Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Υποχωρούν οι αμερικανοί για την αντιπυραυλική ασπίδα

Εγκαταλείπουν οι αμερικανοί τα σχέδιά τους, για την εγκατάσταση αντιπυραυλικής ασπίδας στην ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια.

Η Κυβέρνηση του Μπάρακ Ομπάμα, ματαίωσε τα σχέδια της κυβέρνησης Μπους, για την εγκατάσταση ενός αντιπυραυλικού συστήματος, που θα προστάτευε την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, από αιφνιδιαστική επίθεση βαλλιστικών πυραύλων με συμβατικές ή πυρηνικές κεφαλές από το ΙΡΑΝ, όταν το ΙΡΑΝ, θα αποκτούσε πυρηνικά όπλα.

Φυσικά, ο πραγματικός στόχος του αμερικανικού σχεδίου ήταν η εξουδετέρωση του πυρηνικού οπλοστασίου της Ρωσίας.

Άλλωστε, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ με την ένταξη των κρατών της Βαλτικής, της Λεττονίας, της Λιθουανίας και της Εσθονίας, καθώς επίσης και (κυρίως) η σχεδιαζόμενη ένταξη στο ΝΑΤΟ της Ουκρανίας και της Γεωργίας, ένα στόχο έχουν, την περικύκλωση της Ρωσίας. Και ακόμη τον έλεγχο από το ΝΑΤΟ των αγωγών μεταφοράς της ρωσικής ενέργειας (πετρέλαιο και φυσικό αέριο) στην Ευρώπη.

Γι’ αυτό άλλωστε και οι αμερικανοί αξιωματούχοι θέτουν θέμα ασφάλειας των αγωγών μεταφοράς ενέργειας, ειδικά μάλιστα των αγωγών που μεταφέρουν τη ρωσική ενέργεια.

**

Τα σχέδια των αμερικανών όμως, για περικύκλωση της Ρωσίας και έλεγχο των ενεργειακών της δικτύων , φαίνεται ότι αντιμετωπίζουν προβλήματα.

Η προοπτική ένταξης της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ απομακρύνεται. Στην Ουκρανία το 50% των κατοίκων και ειδικά αυτών που κατοικούν στα ανατολικά της χώρας είναι φιλορώσοι (άλλωστε η πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της περιοχής είναι ρωσικής καταγωγής) και απειλούν με απόσχιση , αν επιμείνει στην ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, η φιλο-αμερικανική πολιτική ηγεσία του Κίεβου (άδοξη κατάληξη της «πορτοκαλί» επανάστασης ).

Στη Γεωργία, έχουν «παγώσει» τα σχέδια, για την ένταξή της στο ΝΑΤΟ, μετά την πανωλεθρία των γεωργιανών στρατευμάτων από το ρωσικό στρατό τον Αύγουστο του 2008 και τη μετέπειτα απόσχιση της Νότιας Οσσετίας και της Αμπχαζίας, που ήδη απολαμβάνουν την πολιτική και στρατιωτική προστασία της Ρωσίας.

**

Το σημαντικό όμως εμπόδιο στην εφαρμογή των αμερικανο-νατοϊκών σχεδίων για τη Ρωσία, είναι οι εξελίξεις στο ΙΡΑΚ και το Αφγανιστάν. Εξελίξεις που μέχρι σήμερα, δεν έχουν δικαιώσει τις επιλογές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

Ειδικά στο Αφγανιστάν, όπου οι στρατιωτικές δυνάμεις των αμερικανών και του ΝΑΤΟ δοκιμάζονται σκληρά από την αντίσταση των Ταλιμπάν και των άλλων Αφγανών φυλάρχων και οπλαρχηγών.

Αμερική και ΝΑΤΟ έχουν απόλυτη ανάγκη από τη βοήθεια της Ρωσίας, αφού από το έδαφος αλλά και τον εναέριο χώρο της Ρωσίας διέρχονται οι γραμμές ανεφοδιασμού των αμερικανο- νατοϊκών στρατευμάτων που επιχειρούν στο Αφγανιστάν.

Αν η Ρωσία, αποφασίσει , να μην επιτρέψει να περνάνε από το έδαφός της τρόφιμα, καύσιμα, πυρομαχικά, όπλα, νερό και φάρμακα, που προορίζονται για τους αμερικανούς και νατοϊκούς στρατιώτες που βρίσκονται στο Αφγανιστάν, τότε είναι πολύ πιθανόν, οι αμερικανικές και νατοϊκές δυνάμεις να αποχωρήσουν από το Αφγανιστάν, όχι ένδοξα! Εξέλιξη , που ασφαλώς , θα τραυματίσει το κύρος της υπερδύναμης και την αξιοπιστία του ΝΑΤΟ.

**

Υπάρχουν μελέτες , όχι ιδιαίτερα κολακευτικές για την αμερικανική υπερδύναμη.

Σε φθίνουσα πορεία είναι παγκόσμια θέση των ΗΠΑ, σύμφωνα με έκθεση από το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών (IISS) του Λονδίνου. Στην έκθεσή του το διεθνές ίδρυμα αιτιολογεί τη φθίνουσα θέση των ΗΠΑ παγκοσμίως, ως συνέπεια της μονομερούς πολιτικής, που επί χρόνια ακλούθησε η αμερικανική εξωτερική πολική. Μάλιστα , καλεί την Ουάσιγκτον «να αλλάξει στρατηγική για να καθυστερήσει, αν όχι να αναστρέψει την πτωτική πορεία της χώρας στο παγκόσμιο στερέωμα».

Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν έχασε την υποστήριξη της κοινής γνώμης σε ΗΠΑ-Ευρώπη. Και ήρθε η ώρα, όπως επισημαίνει το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών (IISS), να εμπλακούν η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία και το Ιράν, αφού η αμερικανο-νατοϊκή στρατιωτική παρέμβαση, δεν έχει ικανοποιητικά αποτελέσματα.

**

Συμπερασματικά, η αναγκαία συνεργασία της Ρωσίας, με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, σε θέματα περιφερειακής ασφάλειας, όπως στο ΙΡΑΝ και το Αφγανιστάν, επέβαλε στην Κυβέρνηση Ομπάμα, να ακυρώσει την εγκατάσταση της αντιπυραυλικής ασπίδας στην ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια.

Σύμφωνα με δηλώσεις του Αμερικανού υπουργού Άμυνας, Ρόμπερτ Γκέιτς, οι ΗΠΑ, αντί να εγκαταστήσουν αντιπυραυλικό σύστημα στην Τσεχία και την Πολωνία, θα αναπτύξουν πολεμικά πλοία τύπου Aegis(έιτζις) εξοπλισμένα με πυραύλους ανάσχεσης, για να υπερασπιστούν τους ευρωπαίους συμμάχους και τις αμερικανικές δυνάμεις εναντίον άμεσων απειλών.

Τα αμερικανικά πλοία εφοδιασμένα με αυτό το νέο σύστημα , θα περιπολούν σε όλες τις Θάλασσες του Κόσμου, άρα και στην Μεσόγειο.

Πάντως, το σύστημα Aegis(έιτζις) , είναι σαφώς υποδεέστερο , του αντιπυραυλικού συστήματος, που σχεδίαζαν να εγκαταστήσουν οι αμερικανοί στην Ευρώπη. Άρα έχουμε μια σαφή υποχώρηση των αμερικανών.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα