Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Eκρηκτικό κοινωνικό μίγμα

Του Χρήστου Καπούτση

Η δολοφονία του στελέχους της Ελληνικής Αστυνομίας και μάλιστα μέσα στο 
ΥΠ.ΠΡ.Πολίτη, θα πρέπει να απασχολήσει πολύ σοβαρά, την Κυβέρνηση , τα κόμματα, αλλά και τους Πολίτες.
Διότι η συγκεκριμένη βομβιστική ενέργεια συνιστά  προσβολή της εθνικής μας κυριαρχίας και   της εθνικής μας ασφάλειας. Και προφανώς, είναι μια βαρύτατη  προσβολή για τη  δημοκρατία μας και το κράτος Δικαίου.
Η έκφραση ειλικρινούς συμπάθειας στην οικογένεια του θύματος της αποτρόπαιης εγκληματικής ενέργειας, καθώς επίσης και η απερίφραστη καταδίκη της φονικής πράξης, είναι αναγκαίες,  αλλά όχι αρκετές ενέργειες,  εκ μέρους των συντεταγμένων οργάνων της πολιτείας. Χρειάζονται πολύ περισσότερα. Η πολιτεία οφείλει να αποκαλύψει τους δολοφόνους και να είναι αμείλικτη προς τους φυσικούς, αλλά  και ηθικούς αυτουργούς …
Ωστόσο, εγείρονται πολλά ερωτηματικά, σχετικά με την βομβιστική ενέργεια στο ΥΠ.ΠΡΟΣ.ΠΟΛΙΤ.,  όπως:
·        Πέντε είναι τα καλύτερα φυλασσόμενα κτήρια στην Αθήνα. Το ΥΠΕΘΑ, το ΥΠ.ΠΡ.ΠΟΛ., το Μέγαρο Μαξίμου, το Προεδρικό Μέγαρο και η Βουλή. Πως λοιπόν, έγινε αυτή η δολοφονική ενέργεια; Είναι διάτρητο το σύστημα ασφαλείας στα καλύτερα φυλασσόμενα κτήρια; Υπήρξε αδιαφορία, ανικανότητα ή μήπως και κάτι ακόμη των εντεταλμένων για την ασφάλεια κρατικών λειτουργών; Αφού οι κακοποιοί χτυπούν με τέτοια άνεση το κέντρο του συστήματος για την εσωτερική ασφάλεια της χώρας, πως θα πρέπει να αισθάνονται οι πολίτες; Τουλάχιστον ανασφαλείς και δικαιολογημένα…
ΑΝ όμως προσθέσουμε στον εφιάλτη των ημερών που είναι το ασφαλιστικό και το εργασιακό νομοσχέδιο,  που θίγουν χιλιάδες εργαζόμενους και τους οδηγούν σε συνθήκες εργασιακού  Μεσαίωνα, και το παγιωμένο πλέον αίσθημα της  ανασφάλειας, τότε,  έχουμε ένα τέλειο εκρηκτικό κοινωνικό μείγμα. Και είναι ζήτημα χρόνο, το πότε αυτό το θα εκραγεί! Το δύσκολο είναι να προβλέψεις το πόσο οδυνηρό θα είναι το αποτέλεσμα…



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί