Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Ο Ιρανός επιστήμονας, SHAHRAM AMIRI, ήταν πληροφοριοδότης της "CIA", ενόσω βρισκόταν ακόμα στο Ιράν"»

ΗΠΑ - ΙΡΑΝ


S ΗΠΑ:     «Ο    Ιρανός    επιστήμονας,    SHAHRAM    AMIRI,    ήταν πληροφοριοδότης της "CIA", ενόσω βρισκόταν ακόμα στο Ιράν"» (THE
NEW YORK TIMES, 15/07/10)

Σύμφωνα με δημοσίευμα της ε/φ «THE NEW YORK TIMES», Αμερικανοί αξιωματούχοι ισχυρίζονται ότι ο Ιρανός επιστήμονας, SHAHRAM AMIRI, ο οποίος

εμφανίστηκε, στις αρχές της εβδομάδας, στο Γραφείο ιρανικών συμφερόντων της
Πρεσβείας του Πακιστάν στη Washington, για να δηλώσει την απαγωγή του από
Αμερικανούς Μυστικούς Πράκτορες, ήταν, επί αρκετά χρόνια, και ενόσω
βρισκόταν ακόμα στο Ιράν, πληροφοριοδότης της «CIA», σε θέματα που
αφορούσαν το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας του. 
Συγκεκριμένα, ο AMIRI είχε περιγράψει σε στελέχη των αμερικανικών Υπηρεσιών Πληροφοριών τον τρόπο με τον οποίο το Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης είχε μετατραπεί σε κεντρικό φορέα του πυρηνικού προγράμματος της χώρας και δρούσε, επίσης, ως πηγή πληροφόρησης των ΗΠΑ, όσον αφορά τη σύνταξη    της    «NATIONAL    INTELLIGENCE
ESTIMATE», το 2007, για το οπλικό πρόγραμμα του Ιράν.
Πρόκειται για ισχυρισμούς, που φέρνουν στο φως τα πρώτα στοιχεία, για το πώς απέκτησαν οι ΗΠΑ πληροφορίες από Ιρανούς επιστήμονες, πέραν των πληροφοριών που έχουν συγκεντρώσει από υποκλοπές σε ιρανικά πληροφοριακά συστήματα.
Ο AMIRI έφθασε στις 14/07/10, στην Τεχεράνη, όπου επέμεινε στους αρχικούς ισχυρισμούς του, ότι δηλαδή απήχθη στη Σαουδική Αραβία από Μυστικούς Πράκτορες της «CIA» και βασανίστηκε, ενώ, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι δηλώνουν ότι ψεύδεται, προκειμένου να πείσει τις ιρανικές Αρχές, ότι ουδέποτε συνεργάστηκε με τις ΗΠΑ.
Από την πλευρά του, ο Ιρανός ΥΠΕΞ, Μ. ΜΟ-ΤΤΑ^, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, δήλωσε, μεταξύ άλλω,ν για το θέμα τ' ακόλουθα: «Πρέπει πρώτα να εξετάσουμε, τι συνέβη, τα τελευταία 2 χρόνια. Το Ιράν πρέπει να καθορίσει αν οι ισχυρισμοί" του AMIRI περι' απαγωγής του ει'ναι αληθει'ς ή όχι».
Τέλος, το δημοσίευμα επισημαίνει ότι, ενώ εδώ και ένα χρόνο, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι αρνούνταν ότι γνώριζαν τον AMIRI, ενόσω αυτός διέμενε, στην Tucson και τη Virginia, υπό συνθήκες μυστικότητας, σήμερα, εμφανίζονται πρόθυμοι να προβούν σε λεπτομέρειες, προφανώς για ν' αμβλύνουν τις επικρίσεις για το λανθασμένο χειρισμό της υπόθεσης, γεγονός που, εκτός των άλλων, θα έχει αρνητικό αντίκτυπο και σε μελλοντικές περιπτώσεις αυτομόλησης. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα