Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Επιστολές φωτιά του Έρογλου προς την Μπάν Κι Μούν αλλά και προς τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Έρντογαν

Δύο επιστολές –φωτιά έδωσε ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας προς τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου. Πρόκειται για τις επιστολές που απέστειλε ο νέος Τουρκοκύπριος ηγέτης Ντερβίς Έρογλου προς τον πρωθυπουργό προς τον Γ.Γ του ΟΗΕ Μπάν Κι Μούν αλλά και προς τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Έρντογαν .

Επιστολή προς Μπάν Γκι Μούν
Στην πρώτη δισέλιδη επιστολή την οποία ο Έρογλου απέστειλε στον Μπάν Κι Μούν ,ο τ/κ ηγέτης δεσμεύεται για συνέχιση των συνομιλιών από το σημείο στο οποίο διακόπηκαν. Ωστόσο τονίζει ότι οι παράμετροι της λύσης θα πρέπει να προνοούν το ισότιμο καθεστώς δυο συνιστόντων κρατών στο πλαίσιο ενός νέου συνεταιρισμού. Και ότι το σύστημα εγγυήσεων του 60 και η ίση κυριαρχία δύο λαών αποτελούν στοιχειά ζωτικής σημασίας για τους Τ/κ.
«Η συνέχιση των συνομιλιών μεταξύ των δύο πλευρών από το σημείο στο οποίο έχουν διακοπεί , με σκοπό την επίτευξη σύντομης λύσης στο κυπριακό στα πλαίσια των καλών σας υπηρεσιών ,αποτελεί ειλικρινή δέσμευσή μας. Η βάση οποιασδήποτε προσπάθειας επίλυσης του κυπριακού πρέπει να συνεχίσει να είναι οι παράμετροι των Η.Ε, οι οποίες προνοούν την διζωνικότητα, την πολιτική ισότητα των δύο λαών, καθώς και το ισότιμο καθεστώς των δύο συνιστώντων κρατών στο πλαίσιο ενός συναιτερισμού. Θέλω να σας τονίσω ξεκάθαρα ότι η πλευρά μας στηρίζει πλήρως το βασικό πλαίσιο της διαδικασίας των Η.Ε που συνεχίζεται σύμφωνα με την κοινή δήλωση της 23ης Μαρτίου 2008» αναφέρει στην επιστολή του ο Έρογλου προσθέτοντας ότι «το σύστημα εγγυήσεων του 1960 καθώς και η ίση κυριαρχία των δύο λαών αποτελούν στοιχεία ζωτικής σημασίας για τους τ/κ. Κατά την άποψή μας , οι πρόνοιες της λύσης πρέπει να λαμβάνουν υπόψη ότι στις δύο πλευρές του νησιού υπάρχουν δύο χωριστές δημοκρατίες με τους δικούς τους θεσμούς. Αυτή η νέα τάξη πραγμάτων που θα δημιουργηθεί στην Κύπρο, πρέπει να προστατεύεται με το ισοζύγιο των δύο εγγυητριών μητέρων πατρίδων.

Επιστολή προς Έρντογαν
Η δεύτερη επιστολή που απέστειλε ο Ντερβίς Έρογλου προς τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Έρντογαν, έχει ημερομηνία αποστολής τις 30 Νοεμβρίου 2009.Σε αυτή την «προεκλογική επιστολή» εκτός των άλλων, ο Έρογλου τονίζει ότι η αποδοχή της ε/κ πρότασης για διασταυρούμενη ψήφο είναι απαράδεχτη και δημιουργεί τον κίνδυνο, όπως λέγει, άρσης της πραγματικότητας της ύπαρξης δυο λαών στο νησί, καθώς και διάβρωσης της τ/κ ταυτότητας.
«Αντιλαμβανόμαστε το μοντέλο του 20% επιρροή που πρότεινε η Ελληνοκυπριακή πλευρά ως απειλή για την συνέχιση της Τουρκοκυπριακής ταυτότητας μακροπρόθεσμα στο νησί. Το σημαντικό και εκείνο που μας ανησυχεί δεν είναι το ποσοστό.1% ή 20% δεν έχει καμιά διαφορά.Το σημαντικό είναι ότι με τη διασταυρούμενη ψήφο γεννιέται ο κίνδυνος για άρση της πραγματικότητας ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο λαοί και με αυτόν τον τρόπο ενισχύεται η πιθανότητα διάβρωσης της τ/κ ταυτότητας μέσα στο χρόνο» σημείωσε ο Έρογλου στην επιστολή του.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα