Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Τα λεφτά τα φάγαμε, γιατί σας διορίσαμε στο Δημόσιο!»

Απάντηση Πάγκαλου στην κατακραυγή των πολιτών
«Η απάντηση στην κατακραυγή των πολιτών "πώς φάγατε τα λεφτα;", είναι "σας διορίσαμε όλα αυτά τα χρόνια στο Δημόσιο. Τα φάγαμε όλοι μαζί, σε μία πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος"» υπογράμμισε ο Θεόδωρος Πάγκαλος, μιλώντας στη Βουλή, κατά την ενημέρωση της αρμόδιας κοινοβουλευτικής Επιτροπής, εν όψει της κατάθεσης του νομοσχεδίου του υπουργείου Εσωτερικών για τις καταργήσεις και συγχωνεύσεις οργανισμών και υπηρεσιών του Δημοσίου.

Με τα λόγια αυτά, ο κ. Πάγκαλος απάντησε στην έκκληση του Προκόπη Παυλόπουλου να μην συμπαρασύρουν σε απολύσεις των εργαζομένων οι καταργήσεις νομικών προσώπων δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, όπως της «Αγρογή». Ο κ. Πάγκαλος παραδέχθηκε ότι του «ασκήθηκαν πιέσεις, ειδικά για το θέμα της Αγρογή, για να μην εκτεθούν συνάδελφοι, δηλαδή να κάνω κι εγώ ένα βήμα συνενοχής, αλλά δεν το δέχθηκα».

«Εμείς θα συνεχίσουμε. Ετοιμάζεται το δεύτερο πακέτο για εξοικονόμηση πόρων για το δημόσιο λογιστικό και την εξοικονόμηση προσπαθειών. Για τη διόγκωση του δημόσιου τομέα είμαστε όλοι υπεύθυνοι, ακόμη και τα μικρά κόμματα της Αριστεράς, που δεν κυβερνούν μεν, αλλά ακολουθούν την ίδια πρακτική, μέσα από τους ΟΤΑ που ελέγχουν» προσέθεσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.



Στην έναρξη της συνεδρίασης, ο υπουργός Εσωτερικών, Γιάννης Ραγκούσης, που έχει και την ευθύνη του νομοσχεδίου, είπε ότι αυτό είναι η πρώτη φάση κι η διυπουργική επιτροπή συνεχίζει το έργο της. Σε σχετική ερώτηση μάλιστα, προσδιόρισε ότι η δεύτερη φάση καταργήσεων και συγχωνεύσεων θα γίνει με νεώτερο νομοσχέδιο και όχι με την εξουσιοδότηση που δίδεται από το σημερινό.

Ο υπουργός επανέλαβε ότι διασφαλίζονται οι εργαζόμενοι στις καταργούμενες ή συγχωνευόμενες υπηρεσίες, πλην της «Αγρογή», που απολύονται, καθώς πρόκειται για προσλήψεις, που δεν έγιναν με τους απαιτούμενους κανόνες διαφάνειας.

Εκ μέρους της ΝΔ, ο πρώην υπουργός Προκόπης Παυλόπουλος είπε ότι είναι αυτονόητη ανάγκη οι συγχωνεύσεις, υπενθυμίζοντας ότι η σχετική έκθεση της προηγούμενης κυβέρνησης (ΝΔ) έκανε λόγο για κατάργηση ή συγχώνευση 270 συνολικά φορέων. Διαφώνησε ωστόσο με την κατάργηση κάποιων υπηρεσιών, όπως το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής, αλλά και με τη λογική που επικαλείται η κυβέρνηση, για να απολύσει τους 269 εργαζομένους της «Αγρογή».

Παρεμβαίνοντας, ο κ. Πάγκαλος είπε ότι το μόνο που προσέφερε το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής, ήταν τα τρία πανάκριβα αυτοκίνητα και τα πολλαπλά ταξίδια του προέδρου του στο εξωτερικό. Στην επισήμανση ότι το Ινστιτούτο ιδρύθηκε επί ΠΑΣΟΚ, ο κ. Πάγκαλος σχολίασε: «Αν κατάφερε να διαφθείρει δύο κυβερνήσεις, καλώς καταργείται».

Στη συζήτηση παρενέβη και ο πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Σωτήρης Χατζηγάκης, ο οποίος υπερασπίστηκε τόσο το έργο της «Αγρογή» όσο και τις προσλήψεις που έγιναν επί ημερών του με εντολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως διευκρίνισε.

πηγή : http://www.protothema.gr/

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα