Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το μήνυμα των βουλευτικών εκλογών στην Τουρκία



·       Εκλογικός Θρίαμβος του Ερντογάν, αλλά δεν συγκεντρώνει τον αναγκαίο  αριθμό εδρών,  ώστε το κόμμα του να προχωρήσει σε συνταγματική αναθεώρηση.
·       Ο Ερντογάν εκλέχτηκε με μεγάλη πλειοψηφία Πρωθυπουργός και ήδη συμπεριφέρεται σαν …Σουλτάνος! 
·       Τα σχέδια της νέας τουρκικής Κυβέρνησης  για Αιγαίο, Κύπρο και Θράκη.

Γράφει ο Χρήστος Καπούτσης


    Εκλογικό θρίαμβο κατέγραψε το κυβερνών ισλαμικό κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στις βουλευτικές εκλογές στις 12 Ιουνίου στην Τουρκία.
Η μεγάλη νίκη , για τρίτη συνεχόμενη εκλογική αναμέτρηση, του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης με εκλογικό  ποσοστό πάνω από 50% του εκλογικού σώματος, έδωσε τη δυνατότητα στον Τ.Ερντογάν να κάνει δηλώσεις, όχι ως πρωθυπουργός αλλά σαν … Σουλτάνος.  «Ευχαριστώ και στέλνω χαιρετισμούς σε όσους έχουν στρέψει τα βλέμματα τους στη χώρα μας. Στο Κάιρο, στη Λιβύη, στη Δαμασκό, στη Βηρυτό, στη Λευκωσία.», δήλωσε περιχαρής ο Τ.Ερντογάν αμέσως μετά τον εκλογικό του θρίαμβο!  Ο κ.Ερντογάν τόνισε επίσης ότι «η Γάζα, η Παλαιστίνη και η Ιερουσαλήμ νίκησαν επίσης» δείχνοντας για μία ακόμα φορά τη συμπάθειά του στον μουσουλμανικό κόσμο και ιδιαιτέρως στην παλαιστινιακή υπόθεση. «Ο λαός μας έστειλε μήνυμα να εκπονήσουμε ένα νέο Σύνταγμα μέσω συναίνεσης και διαπραγματεύσεων» τόνισε και πρόσθεσε: «Θα συζητήσουμε το νέο Σύνταγμα με τα κόμματα της αντιπολίτευσης» .
Στις ιδιαίτερα θετικές παραμέτρους των βουλευτικών εκλογών στην Τουρκία, είναι η πολιτική ωριμότητα του τουρκικού Λαού, αφού η συμμετοχή των πολιτών  στις εκλογική διαδικασία ξεπέρασε το 80% .

Τα αποτελέσματα

  
 Με ποσοστό 50,3% (46,6% στις εκλογές του 2007) κερδίζει τις εκλογές στην Τουρκία το κυβερνών ισλαμικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, που  εκλέγει 326 βουλευτές, κατά τέσσερις λιγότερους από την πλειοψηφία των 330 εδρών που απαιτείται για να αλλάξει το Σύνταγμα μόνο με τις δικές του ψήφους.

     

Ακολουθούν το Κεμαλικό  Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα με 25,9% (20,9) που εκλέγει 135 βουλευτές, το ακροδεξιό Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος με 13,1% (14,3%) που εκλέγει 54 βουλευτές και τέλος οι ανεξάρτητοι που υποστηρίζει το φιλοκουρδικό Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας με 5,6% (5,4) το οποίο ωστόσο εκλέγει 35 βουλευτές, ενώ το 2007 είχε εκλέξει 20.Οι κούρδοι θα είναι μάλλον οι ρυθμιστές των εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων στην Τουρκία.Το εκλογικό όριο για να μπει κάποιο κόμμα στη Βουλή είναι το 10%.
Το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης,  είναι ένα μετριοπαθές ισλαμικό κόμμα,  που έχει γίνει η «φωνή» ενός  εκσυγχρονιστικού  κοινωνικού ρεύματος στην Τουρκία, των «νέο-ισλαμιστών»,  που εκφράζουν  μια πολιτική σύνθεση Δημοκρατικών και Ισλαμικών αξιών.   

Το ερώτημα είναι φυσικά, αν ο  νέος εκλογικός θρίαμβος του Τ.Ερντογάν οδηγήσει στην περαιτέρω ισλαμοποίηση της τουρκικής κοινωνίας. Με ορατό τον κίνδυνο, ένα νέο «βαθύ κράτος»  το ισλαμικό, να ριζώσει  σταδιακά στα δώματα της εξουσίας, που θα καταστεί κυρίαρχο μετά την διαφαινόμενη  εξουδετέρωση του παλιού κεμαλικού κατεστημένου και ιδιαίτερα του Στρατού.
Η νεοοθωμανική κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν  «αξιοποίησε» στο έπακρο  τις υπαρκτές συνωμοσίες των στρατηγών για πραξικόπημα σε βάρος της Δημοκρατίας και του Ισλαμικού κόμματος , για να εξουδετερώσει,  όχι μόνο τους εμπλεκόμενους στρατιωτικούς , αλλά και πολιτικούς αντιπάλους της.  Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Τ.Ερντογάν, εκμεταλλευόμενος την ανοχή της τουρκικής κοινωνίας, αλλά και με την ενθάρρυνση των ευρωατλαντικών θεσμών (ΝΑΤΟ, Ε.Ε.),  προχωρεί,  στην εξουδετέρωση    του κεμαλικού «βαθέος κράτους». Και το σημαντικότερο,  το κυβερνών ισλαμικό κόμμα οικοδομεί το δικό του «βαθύ κράτος». Η Κυβέρνηση τοποθετεί συστηματικά σ’ όλες τις καίριες κρατικές θέσεις, ειδικά στις Ένοπλες Δυνάμεις , την Αστυνομία και τη Δικαιοσύνη  στελέχη του ισλαμικού κόμματος, ή στελέχη χωρίς κομματικό πρόσημο. Έτσι όμως, η προώθηση ισλαμιστών στον κρατικό μηχανισμό είναι προφανές ότι  σταδιακά διαμορφώνεται  ένα  άλλο ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο, που πιθανότατα θα μετεξελιχτεί σε αντιδημοκρατικό καθεστώς. Από τους Κεμαλιστές στρατογραφειοκράτες, η πολιτική εξουσία μεταβιβάζεται στους ισλαμιστές. Η εξέλιξη αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί και ως νίκη της Δημοκρατίας.  Πάντως η σύγκρουση Ισλαμιστών και Κεμαλιστών έχει   προσλάβει διαστάσεις μάχης μέχρι τελικής πτώσεως.  Οι στρατηγοί έχουν πολιτικά αποδυναμωθεί, ενώ η  ασυλία που απολάμβαναν  από τα τουρκικά ΜΜΕ έχει σχεδόν εκμηδενιστεί.  Ο εκλογικός θρίαμβος τους Ερντογάν, είναι πολύ πιθανόν, να οδηγήσει τους Κεμαλιστές Στρατηγούς  οριστικά εκτός πολιτικής εξουσίας και μάλιστα χωρίς τη δυνατότητα αντίδρασης,  αφού έχουν απολέσει και τη λαϊκή υποστήριξη.
Τα σχέδια Ερντογάν για την επόμενη μέρα

   Το  εκλογικό αποτέλεσμα , είναι βέβαιο ότι θα ενισχύσει το πολιτικό εκτόπισμα  του Ισλαμικού κόμματος στις εσωτερικές εξελίξεις και φυσικά, το διεθνές κύρος του Πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν.
Στις προτεραιότητες του Τ.Ερντογάν είναι η αναθεώρηση του Συντάγματος.
Το κυβερνών κόμμα διαθέτει 326 έδρες , μόλις τέσσερις λιγότερες, από την πλειοψηφία που απαιτείται για την αλλαγή του Συντάγματος.  Είναι όμως πολύ πιθανόν να εξασφαλίσει αυτές τις έδρες από τους ανεξάρτητους κούρδους βουλευτές ή ακόμη και από την αντιπολίτευση!  Φυσικά οι Κούρδοι βουλευτές θα διαπραγματευτούν σκληρά τη συμμετοχή τους στη συνταγματική αναθεώρηση.  Στην περίπτωση όμως που ο Ερντογάν  θα εξασφαλίσει τουλάχιστον 330 έδρες,  τότε μπορεί να ψηφίσει αλλαγή του Συντάγματος, το οποίο όμως θα πρέπει να εγκριθεί μέσα από τη διαδικασία του Δημοψηφίσματος και εφόσον  συγκεντρώσει το 50% του εκλογικού σώματος.
Ο Ταγίπ Ερντογάν σχεδιάζει, με το νέο Σύνταγμα, να αλλάξει το Πολιτειακό σύστημα και από Κοινοβουλευτική Δημοκρατία να το μετατρέψει σε Προεδρική Δημοκρατία, κατά τα πρότυπα του Γαλλικού πολιτειακού συστήματος, όπου ο εκάστοτε Πρόεδρος θα διαθέτει υπερεξουσίες. Ο Τ.Ερντογάν φιλοδοξεί να γίνει ο πρώτος πρόεδρος της τουρκικής Δημοκρατίας, εφόσον φυσικά εγκριθεί η πολιτειακή μεταβολή μέσω της υπερψήφισης από το Λαό  του νέου Συντάγματος. 
Φυσικά, στο νέο Σύνταγμα, θα καταργηθεί η συμμετοχή των στρατιωτικών στην πολιτική εξουσία και οι στρατιωτικοί θα ελέγχονται από την Κυβέρνηση και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και φυσικά η Δικαιοσύνη θα είναι Ανεξάρτητη, αλλά όχι και ανεξέλεγκτη, από τον κρατικό μηχανισμό.
Στρατός και Δικαιοσύνη, στο ισχύον σήμερα χουντικό σύνταγμα του στρατηγού ΕΒΡΕΝ του 1982,  αποτελούν τα θεμέλια Κοσμικού κράτους που υποστηρίζεται από το  Κεμαλικό  στρατογραφειοκρατικό  σύστημα εξουσίας.  Και ο Τ.Ερντογάν  είναι αποφασισμένος να προχωρήσει στην εκθεμελίωση του Κοσμικού Κεμαλικού κράτους. Επίσης  η Κυβέρνηση Ερντογάν θα πρέπει να διαχειριστεί πολιτικά και την  υπόθεση της εισαγγελικής έρευνας σχετικά με τους πραξικοπηματίες του 1980, τις δίκες των ανωτάτων στρατιωτικών που ενέχονται στις δυσώδεις υποθέσεις Εργκένεγκον και Βαριοπούλα,  και ακόμη  το θέμα της κατασκευής των πυρηνικών σταθμών.

Στις προτεραιότητες της νέας Τουρκικής Κυβέρνησης είναι η διευθέτηση του Κουρδικού. Η ενισχυμένη Κυβέρνηση Ερντογάν, θα δρομολογήσει την επίλυση του Κουρδικού προβλήματος, που συνιστά σοβαρή απειλή,  για την συνοχή και εδαφική ακεραιότητα του τουρκικού κράτους. Το κουρδικό πρόβλημα συνδέεται με τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή.   Ισχυρές Κουρδικές κοινότητες ζουν στην βορειοανατολική  περιοχή της Συρίας, στο Βόρειο Ιράκ, στην νοτιοανατολική Τουρκία και στο Δυτικό Ιράν, με κοινό αίτημα τη δημιουργία Ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους.  Άγκυρα, Τεχεράνη, Βαγδάτη και Δαμασκός έχουν συμμαχήσει προκείμενου να ελέγξουν το Κουρδικό πρόβλημα και να αποτρέψουν δυσμενείς για αυτούς εξελίξεις, όπως η δημιουργία του Κουρδιστάν. Η υπό τον Τ.Ερντογάν ισλαμική Κυβέρνηση της Τουρκίας θα  παραχωρήσει και άλλα προνόμια στους Κούρδους, με τελικό στόχο την ισότιμη ενσωμάτωση της κουρδικής κοινότητας στην τουρκική κοινωνία. Έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία, το γεγονός ότι το κυβερνών Ισλαμικό κόμμα είναι πρώτο σε εκλογική δύναμη στο  Ντιγιαμπακίρ την πρωτεύουσα των Κούρδων, ενώ  συνολικά στην νοτιοανατολική   Τουρκία, εκεί όπου οι Κούρδοι είναι η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων,  το Κουρδικό κόμμα έλαβε το 60% του εκλογικού σώματος!

Επίσης η Τουρκία, λόγω της γεωγραφικής θέσης  της και του ειδικού πολιτικού βάρους, θα έχει ενεργό συμμετοχή στις γεωπολιτικές εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο,  τη Μέση Ανατολή και τον  Καύκασο.
Οι ΗΠΑ θεωρούν ότι η Τουρκία αποτελεί ένα από τα βασικά στηρίγματα των στρατηγικών σχεδίων της αμερικανικής διπλωματίας στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή (Βαλκάνια, Αν. Μεσόγειος, Βόρεια Αφρική, Μέση Ανατολή, Αραβική χερσόνησος, Καύκασος, Κεντρική Ασία),  γι’ αυτό αναμένεται η ουσιαστική αναβάθμιση των αμερικανο-τουρκικών σχέσεων, με πρωτοβουλία της Ουάσιγκτον. Επίσης , είναι πολύ πιθανόν, η αμερικανική διπλωματία να δημιουργήσει προϋποθέσεις επαναπροσέγγισης Άγκυρας και Τελ Αβίδ. Ήδη αμερικανοί διπλωμάτες προετοιμάζουν συνάντηση των πρωθυπουργών των δύο χωρών, Τ.Ερτογάν και Β.Νετανιάχου. Πάντως δεν θα είναι εύκολη υπόθεση η πλήρης αποκατάσταση των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων και αυτό διότι, οι  Τούρκοι ισλαμιστές έχουν εγκλωβιστεί σε μια αντίληψη που δεν ανέχεται την ύπαρξη του εβραϊκού κράτους στη Μέση Ανατολή. Και σημαιοφόρος της αντίληψης αυτής είναι ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου.  Άλλωστε , η ισλαμική κυβέρνηση  της Τουρκίας διατηρεί καλές διπλωματικές σχέσεις με το θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης. Η αναβάθμιση  των τουρκο-ιρανικών σχέσεων αποτελεί ένα ακόμη σοβαρό εμπόδιο στην προσέγγιση της Τουρκίας με το Ισραήλ.
Η Τουρκία θα επιδιώξει να κατοχυρώσει το ρόλο της περιφερειακής υπερδύναμης  και της παραστάτιδος χώρας του αραβο-μουσουλμανικού κόσμου, έχοντας εξασφαλίσει την διπλωματική υποστήριξη της αμερικανικής Κυβέρνησης του Μπάρακ Ομπάμα.

Σε ότι αφορά το Κυπριακό, η νέα Κυβέρνηση Ερντογάν, θα συνεχίσει την  αδιάλλακτη πολιτική της. Επειδή οι ενδοκοινοτικές συνομιλίες στην Κύπρο των Δ.Χριστόφια και Ντ.Έρογλου έχουν «παγώσει» λόγω των απαράδεκτων απαιτήσεων των τουρκοκυπρίων, είναι πολύ πιθανόν, η Άγκυρα να προχωρήσει σε ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες. Πιθανότερη εξέλιξη στην Κύπρο είναι η διχοτόμηση, λύση που προωθεί ο Ερντογάν και συμμερίζεται η αμερικανοβρετανική διπλωματία, που επιδιώκει να πάρει τη «ρεβάνς» στην ήττα που υπέστη με την καταψήφιση του εξαμβλωματικού σχεδίου Ανάν το 2004.
Στις 4 Ιουλίου θα πραγματοποιηθεί στη Γενεύη η τριμερής συνάντηση για το Κυπριακό  με παρόντα τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ. Πρόκειται για μια πολύ κρίσιμη συνάντηση, που ίσως αποτελέσει και την αφετηρία της μεθοδευμένης τουρκικής «λύσης» του Κυπριακού (διχοτόμηση), από την νεοεκλεγείσα Κυβέρνηση Ερντογάν.   
Και σχετικά με τις ελληνοτουρκικές  σχέσεις , αυτές απλά δεν περιλαμβάνονται στις προτεραιότητες της διπλωματικής πολιτικής των Α.Νταβούντογλου και Τ.Ερντογάν. Αναμένονται ωστόσο, κάποιες σημαντικές πρωτοβουλίες από τη Κυβέρνηση Ερντογάν, με στόχο την κατοχύρωση των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο,  με αντάλλαγμα τη «βελτίωση» των ελληνοτουρκικών σχέσεων! Η Κυβέρνηση του Γ.Α. Παπανδρέου δεν φαίνεται να έχει την πολιτική βούληση να έρθει σε ρήξη, για οποιονδήποτε λόγο  με την Άγκυρα!!  Αναμένεται το προσεχές διάστημα να  πραγματοποιηθεί στην Τουρκία η τακτική ετήσια κοινή συνεδρίαση των υπουργικών συμβουλίων της Ελλάδας και της Τουρκίας με επικεφαλής τους δύο πρωθυπουργούς. Είναι πολύ πιθανόν, σε αυτή τη διμερή συνάντηση κορυφής, η Τουρκία να αποκαλύψει τις πραγματικές προθέσεις της και τα σχέδιά της για το Κυπριακό, τη Θράκη και το Αιγαίο! Για να μην τρέφουμε αυταπάτες και βαυκαλιζόμαστε με οράματα ελληνοτουρκικής φιλίας, το πιθανότερο είναι, η  ισλαμική κυβέρνηση Ερντογάν να αποδειχτεί πιο διεκδικητική και πιο βλαπτική σε βάρος των συμφερόντων του Ελληνισμού (Ελλάδα και Κύπρος),  ακόμη και από τους Κεμαλιστές στρατηγούς, που με τις επιλογές τους τροφοδοτούσαν τον τουρκικό μεγαλοϊδεατισμό. 
Οι Α.Νταβούτογλου και Τ.Ερντογάν πιθανότατα θα εκμεταλλευτούν τη δυσμενή θέση της Αθήνας και της Λευκωσίας, λόγω των σοβαρών δημοσιονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν.  Οι ελληνικές ελίτ, ειδικά τα κόμματα που άσκησαν κυβερνητική εξουσία κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης (1974-2011), συμπεριφέρθηκαν με εγκληματική  ανωριμότητα και  οδήγησαν τη χώρα στη μεγαλύτερη κρίση που γνώρισε μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο και σε μια επαπειλούμενη καταστροφή εφάμιλλη της Μικρασιατικής Τραγωδίας. Συνεπώς,  ας μην αιτιώμεθα μόνο τους αντιπάλους μας, που εκμεταλλεύονται την αβελτηρία ή ιδιοτέλεια των ελλήνων πολιτικών στους οποίους εμπιστευθήκαμε  αφελώς ή και ιδιοτελώς,  τη διακυβέρνηση της χώρας μας.
                                                 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα