Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Συγχαρητήρια στον Μ.Λιάπη, αρκεί όμως...

Ο πρώην Υπουργός και Βουλευτής της Ν.Δ. Μ.Λιάπης (Εξάδελφος του Πρωθυπουργού) ήγειρε σπάνιο για την εποχή μας ηθικό ανάστημα.
Τα όσα γράφει στην επιστολή του είναι εύστοχα . Ελπίζουμε να είναι και ανιδιοτελή!!

Η επιστολή του Μιχάλη Λιάπη

"Δεν μπορώ να συμπράξω με αποφάσεις με τις οποίες διαφωνώ ριζικά. Είναι θέμα πολιτικής συνέπειας. Και ασφαλώς προσωπικής αξιοπρέπειας. Αποφάσεις που -κατά την γνώμη μου- αποτελούν ιστορικό λάθος για την χώρα και ατόπημα για την παράταξη. Η Ελλάδα μπαίνει σε περιπέτεια. Η Ν.Δ. σε παρατεταμένη κρίση.

Δεν μπορώ να συμμετάσχω σ’ αυτό τον παραλογισμό. Με τι επιχειρήματα θα ζητήσουμε και πάλι την ψήφο του λαού, όταν χθες εμφανιστήκαμε να ομολογούμε ότι αποτύχαμε τα χρόνια που κυβερνάμε; Με τι ηθικό ανάστημα θα ζητήσουμε από τους δικούς μας ψηφοφόρους να δώσουν την μάχη, όταν δεν τιμήσαμε την εμπιστοσύνη τους, εξαντλώντας όλα τα περιθώρια της 4ετίας;

Για λόγους λοιπόν ηθικής και πολιτικής τάξεως δεν μπορώ να συμμετέχω σε αυτές τις εκλογές. Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν έγκαιρα, προ μηνός, με επιστολή μου στον Πρόεδρο του κόμματος είχα επισημάνει τους κινδύνους των πρόωρων εκλογών, για τον τόπο και το κόμμα. Αλλά κυρίως για τον ίδιο προσωπικά. Τότε είχε συμφωνήσει. Τώρα όμως κάποιοι με πολλαπλές διασυνδέσεις και προφανείς ιδιοτελείς λόγους, τον μετέπεισαν…

Παραμένω μάχιμος πολιτικός στην παράταξή μου. Και πιστός στις αυθεντικές παρακαταθήκες του ιδρυτή της! Είμαι δίπλα στους αγνούς αγωνιστές της Ν.Δ. και συμμετέχω στην σημερινή μεγάλη τους θλίψη και απογοήτευση.

Και είμαι βαθύτατα συγκινημένος για την πάνδημη στήριξή τους τις τελευταίες μέρες στις απόψεις μου.

Χρειάζεται υπομονή και κουράγιο στα δύσκολα χρόνια, που έρχονται…"

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί