Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι πιθανές εξελίξεΙς στην Αίγυπτο


Την απόφαση να μεταβεί στο Κάιρο την Κυριακή και να συναντηθεί με τον πρόεδρο της Αιγύπτου Χοσνι Μουμπάρακ, ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου από τις  Βρυξέλλες. ΘΑ  δει και τον Μουμπάρακ;

                              **************
ΑΙΓΥΠΤΟΣ ανάλυση από τον χρήστο καπούτση

 Χθες από το μεσημέρι και μετά, εκατομμύρια Αιγύπτιοι πολίτες βρίσκονται στους δρόμους και στις πλατείες των μεγάλων αιγυπτιακών πόλεων, συμμετέχοντας στην «ημέρα της αποχώρησης» όπως την είχαν ονομάσει, απαιτώντας την παραίτηση του προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ.
Βέβαια απογοητεύθηκαν, προς το παρόν τουλάχιστον, διότι, ο Πρόεδρος Μουμπάρακ παραμένει ακόμη στη θέση του. Όμως ΤΟ προς τα πού πηγαίνουν οι εξελίξεις  φαίνεται και από τη στάση των ΜΜΕ.
Σχεδόν όλα τα δυτικά ΜΜΕ προβάλλουν  τις δηλώσεις του αντιπροέδρου και πιθανού διαδόχου του Μουμπάρακ του Στρατηγού Ομάρ Σουλειμάν : «Οι οπαδοί του Μπουμπάρακ συμπεριφέρθηκαν καλά. Οι ένοπλες δυνάμεις δεν χρησιμοποίησαν βία  εναντίον των διαδηλωτών. Και τους ζητάμε να επιστρέψουν στα σπίτια τους», δήλωσε ο λαοφιλής αντιπρόεδρος της Αιγύπτου.
 Επίσης ,  ο ηγέτης των Ισλαμιστών Μοχάμεντ αλ-Μπελτάγκι  δήλωσε στο τηλεοπτικό δίκτυο Αλ Τζατζίρα ότι, «οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, η μεγαλύτερη οργάνωση της αιγυπτιακής αντιπολίτευσης, δεν έχουν καμιά φιλοδοξία για την προεδρία της Αιγύπτου».
Εντύπωση προκαλεί η σχεδόν «εξαφάνιση» από χθες του Ελ Μπαραντέι από τα Δυτικά ΜΜΕ, ενώ στη θέση του προβάλλεται ο γ.γ. του Αραβικού Συνδέσμου, ο μετριοπαθής ισλαμιστής Amr Moussa.
Όμως οι εξελίξεις στην Αίγυπτο «τρέχουν» και όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά!
Πέρα όμως από τη ροή των γεγονότων, υπάρχει και η ουσία,  το πολιτικό διακύβευμα και οι επιπτώσεις στα κράτη της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
   Στην περίπτωση που στην Αίγυπτο δεν ΘΑ έχουμε καθεστωτική αλλαγή, αλλά μόνο αλλαγή προσώπων, (αντικατάσταση του Μουμπάρακ από τον αντιπρόεδρο τον Στρατηγό  Ομάρ Σουλειμάν, ή από τον Γ.Γ. του Αραβικού Συνδέσμου Ιμρ Μούσα), τότε θα υπάρξουν μάλλον ήπιες αναταράξεις και δεν θα απειληθούν οι υφιστάμενες γεωπολιτικές ισορροπίες στην Μέση Ανατολή και ευρύτερα. Η Αίγυπτος θα διατηρήσει τον φιλοαμερικανικό προσανατολισμό της.
  Η Αίγυπτος, που είναι η πιο πολυπληθής αραβική χώρα, καθορίζει την γενικότερη αραβική πολιτική, που έχει δύο άξονες, προς το Ισραήλ και στο Ιράν, δημιουργώντας έτσι, την  περίφημη αραβική συναίνεση.
Το φιλοαμερικανικό καθεστώς Μουμπάρακ είχε κατορθώσει να έχει εξισορροπητικό ρόλο στη Μέση Ανατολή και ευρύτερα, διατηρώντας τις λεπτές ισορροπίες μεταξύ αμερικανο-ισραηλινών και Αραβικών κρατών. Αλλά και μεταξύ των μουσουλμάνων με την ενίοτε  πυροσβεστική του παρέμβαση μεταξύ σιιτών και σουνιτών.
Αν το καθεστώς Μουμπάρακ αποφασίσει την   μεταβίβαση της  πολιτικής εξουσία σε  Κυβέρνηση του «δυτικόστροφου» Ελ Μπαραντέι, όπου όμως θα έχουν σημαντικό  ρόλο και οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι»,  τότε θα είναι  αναπόφευκτος και ο επαναπροσδιορισμός  των σχέσεων του Καΐρου με το Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον, καθώς θα περιοριστεί η επιρροή των ΗΠΑ στην Αίγυπτο. Ωστόσο, δεν θα υπάρξουν ριζικές αλλαγές. Το πιθανότερο είναι η Αίγυπτος να ακολουθήσει το παράδειγμα της Τουρκίας, δηλαδή μετριοπαθές Ισλάμ, με δυτικό προσανατολισμό.
Φυσικά, αν παρά τις αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που δρομολογεί ο Πρόεδρος της Αιγύπτου,  έχουμε τελικά βίαιη ανατροπή του  Μουμπάρακ  και   καθεστωτική αλλαγή στην Αίγυπτο,  τους ισλαμιστές στην εξουσία και κυρίως, «εξαγωγή»  των καθεστωτικών ανατροπών σε Συρία, Ιορδανία, Υεμένη, Μαυριτανία και Λιβύη, τότε, θα έχουμε και ολική ανατροπή των γεωπολιτικών ισορροπιών στην Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική με απρόβλεπτες εξελίξεις.
 Είναι σαφές ότι σε αυτή την περίπτωση θα απειληθούν στρατηγικά αμερικανικά  και ισραηλινά συμφέρονται, γι’ αυτό, πιθανότατα, θα αναλάβει «ενεργό»  δράση η αμερικανική διπλωματία, το χρηματιστηριακό αμερικανο- εβραϊκό λόμπυ, που θα επισείουν ως φόβητρο την στρατιωτική ισχύ του Ισραήλ. Η κατάσταση θα πολωθεί, ο ισλαμικός φονταμενταλισμός θα δυναμώσει και θα εξαπλωθεί , προκαλώντας πολύπλευρες αντιδράσεις. Πρόκειται για ενδεχόμενο, που περιλαμβάνει μόνο εφιαλτικές προοπτικές!
Ο Στρατός της Αιγύπτου, που διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με τις ΗΠΑ και θεωρεί αντίπαλό του το ισλαμικό κίνημα των «Αδελφών Μουσουλμάνων», ίσως να κρατάει το κλειδί των εξελίξεων στην Αίγυπτο. 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα