Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Προσοχή στο εσωτερικό της Τουρκίας

Η γειτονική μας χώρα, η Τουρκία, ζει μια μεγάλη εσωτερική κρίση  που είναι πολύ πιθανόν   να εξελιχτεί σε πολιτειακή εκτροπή  και να οδηγήσει τη χώρα  σε μια νέα περίοδο υπανάπτυξης, αυταρχισμού  και αστάθειας.  Συγκρούεται μετωπικά η λαοπρόβλητη Ισλαμική Κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν,  με το στρατογραφειοκρατικό Κεμαλικό κατεστημένο.
Ο Ερντογάν σε μια προσπάθεια πολιτικής εξόντωσης του κεμαλικού κατεστημένου, διάλυσης του παρακράτους και μείωσης της δύναμης των στρατηγών,  έχει ξεκινήσει το κυνήγι της «Εργκένεκον», μιας παραστρατιωτικής οργάνωσης που έχει μέλη πρώην στρατηγούς, επιχειρηματίες και δημοσιογράφους. Δεκάδες είναι οι στρατιωτικοί που έχουν προφυλακιστεί και θα προσαχθούν σε δίκη με βαρύτατες κατηγορίες. Ανάλογη είναι και η αντιμετώπιση των στρατιωτικών  που «εμπνεύστηκαν»  το σχέδιο «βαριοπούλα». Μεταξύ των συλληφθέντων και εν ενεργεία Στρατηγός!  Κοινός στόχος όλων, η πραξικοπηματική  ανατροπή της Ισλαμικής Κυβέρνηση.
Ο Ταγίπ Ερνοτγάν με προσχηματικό ή πραγματικό λόγο την προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. , επιχειρεί να μειώσει την πολιτική ισχύ των στρατιωτικών. Απειλεί ότι θα προχωρήσει σε αλλαγή του Κεμαλικού Συντάγματος,  που αποτελεί «casus beli» για τους στρατιωτικούς.
Οι Τούρκοι Στρατηγοί κατηγορούν τον Ερντογάν, ότι επιχειρεί να επιβάλει τον Ισλαμικό νόμο στην Τουρκία και να την μετατρέψει σε Μουσουλμανική χώρα. Οι στρατηγοί κατηγορούν τον Πρωθυπουργό τους,  ότι ενισχύει τους δεσμούς της Τουρκίας  με τον Αραβικό κόσμο, ενώ διέρρηξε τις σχέσεις της χώρας  με το Ισραήλ.
Ωστόσο, αυτές οι πολιτικές συγκρούονται,  εκτός των άλλων , και με τη λογική.
Διότι δεν μπορεί , ο εξευρωπαϊσμός της Τουρκίας να φοράει και μουσουλμανική μαντίλα. Και ο Ισλαμικός νόμος, να είναι ισχυρότερος από τον νομικό και   πολιτικό  πολιτισμό  της Ε.Ε.
Από την άλλη όμως, δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική Δημοκρατία σε μια χώρα και μάλιστα με ευρωπαϊκή προοπτική,  όταν η συμμετοχή του Στρατού στην πολιτική εξουσία είναι Συνταγματικά κατοχυρωμένη! Επομένως,  «λογικό» αδιέξοδο…
 Στην Ελλάδα υπηρεσιακοί  παράγοντες των συναρμόδιων Υπουργείων Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας, παρακολουθούν διακριτικά και αναλύουν προσεκτικά την εσωτερική κατάσταση στην Τουρκία. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος δημιουργίας(τυχαία ή σκόπιμα)  «θερμού» επεισοδίου στο Αιγαίο, προκειμένου  να εδραιωθεί η εξουσία των Κεμαλιστών στρατιωτικών. Αλλά μια τέτοια εξέλιξη θα έχει δραματικές συνέπειες και για την Ελλάδα!  Πολύ απλά, αυτό μας έλλειπε  τώρα…
                                                          Χ.Α.Κ.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα