Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αλλαγές στην στρατηγική των αμερικανών στο Αφγανιστάν

Τέσσερις ακόμη αμερικανοί πεζοναύτες έχασαν , αυτή τη βδομάδα, τη ζωή τους στο πόλεμο στο Αφγανιστάν, που η συνέχισή του αποτελεί προτεραιότητα αμερικανού Προέδρου Μπάρακ Ομπάμα.

Ωστόσο,ο αμερικανός πρόεδρος θα πρέπει να μελετήσει πολύ προσεχτικά την έκθεση που συνέταξε ο διοικητής των αμερικανικών δυνάμεων, στρατηγός Μακρίσταλ, για το Αφγανιστάν. Ο αμερικανός Στρατηγός προανήγγειλε αλλαγή στρατηγικής, χωρίς ωστόσο να διευκρινίσει αν προτίθεται να ζητήσει και νέες ενισχύσεις από την Ουάσιγκτον.

«Η κατάσταση στο Αφγανιστάν είναι σοβαρή, αλλά η επιτυχία είναι υλοποιήσιμη, απαιτεί όμως μια αναθεωρημένη στρατηγική», δήλωσε ο Μακρίσταλ, ανακοινώνοντας ότι η από καιρό αναμενόμενη έκθεσή του για την πορεία του πολέμου ολοκληρώθηκε. Το άκρως απόρρητο ντοκουμέντο απεστάλη στην αμερικανική Κεντρική Διοίκηση (CentCom), η οποία είναι υπεύθυνη για τους πολέμους σε Ιράκ και Αφγανιστάν, όπως και στο αρχηγείο του ΝΑΤΟ, στις Βρυξέλλες.

Σύμφωνα με στρατιωτικούς αξιωματούχους στη βελγική πρωτεύουσα, η έκθεση Μακρίσταλ δεν περιέχει συγκεκριμένες προτάσεις για πρόσθετες στρατιωτικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν, αποτελεί ωστόσο τη βάση επί των οποίων ο Λευκός Οίκος θα κληθεί να λάβει κρίσιμες αποφάσεις, εντός των προσεχών εβδομάδων.

Από τη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του, ο Μακρίσταλ προσπάθησε να εφαρμόσει ορισμένες από τις τακτικές του στρατηγού Ντέιβιντ Πετρέους, διοικητή της CentCom, στο Ιράκ, μεταθέτοντας το κέντρο βάρους από την καταδίωξη των ανταρτών στην προστασία των πολιτών και οικοδομώντας συμμαχίες ακόμη και με παλιούς οπλαρχηγούς - εχθρούς των ΗΠΑ. Στο μεταξύ, το Αφγανιστάν εξακολουθεί να παραμένει βραχυκυκλωμένο στο πολιτικό επίπεδο, ύστερα από τις αμφισβητούμενες προεδρικές εκλογές της 20ής Αυγούστου, γεγονός που αδυνατίζει ακόμη περισσότερο την κεντρική εξουσία στην Καμπούλ και δυσκολεύει την αντιμετώπιση των Ταλιμπάν και των συμμάχων τους, από τις αμερικανο-νατοϊκές δυνάμεις.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί