Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το Κυπριακό στο προσκήνιο


Το Κυπριακό ήταν στο προσκήνιο τη βδομάδα που μας πέρασε, λόγω της επίσκεψης του Πρωθυπουργού Γ.Α Παπανδρέου στη Λευκωσία και θα παραμείνει στο προσκήνιο, τουλάχιστον μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. το προσεχή Δεκέμβρη.
Την επανασύνδεση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στην ΕΕ, πρωτίστως με τη διαδικασία λύσης του Κυπριακού και μετά με τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της Άγκυρας, συναποφάσισαν, ο Πρωθυπουργός Γ.Α. Παπανδρέου και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δ. Χριστόφιας, στις  πολύωρες συζητήσεις τους.
Λευκωσία και Αθήνα,  στέλνουν ισχυρό μήνυμα στην   Τουρκία, στην ΕΕ, αλλά και στη διεθνή κοινότητα, ότι αν η Τουρκία δεν υλοποιήσει τις ανειλημμένες υποχρεώσεις της προς  όλα τα μέλη της  ΕΕ, τότε, δεν θα περάσει ανεμπόδιστα και χωρίς κυρώσεις την αξιολόγηση του  Δεκέμβρη.
                              

Υπάρχουν όμως, κάποια σημεία, των δηλώσεων του Πρωθυπουργού και του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, που θα πρέπει να διευκρινιστούν.
Ο κ.Παπανδρέου μίλησε για τη δημιουργία ενός οδικού χάρτη, που θα καθορίζει τη βήμα προς βήμα ,  πορεία ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Όμως, αυτός ο οδικός χάρτης υπάρχει, απλά η Τουρκία δεν τον εφαρμόζει.

Είναι υποχρέωση της Τουρκίας να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο τελωνειακής Σύνδεσης, μέχρι το τέλος του 2009 και να ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμια στα Κυπριακά πλοία και αεροπλάνα, αλλά το αρνείται πεισματικά.
Αποκαλυπτική  των προθέσεων της Τουρκίας για την Κύπρο είναι η δήλωση του προέδρου της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιουλ., ότι  «η  Τουρκία δεν μπορεί να προχωρήσει μονομερώς στην κατάργηση των περιορισμών που ισχύουν για τη χρήση των τουρκικών λιμανιών από σκάφη νηολογημένα στην Κυπριακή Δημοκρατία, αν δεν αρθούν ταυτόχρονα και οι περιορισμοί που ισχύουν σε βάρος των Τουρκοκυπρίων στις εμπορικές συναλλαγές τους με την ΕΕ.».

Και θα πρέπει να επισημάνουμε,  ότι ο Πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου έφυγε από την Κύπρο, χωρίς να αναφερθεί στην υποχρέωση της Τουρκίας, να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο Τελωνειακής Σύνδεσης. Μια παράλειψη, που μάλλον, δεν πρέπει να κρύβει σκοπιμότητες, ωστόσο,  μας βάζει σε μελαγχολικές σκέψεις…
                                 
Στην απευκταία περίπτωση, που το Δεκέμβρη στη Σύνοδο Κορυφής της  Ε.Ε., δεν επιβληθούν κυρώσεις στην  Τουρκία, με δεδομένη την άρνησή της να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο Τελωνειακής Σύνδεσης , τότε , η εξέλιξη αυτή θα είναι εξαιρετικά δυσάρεστη,  για την ελληνική και ελληνοκυπριακή διπλωματία. Και αυτό διότι, θα επιβραβευτεί, η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και στο Αιγαίο και τη Θράκη. Γι’ αυτό ακριβώς, η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. του προσεχούς  Δεκεμβρίου ,  αποτελεί ορόσημο και για το Κυπριακό , αλλά και για τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα