Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΥNΑΜΗ ΣΤΗΝ ISAF


ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΗΠΑ ΓΙΑ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
Στο Αφγανιστάν βρίσκονται συνολικά 110 χιλιάδες στρατιώτες, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και διαφόρων κρατών, που έχουν συμπράξει με τη Δυτική Συμμαχία.
Οι Κυβερνήσεις των κρατών που συμμετέχουν στην πολυεθνική στρατιωτική δύναμη που έχει αναπτυχθεί στο Αφγανιστάν, προβληματίζονται, για την πορεία των στρατιωτικών επιχειρήσεων, για το οικονομικό κόστος  και κυρίως,  για τις σοβαρές απώλειες των στρατιωτικών, αφού η αντίσταση που προβάλλουν οι Αφγανοί Αντάρτες Ταλιμπάν και άλλοι οπλαρχηγοί, είναι ιδιαίτερα σκληρή και φονική.

Ο αμερικανός Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα, πιέζεται, ώστε να πάρει άμεσα μία απόφαση για το Αφγανιστάν. Αν δηλαδή, θα εγκρίνει την αποστολή 40 χιλιάδων επιπλέον αμερικανών πεζοναυτών, όπως εισηγείται ο αμερικανός στρατιωτικός Διοικητής των αμερικανό-νατοϊκών δυνάμεων στο Αφγανιστάν ο Στρατηγός  Στάνλεϊ Μακρίσταλ ή αν θα επιλέξει την πρόταση του Αμερικανού πρέσβη στην Καμπούλ, Καρλ Αϊκενμπέρι που στα μνημόνιά του εκφράζει σοβαρότατους ενδοιασμούς σχετικά με την ενίσχυση των Αμερικανικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν, ενδοιασμούς που, όπως εξηγεί, απορρέουν από την «παραβατική συμπεριφορά» του Αφγανού προέδρου Χαμίντ Καρζάι και την εξάπλωση της διαφθοράς στην κυβέρνησή του.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος στην συνεδρίαση του Πολεμικού Συμβουλίου  ζήτησε την αναθεώρηση των στρατηγικών επιλογών του ακολουθεί η Κυβέρνησή του  στο Αφγανιστάν.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα αμερικανικών εφημερίδων, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ  Ομπάμα απαίτησε χρονοδιαγράμματα:
Πρώτον, για τη μεταβίβαση του τομέα ασφαλείας από την ISAF στην αφγανική κυβέρνηση και δεύτερον, για την έξοδο των Αμερικανών από τη χώρα.
Σε κάθε περίπτωση, ο αμερικανός Πρόεδρος Μπ. Ομπάμα καλείται να εξισορροπήσει ισχυρές και αντίρροπες πολιτικο-στρατιωτικές δυνάμεις και παρεπόμενα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, σχετικά με την στρατιωτική παρουσία των αμερικανών και των συμμάχων τους στην Κεντρική Ασία και την Αραβική χερσόνησο:
Ο αμερικανός Πρόεδρος θα πρέπει να συνεκτιμήσει,  την κόπωση των Αμερικανών, αλλά και των Ευρωπαίων (πολιτών, στρατιωτών  και κυβερνήσεων) όσον αφορά τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, τις απώλειες σε στρατιωτικό προσωπικό και το οικονομικό κόστος των στρατιωτικών επιχειρήσεων στο αφιλόξενο Αφγανιστάν. Και από την άλλη όμως, να συνυπολογίσει,  το πολιτικό ρίσκο να εξελιχθεί το ανοιχτό μέτωπο σε αυτή την ασιατική χώρα,  σε ένα  νέο Βιετνάμ για τις  ΗΠΑ και τους Συμμάχους της. Και φυσικά, ο αμερικανός Πρόεδρος θα πρέπει να αξιολογήσει και τις συνέπειες , ότι η ενδεχόμενη  αποχώρηση από το Αφγανιστάν της ISAF, χωρίς να έχουν επιτευχθεί οι στρατηγικοί στόχοι που έχουν θέσει οι ΗΠΑ, αυτή η απόφαση, θα συνιστούμε πλήγμα στο διεθνές κύρος της υπερδύναμης, αλλά και της αξιοπιστίας του ΝΑΤΟ.  Και παράλληλα, θα συνιστούσε  νίκη των δυνάμεων που συνδέονται είτε έμμεσα,  είτε άμεσα,  με τη διεθνή τρομοκρατία.
                                                       
Οι εκτιμήσεις των στρατιωτικών που βρίσκονται στο Αφγανιστάν, συγκλίνουν στο συμπέρασμα, ότι πολύ δύσκολα οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θα είναι  οι νικητές του πολέμου στο Αφγανιστάν.
Και πλέον, κερδίζει έδαφος η άποψη, ότι στόχος δεν μπορεί να είναι  η ολοκληρωτική στρατιωτική νίκη των αμερικανο-νατοϊκών  δυνάμεων στο Αφγανιστάν, αλλά, η  συγκρότηση μιας νομιμοποιημένης δημοκρατικής εξουσίας στο Αφγανιστάν, στο πλαίσιο φυσικά  των ιδιορρυθμιών των κοινωνικών και των πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων της περιοχής.

Είναι πλέον σαφές , ότι δεν μπορούν να μεταφέρονται μηχανιστικά ή και να επιβάλλονται άκριτα διάφορα αμερικανικά ή δυτικο-ευρωπαϊκά πολιτικά και πολιτιστικά  πρότυπα, αλλά θα πρέπει πάντα  ο κοινωνικός και πολιτικός εκσυγχρονισμός να έχει  ευελιξία και απεριόριστο σεβασμό στις ιδιομορφίες,  κάθε κοινωνίας και κάθε χώρας.
Ο βίαιος εκδυτικισμός των μουσουλμανικών κρατών, όχι μόνο είναι ανέφικτος, αλλά υπονομεύει το σύστημα αξιών του Δυτικού πολιτισμού, που στηρίζεται στον ουμανισμό, στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην ανοχή και αποδοχή της διαφορετικότητας.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ISAF
   ΝΑ μην αυξηθεί αριθμητικά και να μην μετακινηθεί από την ΚΑΜΠΟΥΛ, η Ελληνική στρατιωτική Δύναμη που βρίσκεται στο Αφγανιστάν,  αποφάσισε χθες  ομόφωνα το ΚΥΣΕΑ, που συνεδρίασε, υπό την Προεδρία του Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου.
Σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησε, αμέσως μετά,  ο ΥΠΕΘΑ Β.Βενιζέλος στους διαπιστευμένους στρατιωτικούς συντάκτες, είπε,  ότι πράγματι, υπήρχε δέσμευση της προηγούμενης Κυβέρνησης, για μεταφορά της Ελληνικής Στρατιωτικής Δύναμης στη ΦΑΡΑΧ, μια ιδιαίτερα επικίνδυνη περιοχή στην επαρχία ΧΕΡΑΤ, στο νοτιοδυτικό  Αφγανιστάν. Μάλιστα υπήρχε και ο σχετικός ΕΠΙΤΕΛΙΚΟΣ προγραμματισμός από το ΝΑΤΟ, αλλά και του ΓΕΕΘΑ, για την μετεγκατάσταση της ελληνικής δύναμης.
Και αυτή τη δέσμευση της προηγούμενης Κυβέρνησης προς το ΝΑΤΟ, που κρατήθηκε μυστική, ακύρωσε με τη χθεσινή  απόφασή του το ΚΥΣΕΑ.
Για να μην διαταραχτούν όμως οι σχέσεις μας  με το ΝΑΤΟ, το ΚΥΣΕΑ, αποφάσισε να διατεθούν 22 στρατιωτικοί σύμβουλοι για να καλύψουν ανάγκες για την ανασυγκρότηση του Αφγανικού Στρατού και  10 αξιωματικοί στο Στρατηγείο της ISAF , όλοι θα βρίσκονται στην ΚΑΜΠΟΥΛ. Επίσης , θα συνεισφέρουμε 3 εκατομμύρια ΕΥΡΩ, στο Ταμείο του Αφγανικού Στρατού για τις ανάγκες ανασυγκρότησής του, ενώ θα αναλάβουμε την εκπαίδευση στελεχών του Αφγανικού Στρατού, που θα γίνει σε στρατόπεδο εδώ στην Ελλάδα.   Και ακόμη, από την 1Η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010, η Ελλάδα θα αναλάβει την ασφάλεια των  πτήσεων τους Αεροδρόμιου της ΚΑΜΠΟΥΛ, διαθέτοντας 53 στελέχη της Πολεμική μας  Αεροπορίας.  
TO  ΚΥΣΕΑ αποφάσισε επιπλέον, η Ελλάδα, να αναλάβει από 1-1-2012 και για ένα χρόνο, τη Διοίκηση της Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης (NRF) του ΝΑΤΟ.  Η NRF είναι μια ΝΑΤΟϊκή, πολυεθνική και διακλαδική στρατιωτική   δύναμη με δυνατότητα διεξαγωγής επιχειρήσεων, κυρίως  του περιώνυμου  άρθρου 5 της Συμμαχίας. Δηλαδή, αν ένα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ, δεχτεί στρατιωτική επίθεση και απειληθεί η εθνική του ανεξαρτησία ή η εδαφική του ακεραιότητα, τότε, όλα τα υπόλοιπα μέλη της Συμμαχίας, σπεύδουν σε βοήθειά του με στρατιωτικά μέσα. Στο διάστημα που η Ελλάδα θα έχει τη διοίκηση αυτής της νατοϊκής δύναμης,  η έδρα της NRF θα είναι στη Θεσσαλονίκη, στο παλιό Στρατηγείο του Γ’ Σώματος Στρατού.
Είναι σαφές ότι, κάνουμε προσφορές προς το ΝΑΤΟ, προκειμένου να έχουμε το λιγότερο δυνατό κόστος, στα πλαίσια της συμμαχίας,  από την ακύρωση της απόφασης του ΝΑΤΟ , για ενίσχυση και μετεγκατάσταση  της ελληνικής στρατιωτικής Δύναμης Αφγανιστάν.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα