Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Συνεδριάζει το ΝΑΤΟ. Φήμες για ανάμειξη του Πολεμικού Ναυτικού της Τουρκίας στην κρίση με το Ισραήλ

Του Χρήστου Καπούτση
Τη Σύγκληση του Ανώτατου
Πολιτικού Συμβουλίου του ΝΑΤΟ, ζήτησε η Τουρκία, προκειμένου να συζητήσει, την ισραηλινή επέμβαση στη νηοπομπή , ενώ βρισκόταν στα διεθνή ύδατα και μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στους αποκλεισμένους Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας.
Η Τουρκία, σύμφωνα με πληροφορίες θα ζητήσει, την προστασία του ΝΑΤΟ, από το ΙΣΡΑΗΛ, που θα υποστηρίξει ότι συμπεριφέρεται ως κράτος ταραξίας που ναρκοθετεί την περιφερειακή σταθερότητα.
Η συζήτηση , σε πρώτο στάδιο, θα γίνει σε επίπεδο μονίμων αντιπροσώπων (πρέσβεων) των κρατών- μελών του ΝΑΤΟ, κατόπιν αιτήματος της Τουρκίας.
Η συνεδρίαση έχει οριστεί να γίνει σήμερα, στις 3.30 μετά το μεσημέρι.
Σε αυτή την πρώτη Συνεδρίαση, θα γίνει ανταλλαγή απόψεων και πληροφοριών, για το αιματηρό επεισόδιο που προκάλεσε το Ισραήλ ανοιχτά στη Λωρίδα της Γάζας. Μάλλον θα υπάρξει σχετική ανακοίνωση. Και δεν αποκλείεται το θέμα να παραπεμφθεί σε ειδική Σύνοδο των Υπουργών Άμυνας και Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, που μπορεί να συγκληθεί και εκτάκτως, αρκεί να συναινέσουν οι ΗΠΑ και η Βρετανία, που μέχρι στιγμής όμως, δεν έχουν καταδικάσει την Ισραηλινή επίθεση.

Σύμφωνα με πληροφορίες , Mοίρα του τουρκικού Ναυτικού αποτελούμενη από τέσσερις φρεγάτεςπου βρίσκεται σε Ισπανικό λιμάνι, αναμένεται να αναχωρήσει τις επόμενες ώρες για την Ανατολική Μεσόγειο. Δεν είναι σαφές , που θα κατευθυνθούν τα τουρκικά πολεμικά πλοία, αν δηλαδή προσεγγίσουν τα διεθνή ύδατα στην ευρύτερη περιοχή του Ισραήλ και κυρίως, αν θα ασκήσουν κάποια πίεση με την παρουσία τους, στις εξελίξεις που συντελούνται στο Ισραήλ με αφετηρία την φονική επέμβαση των ισραηλινών στρατιωτών και εν συνεχεία την απέλαση ή τη φυλάκιση των ακτιβιστών.
Πάντως, η αιματηρή επιδρομή των Ισραηλινών ειδικών Δυνάμεων σε νηοπομπή που μετέφερε κυρίως ανθρωπιστική βοήθεια στους αποκλεισμένους Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας, αναμένεται ότι θα επιδεινώσει τις σχέσεις των δύο τοπικών υπερδυνάμεων, του Ισραήλ και της Τουρκίας.
Οι παρενέργειες από την κλιμάκωση της έντασης σε Άγκυρα και Τελ- Αβίδ, θα επιβαρύνουν την εύθραυστη ισορροπία στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Οι συνέπειες θα είναι ορατές και στις στρατηγικές επιδιώξεις της αμερικανικής διπλωματίας, για την ευρύτερη περιοχή.


Οι δεσμοί των ΗΠΑ με το Ισραήλ είναι πολύ στέρεοι στον πολιτικό, οικονομικό, και στρατιωτικό τομέα και δεν απειλούνται. Αλλά και οι ΗΠΑ στηρίζονται στην Τουρκία, που αποτελεί το ανάχωμα στην επέκταση στη Δύση του ισλαμικού φονταμενταλισμού. Μάλιστα οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και η Τουρκία, εδώ και τρείς δεκαετίες έχουν σχηματίσει μια πολύ ισχυρή πολιτικο-στρατιωτική συμμαχία, η οποία υπέστη σοβαρό ρήγμα το 2008 , όταν ο ισραηλινός στρατός εισέβαλε στη Λωρίδα της Γάζας και ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν χαρακτήρισε την εισβολή «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας». Επίσης η Τουρκία δεν θεωρεί την παλαιστινιακή οργάνωση «ΧΑΜΑΣ» τρομοκρατική, όπως οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Και ακόμη, η Ισλαμική Κυβέρνηση του Τ.Ερντογάν, έχει πραγματοποιήσει θεαματικά διπλωματικά «ανοίγματα» προς το Θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης, θανάσιμο εχθρό του Ισραήλ.
Ενδεικτικές της έντασης, είναι και οι αντιδράσεις των Τούρκων αξιωματούχων, αμέσως μετά το μακελειό: «Το Ισραήλ έχει πλήξει τη διεθνή δημόσια συνείδηση», αναφέρει σε δήλωσή του ο Πρόεδρος της Τουρκίας Αbdullah Gul. Για «κρατική τρομοκρατία» έκανε λόγο ο Τούρκος πρωθυπουργός Τayyip Erdogan σε δηλώσεις του από τη Χιλή. «Σοβαρή και απαράδεκτη» χαρακτήρισε την ισραηλινή επίθεση ο Αρχηγός του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου Στρατηγός Ilker Basbug στη διάρκεια τηλεφωνικής συνομιλίας του με τον Iσραηλινό ομόλογό του, Πτέραρχo Gabi Ashkenazi. Ήδη ανακοινώθηκε η ματαίωση τριών κοινών τουρκο-ισραηλινών στρατιωτικών ασκήσεων.
Είναι σαφές ότι με την επίθεση των ισραηλινών δυνάμεων κυρίως εναντίον του προπορευόμενου τουρκικού πλοίου της ανθρωπιστικής νηοπομπής, οι Ισραηλινοί έστειλαν και μία έμμεση, αλλά και σκληρή απάντηση στην Τουρκία και στην αιχμηρή κριτική του Ερντογάν, εναντίον του Ισραήλ.
Η παρέμβαση της Τουρκίας και της Βραζιλίας στην υπόθεση των πυρηνικών του Ιράν εξόργισε όχι μόνο το Ισραήλ, αλλά και τις ΗΠΑ, οι οποίες απέφυγαν να καταδικάσουν την αιματηρή επίθεση των ισραηλινών, παρά τη διεθνή κατακραυγή!
Πάντως το κύρος του Ερντογάν έχει αυξηθεί στον Αραβικό και μουσουλμανικό Κόσμο, ενώ ανεβασμένες είναι και οι μετοχές των πιο αδιάλλακτων αντιπάλων του Ισραήλ, όπως το Ιράν, η Συρία, η Χαμάς και η Χεζμπολάχ. Αντίθετα, σε δεινή θέση βρίσκονται τα συνεργάσιμα καθεστώτα της Αιγύπτου και της Ιορδανίας, τα οποία θα πιεστούν από τον Αραβικό Σύνδεσμο, να αλλάξουν πολιτική έναντι του Ισραήλ.

Σχόλια

  1. Ένοπλος ΑΛΒΑΝΟΣ έξω από το Palais de Justice στην καρδιά της βελγικής
    πρωτεύουσας πλησίασε και αφού χτύπησε με τσεκούρι τον κλητήρα έστρεψε
    το όπλο του εναντίον μιας γυναίκας δικαστή και την εκτέλεσε.


    Σύμφωνα με ο άνδρας ο οποίος διέφυγε είναι Αλβανός και πριν από λίγες
    ημέρες η συγκεκριμένη δικαστής είχε εκδώσει μια απόφαση εναντίον του.

    newsit.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα