Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Βιασμός της λαϊκής ετυμηγορίας



Του Χρήστου Καπούτση

 Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα ή και φαρσοκωμωδία. Ξαναβρήκαμε  Τσολάκογλου («Λεφτά υπάρχουν»), αποκτήσαμε Λογοθετόπουλο (τεχνοκράτη Πρωθυπουργό) , λέτε να αποκτήσουμε και Τσιριμώκο;
Το ερώτημα είναι,  γιατί δεν γίνεται αποκωδικοποίηση του σαφέστατου μηνύματος των γενικών Βουλευτικών εκλογών της 6ης Μαΐου;
Το εκλογικό σώμα καταδίκασε και μάλιστα εξευτέλισε τα κόμματα που στήριξαν και ψήφισαν το Μνημόνιο και τη  Δανειακή Σύμβαση; ΝΑΙ ή Όχι;
Η απάντηση είναι προφανής. Ο ελληνικός Λαός καταδίκασε τον εσμό του κόμματος του Μνημονίου( ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., megaλοδημοσιογράφους, γερμανοτσολιάδες, τον ΣΕΒ και τους φοροφυγάδες megaλοεκδότες).
Συνεπώς, είναι αδιανόητη η συμμετοχή των εξουσιολάγνων αρχηγών του παραπαίοντος δικομματισμού Α.Σαμαρά και Β. Βενιζέλου και των κολαούζων τους, σε οποιοδήποτε Κυβέρνηση , είτε Εθνική, είτε Οικουμενική, είτε Ειδικού Σκοπού… Η παραμονή αυτών στην Κυβέρνηση συνιστά βιασμό της λαϊκής ετυμηγορίας!!
Πιθανή σύμπραξη του κόμματος του Π.Καμμένου σε Κυβέρνηση Συνεργασίας (ΠΑΣΟΚ- Ν.Δ.- ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ), θα εξελισσότανε σε μια γελοία και βραχύβια υπόθεση.
Επίσης Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.- ΔΗΜ.ΑΡ. θα ήταν οπερετική! Και φυσικά η Δεξιά παράταξη θα είχε βρει τον Τσιριμώκο της.
Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ – ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ θα ήταν «φυσιολογική» εξέλιξη της πορείας προς τον πλήρη διασυρμό και την ανυποληψία των νεοφιλελεύθερων κομμάτων που από το 1974 κατέχουν την εξουσία. (ευτυχώς που δεν συμφωνεί ο Ν.Μιχαλολιάκος, γιατί δεν θα δίστασαν να συνεργαστούν μαζί του,  για να παραμείνουν στην Εξουσία!!).
Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΔΗΜΑΡ –ΚΚΕ, ανέφικτη κυρίως λόγω ιδεολογικών αγκυλώσεων του ΚΚΕ, αλλά και πολιτικής ανωριμότητας του ηγετικού πυρήνα  των αριστερών κομμάτων.
Άρα, εκλογές η μοναδική επιλογή….


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα