Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Διχοτόμηση και συγκυριαρχία του Αιγαίου


Του Χρήστου Καπούτση
Η Τουρκική Κυβέρνηση δεν έστειλε , τουλάχιστον μέχρι τώρα, το ωκεανογραφικό πλοίο  «ΤΣΕΣΜΕ»  για έρευνες στο Β.Α. Αιγαίο, όπως είχε ειδοποιήσει από την προηγούμενη Παρασκευή, αλλά προχώρησε σε μια ακόμη αμφιβόλου νομιμότητας ενέργεια.   
Προκήρυξε ανοιχτό Διεθνή Διαγωνισμό , για τον εντοπισμό κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου σε έκταση 1.100 τετραγωνικών χιλιομέτρων στη Μεσόγειο.
Στο φύλο της τουρκικής εφημερίδας της Κυβερνήσεως, αναφέρεται ότι, μέχρι τις 10 Αυγούστου θα πρέπει να έχουν κατατεθεί οι προτάσεις για τη διενέργεια «τρισδιάστατων απεικονίσεων του υπεδάφους».
Το περίεργο είναι ότι στην προκήρυξη δεν διευκρινίζεται , ποια θα είναι τα ακριβή σημεία των υποθαλάσσιων ερευνών.
Η ανακοίνωση της Τουρκικής Κυβέρνηση, εκτιμάται ότι, αποτελεί απάντηση στην πρόσφατη ανακοίνωση του Ελληνικού Υπουργείου  Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, για επενδύσεις που θα αφορούν την αξιοποίηση πιθανών πετρελαϊκών κοιτασμάτων σε διάφορες περιοχές του Αιγαίου, αλλά εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Το θέμα όμως δεν είναι μόνο τεχνοκρατικό- οικονομικό, αλλά εξελίσσεται σε διπλωματικό-πολιτικό, αφού περιλαμβάνει και τη δυνατότητα αμφισβήτησης  κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Η τουρκική δραστηριότητα των τελευταίων ημερών, σχετίζεται σαφώς  με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο.
Αλλά η υφαλοκρηπίδα ως γεωλογικός- νομικός  όρος,  έχει πλέον ξεπεραστεί , από την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).
Η ΑΟΖ ως ευρύτερη έννοια, περιλαμβάνει την υφαλοκρηπίδα.
Η υφαλοκρηπίδα εκτείνεται πέραν των χωρικών υδάτων και  είναι τα δικαιώματα μιας χώρας  για την εκμετάλλευση του βυθού. Η ΑΟΖ αφορά τα δικαιώματα μια χώρας και στον βυθό και στην επιφάνεια της Θάλασσας.
Το Διεθνές Δίκαιο είναι σαφώς υπέρ των Ελληνικών θέσεων. Η ΑΟΖ είναι το μεγάλο διπλωματικό όπλο της Ελλάδας, αφού αναγνωρίζει ότι όλα τα νησιά (δηλαδή και Αγαθονήσι, το Φαρμακονήσι και το Καστελόριζο) διαθέτουν ΑΟΖ , άρα και υφαλοκρηπίδα.
Για αυτό ακριβώς η Τουρκίας, δεν αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο  της Θάλασσας και εμμένει στην άποψή της,  ότι τα νησιά δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα, άρα αυτή θα πρέπει να προσδιοριστεί με την αρχή της μέσης γραμμής από τις ηπειρωτικές ακτές των δύο χωρών, δηλαδή  στη μέση του Αιγαίου.
Η άποψη αυτή συνιστά και τον πυρήνα της τουρκικής πολιτικής, που στοχεύει στη   διχοτόμηση  και τη  συγκυριαρχία του Αιγαίου.




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί