Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η σουρεαλιστική διάσταση στην ρωσοτουρκική κρίση. Του Χρήστου Καπούτση

SOUREALISMOS

Η σουρεαλιστική διάσταση στην ρωσοτουρκική κρίση

Ο σουρεαλισμός είναι ένα λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό κίνημα του 20ου αιώνα, που σύμφωνα με την άποψη που εκφράζεται στο πρώτο »Μανιφέστο» του κινήματος των σουρεαλιστών, σουρρεαλισμός είναι: «Καθαρός ψυχικός αυτοματισμός, που εκφράζει, προφορικά ή γραπτά, την πραγματική λειτουργία της ψυχής. Η σκέψη υπαγορεύεται χωρίς τον έλεγχο της λογικής και πέρα από κάθε αισθητικό ή ηθικό έλεγχο».
Υπάρχει σουρεαλιστική διάσταση στην εξαιρετικά επικίνδυνη ρωσοτουρκική κρίση, που προκλήθηκε με την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού ΣΟΥΧΟΙ – 24 από τουρκικά μαχητικά F-16; Νομίζω ΝΑΙ …
Η Ελλάδα, επισήμως , ως μέλος του ΝΑΤΟ, υποστηρίζει την Τουρκία και την τουρκική εκδοχή για την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους. Δηλαδή η Ελλάδα υποστηρίζει ότι η Τουρκία «έπραξε καλώς» που κατέρριψε το ρωσικό μαχητικό, διότι παραβίασε τον τουρκικό εναέριο χώρο. Ταυτόχρονα όμως, η Ελλάδα, ανέχεται, η Τουρκία να προβαίνει σε δεκάδες παραβιάσεις καθημερινά, του ελληνικού εναερίου χώρου της από τουρκικά μαχητικά!
Ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, τηλεφώνησε στον τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου, στον οποίο μεταβίβασε τη διπλωματική στήριξη της Ελλάδας, στην ενέργεια της Τουρκίας να καταρρίψει το ρωσικό αεροσκάφος, υπερασπιζόμενη τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Αμέσως μετά ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Λαβρόφ, στον οποίο εξέφρασε τη συμπαράστασή του και τον ενημέρωσε για τις τουρκικές δραστηριότητες στο Αιγαίο. «Περισσότερες από 1500 παραβιάσεις του Ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο πραγματοποιούν το χρόνο τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, χωρίς να έχουν υποστεί συνέπειες», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρώφ, μετά την τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Έλληνα ομόλογό του Νίκο Κοτζιά. Ο Σ. Λαβρώφ κατονόμασε τον Ν. Κοτζιά, ότι αυτός του έδωσε τα στοιχεία για την δραστηριότητα της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας στο Αιγαίο. Δηλαδή, παρότι διπλωμάτης ο ρώσος, τον «έδωσε κανονικά» στους Τούρκους τον Ν. Κοτζιά ….
Και πάνω στη σύγχυση βγαίνει και ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος και στηρίζει τη θέση της Ρωσίας, δηλώνοντας ότι το ρωσικό μαχητικό δεν παραβίασε το εναέριο χώρο της Τουρκίας, άρα κακώς το κατέρριψαν οι Τούρκοι, παρότι την προηγουμένη μέρα, η Ελλάδα στην έκτακτη Συνεδρίαση της Επιτροπής Μονίμων Αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ, συμφώνησε με την τουρκική εκδοχή την οποία υιοθέτησε ομόφωνα το ΝΑΤΟ, ότι δηλαδή, το ρωσικό μαχητικό παραβίασε τον εναέριο χώρο της Τουρκίας και επομένως, καλώς καταρρίφθηκε από τα τουρκικά μαχητικά!
Χρήστος Καπούτσης
Print Friendly


Σχόλια

  1. Κύριε καθηγητά ανάλυσης μαθηματκών, του 1987-88, κύριε παλαιέ και σοφέ συνάδελφε πλέον να είσαι καλά και αειθαλής .Χαιρετισμούς με σεβασμό από το Τυχερό ν>Έβρου , από ένα νεότερο συνάδελφο και επίσης συντοπίτη σας.Χάρηκα που επιτέλους είδα που βρίσκεστε και συνεχίζεται να μάχεσθε

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα