Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

"καλοπροαίρετος" ανθελληνισμός


του Χρήστου Καπούτση

Το τελευταίο διάστημα διακινούνται διάφορες  απόψεις, όπως:  να τα βρούμε με την Τουρκία, να υποχωρήσουμε από πάγιες θέσεις, να μην αναχαιτίζουμε τα τουρκικά μαχητικά διότι οι αναχαιτίσεις είναι δαπανηρές, Αθήνα και Άγκυρα να συμφωνήσουν στην συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, να μειώσουμε και άλλο τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, η τουρκική απειλή είναι  μύθος για να κερδίζουν οι έμποροι όπλων, και άλλα ηχηρά παρόμοια.
Επειδή υπάρχουν και πολλοί καλοπροαίρετοι άνθρωποι, πολιτικοί,  επιστήμονες , δημοσιογράφοι, πανεπιστημιακοί , που ενστερνίζονται και διακινούν τέτοιες απόψεις, νομίζω ότι , θα πρέπει να μελετήσουν λίγο πιο προσεχτικά και την Ιστορία της περιοχής και την πολιτειακή δομή της Τουρκίας και κυρίως, τους Στρατηγικούς στόχους της  Άγκυρας και ποιες δυνάμεις και για ποιους γεωπολιτικούς και γεωοικονομικούς λόγους  υποστηρίζουν την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας.
Άλλωστε , η έκφραση της πολιτικής του νέο-οθωμανισμού , δεν είναι η βίαιη προσάρτηση εδαφών, αλλά η πνευματική και πολιτιστική υπεροχή του τουρκικού- οθωμανικού- ισλαμικού  πολιτισμού, στους Λαούς , που κατοικούν  στα όρια της πάλε ποτέ οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Βαλκάνια- ΑΝ. Μεσόγειος).  Κάποιοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να ενταχθούμε, με το αζημίωτο, υπό την σκέπην της νέο-οθωμανικης Τουρκίας!!
Με κίνδυνο να δεχτώ  τα καυστικά βέλη της κριτικής των προοδευτικών, εκσυγχρονιστών και φιλειρηνιστών , υποστηρίζω ότι: ο ελληνισμός θα επιβιώσει , ως ανεξάρτητο συλλογικό υποκείμενο, αν στηριχτεί στις δικές του, τις εγχώριες Δυνάμεις και προτάξει τα Ελληνικά και Δημοκρατικά πολιτικά και πολιτιστικά πρότυπα. Αυτά τα πρότυπα, μαζί με μια ευέλικτη διπλωματία και με ισχυρές και αποτρεπτικές Ένοπλες Δυνάμεις, μπορούν να σταματήσουν τον διαβρωτικό και αποδομητικό Ανθελληνισμό.
Και έτσι , το Ελληνικό κράτος να ξαναγίνει αξιόπιστο και  να ανακτήσει το  διεθνές κύρος του.

Σχόλια

  1. Μακάρι να είχαν τον ίδιο (ή παρόμοιο) τρόπο σκέψης και δυναμισμό οι κυβερνώντες της Ελλάδας, στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής.

    Φυσικά δεν έχω αυταπάτες καθώς όλα τα "δείγματα γραφής" της κυβέρνησης οδηγούν (αν δεν τους αναγκάσει να φύγουν ο λαός):

    σε μια "άρρωστη" και αδύναμη εξωτερική πολιτική,

    στην οικονομική εξαθλίωση των γηγενών,

    στην χρεοκοπία (ελεγχόμενη ή μη) του κράτους με αποτέλεσμα το γενικό ξεπούλημα,

    στον κατακερματισμό της Ελλάδας σε περιφέρειες (ημιαυτόνομες διοικητικές περιφέρειες που θα δρούν ανταγωνιστικά)

    και στην υποδοχή και άλλων λαθρομεταναστών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ειναι προφανες πως ολες οι παραπανω νεοφιλελευθερες αποψεις δεν υγιεις και υποκινουνται απο τουρκικες δυναμεις.
    Σε μια δυσκολη οικονομικα συγκυρια, η Ελλαδα οφειλει να διατηρει μια ισχυρη πολιτικη σταση διεθνως :[

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί