Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γιατί παραιτήθηκε ο Ναύαρχος Αντώνης Παπαιωάννου


Στη μη υπηρεσιακή αναφορά του προς τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ, ο Υποναύαρχος Αντώνιος Παπαϊωάννου αναφέρει τα εξής σχετικά με την αίτηση αποστρατείας του:

«Κατά την προσωπική μου άποψη, το τελευταίο διάστημα, το ΠΝ έχει μεταβάλει σημαντικά τον αξιακό του Κώδικα που έχει σαν αποτέλεσμα τη δυσαρέσκεια του στρατιωτικού προσωπικού και την έλλειψη οράματος και φιλοδοξίας που απορρέει από αυτό. Δεν ισχυρίζομαι ότι κατά το παρελθόν και στην έκταση που μου ήταν δυνατόν να αντιληφθώ δεν συνέβαιναν γεγονότα που έρχονταν σε προφανή αντίθεση με τους όρους της ορθής και αξιοκρατικής λειτουργίας του ΠΝ, πλην όμως, κατά την άποψή μου, τα φαινόμενα αυτά μεγεθύνθηκαν σε βαθμό που πάγιοι κανόνες και αρχές να κλονίζονται σημαντικά.

Είναι αναντίρρητο ότι η μεταβολή των κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών μεταβάλλει γενικότερα αρκετές παραμέτρους λειτουργίας του ΠΝ, αφού τούτο αποτελεί μέρος του κοινωνικού συνόλου. Παρά το γεγονός ότι η υφιστάμενη οικονομική συγκυρία δεν αποτελεί επʼ ουδενί αιτολογία για τη μη υλοποίηση θεσμικών αλλαγών που θα βελτιώσουν και θα ανακουφίσουν τα χρόνια προβλήματα του στρατιωτικού προσωπικού, όσον αφορά κυρίως αξιοκρατικά κριτήρια τοποθέτησης, φαίνεται ότι ουδεμία κινητικότητα προς την κατεύθυνση αυτή υπάρχει. Τούτο μου δημιουργεί εύλογη ανησυχία για τη μελλοντική εξέλιξη στο ΠΝ που με αγάπη και σεβασμό υπηρέτησα για 35 χρόνια.

Η εικόνα που συνοπτικά περιγράφω παραπάνω δεν μου έγινε αντιληπτή από την ημερομηνία προαγωγής μου σε Υποναύαρχο, αλλά προϋπήρχε και από την εκάστοτε θέση μου κατέβαλα κάθε προσπάθεια να συγκρατώ και αν αποφεύγω ό,τι με έπειθε ότι λειτουργούσε σε βάρος του ΠΝ. Ήλπιζα ότι η προαγωγή μου σε Υποναύαρχο και η επακόλουθη συμμετοχή μου στο Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο (ΑΝΣ) που αξιωματικά αποτελεί το ανώτατο όργανο λήψεως αποφάσεων του ΠΝ, θα μου έδινε τη δυνατότητα να επεμβαίνω και διατυπώνοντας τις απόψεις μου να παρουσιάζω την εικόνα που από την πλευρά μου έχριζε άμεσης αλλαγής. Δυστυχώς, οι προσδοκίες μου αυτές διαψεύστηκαν και είδα την παρουσία μου σε αυτό να μετατρέπεται σε μία ανούσια και τυπική συμμετοχή.
 Θα ευχόμουν τα παραπάνω να αποτελούν δική μου λανθασμένη αντίληψη. Φοβούμαι όμως ότι όσο και αν η υποκειμενικότητα αποτελεί στρέβλωση της πραγματικότητας, η σημερινή κατάσταση στο ΠΝ είναι διαφορετική από το προσωπικό μου σύστημα αξιών που ούτε εγώ μπορώ να την εκφράσω, αλλά ούτε αυτή να με εκπροσωπεί.

Για τους παραπάνω λόγους και με πολλή αγάπη για το ΠΝ και το προσωπικό που υπηρετεί σε αυτό υπέβαλα την παραίτησή μου με την ελπίδα ότι με τον τρόπο αυτόν η έξοδός μου από τις τάξεις του ΠΝ θα μου πρόσφερε περισσότερα από τη συνέχιση της παραμονής μου που θα την επέβαλαν περισσότεροι λόγοι επαγγελματικής φιλοδοξίας, παρά πεποίθηση ουσιαστικής συνεισφοράς».

 Και η απάντηση

Στην απάντηση του Α/ΓΕΝ προς τον Α/ΓΕΕΘΑ σχετικά με την παραπάνω αναφορά αποστρατείας, η οποία θα διαβιβαστεί στον Υποναύαρχο Αντώνιο Παπαϊωάννου, αναφέρονται τα εξής:
«Η γενικότερη αναφορά του (Υποναύαρχου Αντώνιου Παπαϊωάννου) και ο αόριστος σχολιασμός του με υπαινικτικές  διατυπώσεις που δεν μορφοποιούν συγκεκριμένο αίτημα/παράπονο και δεν προτείνουν συγκεκριμένο σχήμα ή μοντέλο λειτουργίας του στρατεύματος, δεν αφήνουν περιθώρια στη Διοίκηση να αντιληφθεί τις κατά την άποψή του οφειλόμενες υποχρεώσεις της τόσο έναντι του συνόλου του προσωπικού του ΠΝ, όσο και  προς το πρόσωπό του. Το ΠΝ, όπως και όλες οι ΕΔ βρίσκονται σε αναμονή της αλλαγής πολλών σημαντικών  μεταβολών που δεν είχαν προχωρήσει επί σειρά ετών, καθώς  ήδη παρουσιάζεται στη Βουλή και  πρόκειται να ψηφισθεί εντός των ημερών, νομοσχέδιο που επιβάλλει αυστηρούς κανόνες αξιοκρατίας/διαφάνειας και νομιμότητας στην υπηρεσιακή εξέλιξη του προσωπικού, μετά τη ρύθμιση του συνταξιοδοτικού θέματος με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για το στρατιωτικό προσωπικό, εν όψει των γενικότερων  κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Επιπλέον με απόφαση ΣΑΓΕ-ΣΑΜ-ΚΥΣΕΑ, οριστικοποιήθηκε μετά από πολλά χρόνια συζήτησης, η νέα δομή Διοίκησης, ενώ θεσπίζονται με το νομοσχέδιο νέες ορθολογιστικές και διαφανείς διακλαδικές διαδικασίες για τη Δομή Δυνάμεων και το μακροπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο  πρόγραμμα Εξοπλισμών, υπό το διαρκή έλεγχο της Βουλής. Τέλος, ως προς τα εξοπλιστικά του ΠΝ, αυτά προωθούνται μετά την υπερπήδηση σημαντικών προβλημάτων που είχαν ανακύψει εδώ και χρόνια, όπως αυτά των υποβρυχίων τύπου 214 και 209.
Ειδικότερα η χαρακτηριζόμενη από μέρους του ʽʼανούσια και τυπικήʼʼ συμμετοχή του στο πλαίσιο των συνεδριάσεων και εργασιών του ΑΝΣ, η οποία κατά την άποψή του διαψεύδει τις προσδοκίες του, δεν αντανακλά στο γενικότερο πνεύμα της Ηγεσίας, καθόσον βασικός κανόνας λήψης των αποφάσεων, είναι η κατόπιν προτροπής του προεδρεύοντος του Συμβουλίου λεπτομερής διαλογική συζήτηση και η συνεκτίμηση των εκφραζομένων απόψεων του συνόλου των μελών για αμφίπλευρη εξέταση όλων των θεμάτων, πριν από τη λήψη των κατά περίπτωση αποφάσεων.
Άλλωστε, η κατά ανωτέρω τακτική διαφανούς λειτουργίας του Ανωτάτου Θεσμικού Οργάνου του ΠΝ (ήτοι του ΑΝΣ), η οποία  ουδέποτε διαψεύστηκε ή αμφισβητήθηκε από τα μέλη του, έρχεται εν προκειμένω να διαψεύσει πλήρως τους ισχυρισμούς/υπαινιγμούς του, καθόσον τούτο επαληθεύεται μέσα από τη συμμετοχή του και τις προσωπικές του θέσεις στο σύνολο των συνεδριάσεων του ΑΝΣ/Ολομέλειας κατά το τελευταίο τρίμηνο (13 πρακτικά), μέσα από τα  οποία πασιφανώς προκύπτει ότι αφενός μεν δεν αντιτάχθηκε στις ληπτέες αποφάσεις, αφετέρου δε ουδέποτε εξέφρασε  έστω αμυδρώς τις αντιρρήσεις του προς αποδυνάμωση των εκφρασθεισών θέσεων των λοιπών μελών. Επιπρόσθετα, ουδέποτε ανέφερε ή πρότεινε τρόπο αλλαγής του ΑΝΣ ακόμη και σε κατʼ ιδίαν συνάντηση με τον προεδρεύοντα του ΑΝΣ.

Λόγω της προηγούμενης εμπειρίας στην αντιπειρατική αποστολή της ΑΤΑΛΑΝΤΑ, επισημαίνεται ότι το ΠΝ είναι ιδιαίτερα υπερήφανο για τους επαίνους που συγκεντρώνουν όλα τα πλοία που συμμετείχαν, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις τελευταίες  Φ/Γ ΣΑΛΑΜΙΣ και ΛΗΜΝΟΣ.

Κατόπιν των όσων διελήφθησαν στη σχετική αναφορά του εν λόγω Αξιωματικού, τα οποία στο σύνολό τους απηχούν στις απόψεις του και δεν ευρίσκουν ερείσματα στα πραγματικά περιστατικά, αναφέρεται ότι, για την υποβληθείσα αίτηση αποστρατείας του, αναλήφθηκαν ενέργειες κατά τα προβλεπόμενα».

Σχόλια

  1. ΣΤΟ Π.Ν. ΙΣΧΥΕΙ ΤΟ ΡΗΤΟ << ΚΑΡΑΒΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΠΑΕΙ......ΧΩΡΙΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟ ΠΟΤΕ >>

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα