Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το ενδιαφέρον της Ρωσίας για την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη επαναβεβαίωσε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ


Το διαρκές ενδιαφέρον της ρωσικής πλευράς για την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη επαναβεβαίωσε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, σημειώνοντας, κατά την απολογιστική για το 2009 συνέντευξη Τύπου που εδωσε, ότι πέραν της πρακτικής, οικονομικής σημασίας για τους εταίρους, το σχέδιο συμβάλει στην ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης.

“Σε ό,τι αφορά στον Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη η δουλειά συνεχίζεται και με τους Έλληνες και με τους Βούλγαρους συνεταίρους”, είπε ο κ. Λαβρόφ, σημειώνοντας ότι βρέθηκε στην Ελλάδα το Δεκέμβριο και είχε συνομιλίες με τον Πρωθυπουργό Γ.Α. Παπανδρέου και άλλους αξιωματούχους “και αισθάνθηκα ότι καμιά εξασθένηση του ενδιαφέροντος προς την ενεργειακή παράμετρο της εταιρικής μας σχέσης δεν υπάρχει”.

“Πολύ περισσότερο, που το θεμέλιο της συνεργασίας μεταξύ Ρωσίας και Ελλάδας στον τομέα της ενέργειας μπήκε όταν το κόμμα του κ. Παπανδρέου βρισκόταν την προηγούμενη φορά στην εξουσία, γι’ αυτό και αισθανόμαστε τη συνέχεια και την υποστηρίζουμε”, συμπλήρωσε ο Ρώσος Υπουργός.


Σε ό,τι αφορά στις καθυστερήσεις στην υλοποίηση του έργου και στο ερώτημα “πότε αυτή θα ενεργοποιηθεί”, ο κ. Λαβρόφ είπε ότι πρέπει πρώτα να ερωτηθεί η βουλγαρική πλευρά “και προς το παρόν συγκεκριμένη απάντηση από τη νέα κυβέρνηση σχετικά με το ενδιαφέρον της για το σχέδιο αυτό δεν έχουμε λάβει”.


“Γνωρίζω ότι και οι Έλληνες συνάδελφοι θα ήθελαν επίσης να διασαφηνιστεί το ζήτημα αυτό”, πρόσθεσε ο Σ.Λαβρόφ.

Συγκρίνοντας τον Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη με τον Σαμψούντα – Τσεϊχάν, που επίσης παρακάμπτει τα Στενά μέσω, όμως, του τουρκικού εδάφους, ο Λαβρόφ σχολίασε ότι “οι Ρώσοι ειδικοί, που μελέτησαν αυτό το ζήτημα, εκκινούν από την εκτίμηση ότι και οι δύο πετρελαιαγωγοί είναι από οικονομική άποψη απολύτως αξιόπιστοι”.

Ο κ. Λαβρόφ είπε ότι επίσης προοδεύει και το σχέδιο South Stream για τη μεταφορά φυσικού αερίου στην Ευρώπη, στο οποίο συμμετέχει και η Ελλάδα, καθώς “όλο και περισσότερες εκκρεμότητες, οι οποίες πρέπει να επιλυθούν με τη μία ή την άλλη πλευρά βρίσκουν τη θετική τους λύση”.

Αναφερόμενος εν γένει στην ελληνορωσική συνεργασία, ο κ. Λαβρόφ είπε ότι “η ενέργεια είναι πολύ σημαντική παράμετρος των σχέσεών μας, αλλά κάθε άλλο παρά με αυτήν εξαντλείται όλο το εύρος της συνεργασίας μας, η οποία βασίζεται στην πνευματική εγγύτητα, τις ιστορικές παραδόσεις, την αμοιβαία έλξη του ελληνικού και του ρωσικού λαού, τους πολιτιστικούς δεσμούς, γι’ αυτό και τιμούμε ιδιαιτέρως τις σχέσεις μας με την Ελληνική Δημοκρατία”.

Απαντώντας σε ερώτηση για τη διευθέτηση του Κυπριακού, ο κ. Λαβρόφ είπε ότι η ρωσική στάση δεν άλλαξε ποτέ και οι προσπάθειες διαιτησίας του παρελθόντος, όπως το σχέδιο Ανάν, έχουν καταρρεύσει.

“Σε ό,τι αφορά στη διευθέτηση του Κυπριακού η θέση μας ποτέ δεν άλλαξε και βασίζεται στις ίδιες αρχές, οι οποίες εφαρμόζονται σε κάθε άλλη σύγκρουση και ειδικότερα ότι οι ίδιες οι πλευρές πρέπει να συμφωνήσουν ειρηνικά, χωρίς οποιαδήποτε πίεση έξωθεν, χωρίς οποιαδήποτε τεχνητά ακραία χρονικά όρια και φυσικά χωρίς οποιαδήποτε διαιτησία”, δήλωσε ο κ. Λαβρόφ.

“Προσπάθεια διαιτησίας είχε επιχειρηθεί στο πλαίσιο του λεγόμενου σχεδίου Ανάν και κατέρρευσε”, είπε ο Ρώσος Υπουργός, προσθέτοντας ότι “αυτό επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι είναι αναγκαίο να επιστρέψουμε στις θεμελιώδεις αρχές, που έχουν καταγραφεί στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας”.

Υπ’ αυτό το πρίσμα “χαιρετίζουμε ενεργά τη διαπραγματευτική διαδικασία, που εξελίσσεται μεταξύ του προέδρου Χριστόφια και του κ. Ταλάτ”, σημείωσε ο κ. Λαβρόφ, χαρακτηρίζοντας ειδικότερα “πολύ σωστή τακτική” το ότι προχωρούν “από το απλό στο δύσκολο”, “διότι επιτρέπει στο βαθμό που επιλύονται σχετικά απλά ζητήματα να ενισχύεται η εμπιστοσύνη και κατά τον τρόπο αυτό να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την επίλυση πιο δύσκολων θεμάτων”.

Η Μόσχα, τόσο στο πλαίσιο του ΣΑ του ΟΗΕ, όσο και στις διμερείς επαφές της με τις ενδιαφερόμενες πλευρές, “τασσόμαστε ενεργά υπέρ της υποστήριξης αυτής ακριβώς της διαδικασίας, χωρίς όμως να καταστεί επ’ ουδενί αντικείμενο οποιασδήποτε έξωθεν επέμβασης ή επιβολής οποιωνδήποτε συνταγών”.

“Γνωρίζουμε ότι τέτοιες προσπάθειες καταβάλλονται”, υπογράμμισε ο κ. Λαβρόφ, εκτιμώντας ότι “είναι αντιπαραγωγικές και δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε με αυτές”.

Αναφερόμενος ειδικότερα στην ενεργειακή συνεργασία της Ρωσίας με την Τουρκία και τον αγωγό φυσικού αερίου Blue Stream-2, ο οποίος σχεδιάζεται να καταλήγει στο τουρκικό λιμάνι του Τσεϊχάν και να τροφοδοτεί μελλοντικά με ρωσικό αέριο την ευρύτερη περιοχή της Μ.Ανατολής, συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου και του Ισραήλ, ο κ. Λαβρόφ είπε ότι η διαδρομή του αγωγού “δεν έχει οριστικά προσδιοριστεί”.

“Αλλά εάν βοηθήσει τον εφοδιασμό της Κύπρου με αέριο, νομίζω ότι ούτε η Κύπρος, ούτε εμείς θα έχουμε οποιαδήποτε αρνητικά αισθήματα, αντιθέτως πρόκειται για θετική εξέλιξη, γιατί ενισχύει την ενεργειακή ασφάλεια του κυπριακού κράτους”, παρατήρησε ο κ. Λαβρόφ.

(απο το ινφογνωμων )

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα