Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τριήμερο πένθος κηρύχτηκε στις Ένοπλες Δυνάμεις, λόγω του θανάτου του Αξιωματικού της Πολεμικής Αεροπορίας



Τριήμερο πένθος κηρύχτηκε στις Ένοπλες Δυνάμεις, λόγω του θανάτου του Αξιωματικού της Πολεμικής Αεροπορίας,  που χθες έχασε τη ζωή, στο τραγικό αεροπορικό δυστύχημα  που έγινε νότια της Κρήτης,  όπου κατά τη διάρκεια άσκησης συγκρούστηκαν και συνετρίβησαν δύο μαχητικά αεροσκάφη F-16.
Οι πιλότοι του διθέσιου αεροσκάφους, νοσηλεύονται στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείου Κρήτης, ο ένας σε σοβαρή κατάσταση, ενώ ο άλλος έχει διαφύγει τον κίνδυνο.
Ο ΥΠΕΘΑ Β. Βενιζέλος, που μετέβη στην Κρήτη  και επισκέφτηκε  στο νοσοκομείο τους τραυματίες πιλότους, δήλωσε ότι, «Η σημερινή είναι μια μαύρη μέρα για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Χάσαμε ένα ιπτάμενο παλικάρι και ελπίζουμε να κερδίσει τη μάχη της ζωής ο δεύτερος πιλότος μας. Είναι μεγάλο ευτύχημα που είναι πολύ καλά στην υγεία του ο τρίτος πιλότος.  
Μέσα από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ηρακλείου παρακολουθώ από κοντά τη μάχη των γιατρών. Είμαστε στο πλευρό  όλων των οικογενειών».

Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΓΕΑ, « κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής άσκησης τακτικής εναέριας μάχης (σενάριο 4 εναντίον 2) στην οποία συμμετείχαν έξι (6) αεροσκάφη, συγκρούστηκαν στον αέρα δύο μαχητικά αεροσκάφη τύπου F-16   (ένα μονοθέσιο και ένα διθέσιο) της 115 Πτέρυγας Μάχης/ 340Μ. Το συμβάν έλαβε χώρα νότια της Κρήτης, δυτικά της νήσου Χρυσή».

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, τα αεροσκάφη είχαν απογειωθεί από το Καστέλι και χωρίστηκαν σε 2 ομάδες για την εκτέλεση μιας ιδιαίτερα επικίνδυνης άσκησης , όπου τα δύο μαχητικά κάνουν αναχαίτιση  εναντίον των υπολοίπων τεσσάρων αεροσκαφών, που σύμφωνα με το σενάριο της άσκησης κάνουν αεροπορική εισβολή.
 Το μονοθέσιο F-16C με πιλότο τον άτυχο σμηναγό Αναστάσιο Μπαλατσούκα 33 ετών, πήγε και «κάρφωσε» από κάτω προς τα πάνω, περίπου στη μέση το διθέσιο F-16D στο οποίο βρίσκονταν ο Σμηναγός Ιωσήφ Αναστασάκης 35 ετών και ο ανθυποσμηναγός Παύλος Μποτζάκης, 25 ετών. Ο πιλότος του πρώτου αεροσκάφους δεν πρόλαβε καν να ενεργοποιήσει το μηχανισμό εκτίναξης του καθίσματος του, όπως έπραξαν  οι  συνάδελφοί του, οι οποίοι έπεσαν τραυματισθέντες στη θάλασσα και περισυλλέγησαν από αλιευτικό σκάφος.
Ως αιτία του δυστυχήματος είναι μάλλον το ανθρώπινο λάθος που μπορεί να γίνει  σε συνθήκες οριακές, για μηχανές και ανθρώπους. Σε ακραίες συνθήκες γίνονται αυτές οι υψηλού επιπέδου και ανάλογης επικινδυνότητας ασκήσεις. Ωστόσο, έμπειροι πιλότοι υποστήριζαν ότι, τα μπορούσε να είχε αποφευχθεί το δυστύχημα, αν τα μαχητικά αεροσκάφη διέθεταν ένα  επιπλέον εποπτικό μέσο,  όπως είναι το  Σύστημα Απεικόνισης Μάχης .

Με το χθεσινό  δυστύχημα, η  ΠΑ έχει χάσει συνολικά 4 αεροσκάφη , από τα εξήντα F-16C Block 52+  τα οποία  παρελήφθησαν  τον Ιούλιο του 2004 .
Το πρώτο δυστύχημα  με νεκρό τον Σμηναγό Κωνσταντίνο Ηλιάκη συνέβη στις 23 Μαΐου του 2006 όταν το αεροσκάφος του διεμβολίστηκε   από τουρκικό F-16.
Η δεύτερη απώλεια F-16C  έγινε τη νύκτα της 5ης Δεκεμβρίου του 2007,  όπου η ΠΑ θρήνησε άλλο ένα νεκρό τον Σμηναγό Αθανάσιο Μπατσαρά.

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα