρμογή της Συμφωνίας-Πλαίσιο της Οχρίδας παραμένει ουσιαστικό στοιχείο της Δημοκρατίας και του κράτους δικαίου στη χώρα. Το Συμβούλιο τονίζει ότι το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα πρέπει να συνεχιστεί. Ειδικότερα απαιτείται συνέχιση της προσπάθειας καταπολέμησης της διαφθοράς και διασφάλισης της ανεξαρτησίας και αντικειμενικότητας της Δικαιοσύνης».
2 «Το Συμβούλιο σημειώνει ότι η Επιτροπή προτείνει την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ. Το Συμβούλιο θα επανέλθει στο θέμα τον Μάρτιο του 2010, με προοπτική τον ορισμό ημερομηνίας για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων».
3 «Η διατήρηση σχέσεων καλής γειτονίας, συμπεριλαμβανομένης μιας αμοιβαία αποδεκτής λύσης στο ζήτημα του ονόματος κατόπιν διαπραγματεύσεων, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, παραμένει απαραίτητη. Το Συμβούλιο ενθαρρύνουν οι πρόσφατες θετικές εξελίξεις σε ό,τι αφορά τις σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ».
Το άλλαξαν

Η ελληνική πλευρά εξέφρασε αμέσως επιφυλάξεις και ζήτησε τροποποίηση του κειμένου, ιδίως ως προς τον καθορισμό ημερομηνίας για την επανεξέταση του θέματος «με προοπτική τον ορισμό ημερομηνίας για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων». Τη σκυτάλη παρέλαβαν από τους πρέσβεις οι ΥΠΕΞ, με τον Σουηδό προεδεύοντα, Καρλ Μπιλντ, να ασκεί, επωφελούμενος από την υποστήριξη αρκετών χωρών αλλά και του επιτρόπου Ολι Ρεν, πιέσεις στην Ελλάδα, ζητώντας να γίνει αποδεκτό όπως έχει το προσχέδιο. Ο αναπληρωτής υπουργός Δ. Δρούτσας επέμενε στις επιφυλάξεις του, έχοντας την υποστήριξη μίας ομάδας εταίρων, όπως η Ισπανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ρουμανία και φυσικά η Κύπρος. Η Βουλγαρία μάσησε κάπως τα λόγια της.
Τελικά, η προεδρία κάλεσε την Ελλάδα σε διμερείς διαπραγματεύσεις και τελικά συμφωνήθηκε να βγει από το κείμενο η φράση «...Το Συμβούλιο θα επανέλθει στο θέμα τον Μάρτιο του 2010 με προοπτική τον ορισμό ημερομηνίας για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων». Στη θέση της μπήκε «Το Συμβούλιο θα επανέλθει επί ισπανικής προεδρίας»...
Ο συμβιβασμός αυτός αναμένεται να υιοθετηθεί και τυπικά σήμερα το πρωί από το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων. Ο κίνδυνος, λοιπόν, αποφεύχθηκε προς το παρόν αλλά θα επανέλθει σύντομα. Οταν έχεις στην καμπούρα σου συσσωρευμένα τόσα προβλήματα (οικονομία, Κυπριακό, Τουρκία, ΠΓΔΜ) δεν ξέρεις από πού να φυλαχθείς...
Του ΚΩΣΤΑ ΜΟΣΧΟΝΑ  ΓΙΑ ΤΗΝ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα