Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μοιραίο λάθος… «μας φάγατε, αδέλφια»!! «η αληθινή ιστορία είναι φτιαγμένη από τη σιωπή των νεκρών»


«Μιλούν» τα μακάβρια ευρήματα,  που αποκαλύπτουν οι έρευνες στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας  στην Κύπρο.   Εκτιμάται ότι, έχουν βρεθεί τα συντρίμμια του ελληνικού μεταγωγικού αεροσκάφους Noratlas,  που καταρρίφθηκε από φίλια πυρά τον Ιούλιο του 1974, ενώ μετέφερε Έλληνες καταδρομείς στην Κύπρο. Εικάζεται ότι  βρέθηκαν και τα οστά των Ελλήνων καταδρομέων.  Το αεροσκάφος της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας με πλήρωμα Καταδρομείς, που είχαν πάρει εντολή να υπερασπιστούν το Κυπριακό έδαφος από τους τούρκους εισβολείς , είχε σκεπαστεί με χώμα, κατά πάσα πιθανότητα,  αμέσως μετά την κατάρριψή του. Είναι πολύ πιθανόν,  στον Τύμβο να βρίσκονται θαμμένοι και οι 19 Έλληνες καταδρομείς που παραμένουν μέχρι σήμερα όχι μόνο αγνοούμενοι,  αλλά και περιφρονημένοι. Και αυτό  διότι, το επίσημο Ελληνικό κράτος, δεν αποδέχεται ότι πραγματοποιήθηκε αυτή η επιχείρηση αυτοκτονίας  στην Κύπρο. Όμως, «η αληθινή ιστορία είναι φτιαγμένη από τη σιωπή των νεκρών» (Etienne Rey, 1878-1940, Γάλλος συγγραφέας). Και οι νεκροί στον  Τύμβου «μιλούν» …
Το αεροπλάνο ΝΟΡΑΤΛΑΣ, σύμφωνα με βεβαιωμένες μαρτυρίες,  βρισκόταν σε διαδικασία προσγείωσης γύρω στις 2 τα ξημερώματα της 22ας Ιουλίου 1974,   όταν καταρρίφθηκε από  πυρά της Κυπριακής Εθνικής Φρουράς, καθώς θεωρήθηκε,  ότι η όποια αεροπορική παρουσία ήταν μόνο τουρκική. Καθώς το στρατιωτικό αεροσκάφος έπεφτε φλεγόμενο, ακούστηκε, σύμφωνα με μαρτυρία επιζώντα,  κάποιος από το πλήρωμα να φωνάζει «μας φάγατε, αδέλφια»!
Η Επιχείρηση «ΝΙΚΗ» έγινε υπό δραματικές συνθήκες  την νύκτα 21/22 Ιουλίου 1974 και  ήταν η μοναδική αποστολή μεταφοράς στρατιωτικών ενισχύσεων της Ελλάδας στην Κύπρο, που εκτελέστηκε στην διάρκεια της τουρκικής εισβολής. Σύμφωνα με τα πολεμικά σχέδια της  επιχείρησης "ΝΙΚΗ",  η Α' Μοίρα Καταδρομών με έδρα το Μάλεμε της Κρήτης με διμοιρία της Γ' Αμφίβιας Μοίρας Καταδρομών επιβιβάστηκαν στα παροπλισμένα και επικίνδυνα μεταγωγικά Noratlas , προκειμένου να μεταβούν στην Κύπρο και να αναχαιτίσουν τους τούρκους εισβολείς. Δυστυχώς όμως,  αρκετοί από αυτούς συνάντησαν τον θάνατο στο αεροδρόμιο Λευκωσίας από φίλια πύρα…
Χρήστος Καπούτσης

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα