Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μέτρα κυνικά, ηθικά και κοινωνικά ανάλγητα

Του Χρήστου Καπούτση


Άρκεσε μία στιγμή, μια σημαντική απόφαση και ο πολιτικός ηγέτης σκαρφάλωσε στο Πάνθεον των Μεγάλων της Ιστορίας. Και αντίστοιχα, μια οδυνηρή απόφαση είναι αρκετή, για  να καταβαραθρώσει και να αμαυρώσει την υστεροφημία των πολιτικών.  Η Ιστορία βρίθει ανάλογων παραδειγμάτων, είτε του ύψους, είτε του βάθους...
Όταν ο πρωθυπουργός Γ.Α. Παπανδρέου και δύο κορυφαίοι υπουργοί ο Γ. Παπακωνσταντίνου και ο Α. Λοβέρδος αποφασίζουν,  να περικόψουν τη σύνταξη των 500 ευρώ,  το μισθό των Δημοσίων υπαλλήλων των 900 ευρώ ,  να ορίσουν νέο εισαγωγικό μισθό για τους νεοπροσλαμβανόμενους τα  592 ευρώ και να μειώσουν με διάφορα τερτίπια την αποζημίωση των απολυομένων κατά 50%, τότε, είναι σαφές ότι οι πολιτικοί αυτοί  αποφάσισαν να αναμετρηθούν με την ιστορία. Και μέχρι ο αντικειμενικός ιστορικός ερευνητής  καταλήξει σε αμετάκλητο συμπέρασμα για τις επιλογές τους, δικαιούμεθα προσώρας να υποστηρίξουμε τα εξής:
Μέτρα όπως τα παραπάνω  δείχνουν κυνισμό, κοινωνική αναλγησία, απανθρωπιά και  βαθύτατη ταξική αντίληψη. Τα μέτρα αυτά, προφανώς δεν είναι ενταγμένα σε κάποια οικονομική πολιτική, έστω σκληρής λιτότητας της «σοσιαλνεοφιλελεύθερης»  Κυβέρνησης. Τα μέρα αυτά είναι κυρίως ψυχοκοινωνικά. Στόχος τους είναι να προκαλέσουν φόβο, να τρομοκρατήσουν τον ανήμπορο ανθρωπάκο και να τον μεταλλάξουν, από ενεργό πολίτη  σε παθητικό δέκτη, αν  όχι και «χειροκροτητή»,  μιας ακραίας αντιλαϊκής πολιτικής , που εκπορεύεται από την ελίτ του τραπεζικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος και υλοποιείται από τα ενεργούμενά τους , τους δημοκρατικά εκλεγμένους  ηγέτες σπιθαμιαίου όμως, πολιτικού και ηθικού αναστήματος.  Η Κυβέρνηση του Γ.Α.Παπανδρέου με τις αντιλαϊκές και κοινωνικά ανάλγητες επιλογές της, αποδεικνύει ότι είναι εχθρός του Λαού.    Και ο Λαός πρέπει να αντισταθεί, στην εχθρική και συνειδητά αντιλαϊκή πολιτική του κυβερνοΠΑΣΟΚ.
 Φυσικά, οι παραπάνω χαρακτηρισμοί τελούν υπό την αίρεση της αντικειμενικής και τελεσίδικης κρίσης της Ιστορίας, η οποία προφανώς και θα αξιολογήσει και την  αντίδραση ή την  αποδοχή των κυβερνητικών μέτρων  από το  Λαό, που μάλλον ακόμη δεν έχει πει «την τελευταία του λέξη»…

Σχόλια

  1. Ο Γιώργος ονειρεύεται μια Παγκόσμια Κυβέρνηση
    Διαβαστε την σελίδα 1 και σελίδα 3 http://www.elora.gr/portal/images/stories/pdfs/daily/2010/09/1077.pdf

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί