Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αποχαιρετιστήρια συνάντηση του στρατηγού Κωσταράκου με τους στρατιωτικούς συντάκτες



Αποχαιρετιστήρια συνάντηση του στρατηγού Κωσταράκου με τους στρατιωτικούς συντάκτες - Κεντρική Εικόνα
Ενόψει της επίσημης τελετής παραδόσης-παραλαβής καθηκόντων του στον Αντιναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη

Έχοντας υπηρετήσει 4 χρόνια (παρά ενάμιση μήνα, από τις 3 Νοεμβρίου 2011) στη θέση του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, και στο διάστημα αυτό έχοντας μία πολύ καλή σχέση με τον Τύπο, ο Στρατηγός Μιχαήλ Κωσταράκος αποχαιρέτησε σήμερα το μεσημέρι τους Στρατιωτικούς συντάκτες, εν όψει της επισήμου τελετής παραδόσεως-παραλαβής καθηκόντων του στον Αντιναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη ΠΝ, την προσεχή Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου στις εγκαταστάσεις της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων.
Στη σημερινή συνάντηση ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ αποχαιρέτησε και ευχαρίστησε τους στρατιωτικούς συντάκτες για την συνεισφορά τους στην προβολή του έργου και της αποστολής των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας και τους ευχήθηκε κάθε επιτυχία στο έργο τους. Ταυτοχρόνως παρουσίασε και μία καλαίσθητη έκδοση του ΓΕΕΘΑ, που εκδόθηκε στο Τυπογραφείο του Ελληνικού Στρατού, όπου παρουσιάζονται τα όσα έγιναν, έχουν δρομολογηθεί και βρίσκονται σε εξέλιξη, αλλά και όσα δεν έχουν προχωρήσει ακόμα για διάφορους λόγους, στη διάρκεια αυτής της τετραετίας της Αρχηγίας Κωσταράκου.
Κληθείς να απαντήσει στο ερώτημα της ιστοσελίδος μας με ποιον από τους οκτώ υπουργούς με τους οποίους συνεργάστηκε στο διάστημα αυτής της τετραετίας (ένας υπουργός Εθνικής Αμύνης ανά εξάμηνο, κάτι που ασφαλώς δεν περιποιεί τιμή για τον θεσμό του ΥΕΘΑ, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα), ο Στρατηγός Κωσταράκος μας είπε ότι αν έλεγε κάποιον ονομαστικώς θα ήταν αδικία, αφού καθένας τους έμεινε και διαφορετικό χρονικό διάστημα. «Με όλους είχα άριστη συνεργασία, γιατί όποιος έρχεται στη θέση του Υπουργού, μέσα σε 10 ημέρες όταν αντιλαμβάνεται το περιβάλλον, τότε γίνεται ο καλύτερος υποστηρικτής των Ενόπλων Δυνάμεων και στων στρατιωτικών», μας τόνισε χαρακτηριστικώς.
Ωστόσο, συμπτωματικώς ασφαλώς, κάποιος παρατηρητικός μπορεί να παρατηρήσει ότι στις πέντε φωτογραφίες που παρουσιάζονται όλες κι’ όλες στην αρχή της προαναφερθείσας εκδόσεως στις δύο από αυτές εμφανίζεται σε δραστηριότητες των ΕΔ, ο (δις) πρώην ΥΕΘΑ κ.Δημήτρης Αβραμόπουλος, τον οποίον βεβαίως ο Στρατηγός θα ξανασυναντήσει στις Βρυξέλλες σε λίγες ημέρες.
Πάντως ο Στρατηγός Κωσταράκος, ο οποίος προχθές έκλεισε 41 χρόνια στον Στρατό, καθώς παρουσιάστηκε στη ΣΣΕ στις 7 Σεπτεμβρίου 1974, απαντώντας στο ερώτημα για το ποια είναι η μεγαλύτερη και πιο σημαντική αλλαγή που ο ίδιος βίωσε στο διάστημα των 41 αυτών ετών ήταν αποκαλυπτικός. «Το 1974 ο στρατιωτικός ήταν δαχτυλοδεικτούμενος και δεν μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε ως Ευέλπιδες με τη στολή μας, εξαιτίας της δικτατορίας που είχε προηγηθεί. Σήμερα , μετά από 41 χρόνια, η θέση των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως και της Εκκλησίας, είναι στις πιο υψηλές και περίοπτες θέσεις της συνειδήσεως του Ελληνικού λαού. Αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα και είμαι ευτυχής γιατί εγώ ήμουν παρών σε όλη αυτήν την πορεία», τόνισε εμφαντικώς ο απερχόμενος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ.

Μία ιδιαίτερη στιγμή πάντως σήμερα ήταν η τελευταία συνάντηση του Στρατηγού Κωσταράκου, με την τρέχουσα θεσμική του ιδιότητα, με έναν συμμαθητή του στη ΣΣΕ της Τάξεως του 1978, τον Χρήστο Καπούτση, ο οποίος εν συνεχεία αποχώρησε νωρίς από τον Στρατό και ο οποίος, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, είναι ένας επιτυχημένος στρατιωτικός συντάκτης.
Λ.Σ.Μ.     

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα