Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ραγδαίες εξελίξεις στην Κύπρο

Του Χρήστου Καπούτση

     
Ραγδαίες όσο  και καταλυτικές αναμένονται οι πολιτικές εξελίξεις  τις επόμενες μέρες στην Κύπρο.

Αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες, πιθανότατα μέχρι τη Μ. Τετάρτη, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δ.Χριστόφιας και ο συνομιλητής του τουρκοκύπριος ηγέτης Αλί Ταλάτ, θα προχωρήσουν    σε κοινό ανακοινωθέν, όπου θα επισημαίνονται τα σημεία σύγκλισης των δύο ηγετών, που προέκυψαν κατά τις επίπονες συνομιλίες τους, για την επίλυση του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου.  Την έκδοση κοινού ανακοινωθέντος ενθαρρύνουν ο ΟΗΕ, η αμερικανοβρετανική διπλωματία, η Τουρκία (θέλει να το αξιοποιήσει  υπέρ του Ταλάτ στις «εκλογές» στα κατεχόμενα), ενώ δεν φαίνεται να έχουν σοβαρές αντιρρήσεις η Λευκωσία και η Αθήνα. Μάλιστα , στις πρόσφατες συνομιλίες του Πρωθυπουργού Γ.Α.Παπανδρέου  με τον πρόεδρο της Κύπρου Δ.Χριστόφια στο Μέγαρο Μαξίμου, αποφασίστηκε να επισκεφθεί ο Έλληνας Πρωθυπουργός την Κύπρο, προκειμένου να συναντηθεί και με τους αρχηγούς των κυπριακών κομμάτων. Ο Γ. Παπανδρέου υποστηρίζει ανεπιφύλαχτα τον  ενδοκοινοτικό διάλογο των Χριστόφια και Ταλάτ.



Για τον ενδοκοινοτικό διάλογο ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δ.Χριστόφιας από τον Προφήτη Ηλία Χανίων , όπου παρέστη  στο πολιτικό μνημόσυνο των Ελευθερίου και Σοφοκλή Βενιζέλου και παρουσία των αν. Υπουργών Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας  Δ.Δρούτσα και Π.Μπεγλίτη δήλωσε: ««με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη κ. Ταλάτ, έχουμε συγκεκριμενοποιήσει  το πλαίσιο της λύσης, υπογραμμίζοντας ότι στόχος μας είναι λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, όπως αυτή καθορίζεται από τα ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Στόχος μας είναι ένα κράτος, με μια και μόνη και αδιαίρετη κυριαρχία , με μια διεθνή προσωπικότητα και μια μόνο ιθαγένεια. Όμως , εξακολουθούν να παραμένουν και σημαντικές αποκλίσεις, οι οποίες συζητούνται».

Σχετικά  με τη διζωνική -δικοινοτική ομοσπονδία  να  επισημάνουμε ότι , αυτή τη μορφή λύσης είχαν αποδεχτεί  το 1977-79  ο Αρχιεπίσκοπος  Μακάριος και ο Σπ. Κυπριανού  στις συνομιλίες τους  με τον Ραούφ Ντεκτάς, υπό τη διαμεσολάβηση του ΟΗΕ. Απεδέχθησαν την ιδέα της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με την υπόσχεση της λύσης του κυπριακού. Όμως η  διζωνική, δικοινοτική  παρέμεινε  ως διαπραγματευτικό κεκτημένο , όσο για τη λύση του κυπριακού αυτή «αναβλήθηκε»,  αφού ζητήθηκαν  ακόμη  περισσότερες παραχωρήσεις από τους ελληνοκύπριους!


Πιέσεις και Ε.Ε.


  Ο αρμόδιος κοινοτικός Επίτροπος για τη διεύρυνση  Στέφαν Φούλε, σε συνομιλία του με τον ΥΠΕΞ της Κυπριακής Δημοκρατίας  κ.Μ.Κυπριανού στη Λευκωσία, αποκάλυψε ότι, στις προθέσεις της Ε.Ε., είναι να προωθηθεί η ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας και να   ανοίξει προς συζήτηση το κεφάλαιο ενέργεια, για το οποίο η Κυπριακή Κυβέρνηση  έχει ασκήσει βέτο.  Ο κ.Κυπριανού εξήγησε ότι, η κυπριακή κυβέρνηση ασκεί βέτο, διότι  η Άγκυρα στέλνει τα πολεμικά της πλοία να παρενοχλούν τα πολιτικά σκάφη, που διενεργούν έρευνες για λογαριασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας στην αποκλειστική οικονομική της ζώνη με σκοπό την εξεύρεση υδρογονανθράκων. Και κυρίως , διότι η Άγκυρα δεν αναγνωρίζει στην Κυπριακή Δημοκρατία το δικαίωμα να συνάπτει διεθνείς διακρατικές συμφωνίες.


Ο στόχος του Ερντογάν


 Επειδή αρκετά δημοσιεύματα σε ελληνοκυπριακά και Ελληνικά ΜΜΕ αναφέρουν ότι, ο Τ.Ερντογάν  δήλωσε ότι είναι έτοιμος να αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής από την Κύπρο (!), εφόσον βρεθεί λύση στο πολιτικό πρόβλημα της Κύπρου, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι:  Ο Ταγίπ Ερντογάν, δεν πρόκειται να συμφωνήσει σε λύση του Κυπριακού , αν η λύση αυτή δεν εξασφαλίζει  απόλυτα τα αποτελέσματα της στρατιωτικής εισβολής του 1974 (νομιμοποίηση) , αλλά και τα επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας ως εγγυήτριας δύναμης. Αμετακίνητος στόχος του Τ.Ερντογάν και του Κεμαλικού  στρατογραφειοκρατικού  κατεστημένου ήταν και παραμένει, η πολιτική και στρατιωτική ομηρία της Κύπρου και η αξιοποίησή της από την Τουρκία  ως γεωπολιτικού χώρου.


Λύση και η «μη λύση»




Το περιεχόμενο της λύσης του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου, θα πρέπει να διασφαλίζει την επιβίωση του Κυπριακού ελληνισμού και να αποκλείει το ενδεχόμενο να παραδοθεί η Μεγαλόνησος  στο  πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, στρατηγικό  και στρατιωτικό  έλεγχο της  Άγκυρας.

Μία λύση θα είναι  απαράδεκτη , αν  επιβάλει την  πολιτική ισότητα των δύο Κοινοτήτων, τον  συνεταιρισμό  δύο ίσων Συνιστώντων Κρατών με θεσμοθετημένη εναλλαγή Προέδρου και Αντιπροέδρου προερχομένων από την κάθε πολιτικά ισότιμη Κοινότητα και την  παραμονή  των Τούρκων  εποίκων.

Η λύση αυτή είναι χειρότερη από τη «μη λύση»,  που οδηγεί στη  «ντε φάκτο» διχοτόμηση. Ένα εφιαλτικό σενάριο, που προβλέπει ότι οι ελληνοκύπριοι  θα πρέπει να ζήσουν  δίπλα με τον τουρκικό στρατό, τουλάχιστον για τα επόμενα 250 χρόνια,  μέχρι το νησί να βυθιστεί,  όπως προβλέπουν  κάποιοι γεωλόγοι!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί