Στη Σύνοδο Κορυφής στη Λισαβόνα τα «εγκαίνια» του νέου ΝΑΤΟ. Ποιες είναι οι νέες απειλές για τη Συμμαχία. · Προωθείται η ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ. Σε δεινή θέση η Κυβέρνηση , που πιέζεται για «συμβιβαστική» λύση.

Γράφει ο Χρήστος Καπούτσης δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "πολιτικά ΘΕΜΑΤΑ"

     Η Πρόεδρος της Επιτροπής των εμπειρογνωμόνων του ΝΑΤΟ Μαλντίν Ωλμπραίτ (Madeleine Albright), πρώην Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ (κυβέρνηση Μ. Κλίντον),  παρέδωσε στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Ατλαντικής συμμαχίας την πρότασή της,  για το νέο ΝΑΤΟ. Η πρόταση της επιτροπής Albright θα αποτελέσει τη βάση για την επιχειρησιακή  ανασυγκρότηση και τη διοικητική δομή του νέου ΝΑΤΟ. Η πρόταση Albright μελετάται τώρα από τις Κυβερνήσεις των κρατών – μελών της Ατλαντικής Συμμαχίας και κατά πάσα πιθανότατα θα εγκριθεί στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα (19-20 Νοεμβρίου).

Στην πρόταση της επιτροπής Albright αναλύονται οι πιθανές απειλές για την ασφάλεια και τη σταθερότητα και προτείνεται η μετεξέλιξη του ΝΑΤΟ σε πολιτικό- στρατιωτικό οργανισμό ικανό να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά κάθε απειλή για τη Δυτική Συμμαχία (ΗΠΑ-Καναδάς- Κεντρική και Δυτική Ευρώπη- Αυστραλία- Ισραήλ).  

Η Ατλαντική Συμμαχία παραμένει ο ακρογωνιαίος λίθος της σταθερότητας στην ευρωατλαντική περιοχή, κυρίως λόγω της πολιτικής συνοχής και της  δέσμευσης για κοινή  άμυνα (άρθρο 5)  των κρατών- μελών της.

Οι απειλές όμως, που είναι δυνατόν να διαταράξουν τη σταθερότητα της ευρω-ατλαντικής περιοχής (κεντροδυτική Ευρώπη και Κεντρική και Βόρεια Αμερική) την προσεχή δεκαετία (2010-2020),  σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Επιτροπής Albright είναι:

•         Η διάδοση των πυρηνικών και άλλων όπλων μαζικής καταστροφής. Ειδικά η κατοχή  πυρηνικών όπλων από κράτη με αυταρχικά καθεστώτα (ΙΡΑΝ και Β.Κορέα) ή με ασταθείς πολιτικές δομές  (Πακιστάν). Οι διασυνδέσεις ανώτατων στελεχών του Στρατού του Πακιστάν με στελέχη της Αλ- Κάιντα και τους Ταλιμπάν, είναι σοβαρός κίνδυνος που πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα από το  ΝΑΤΟ, διότι τα στελέχη αυτά ενδεχομένως να έχουν πρόσβαση στο πυρηνικό οπλοστάσιο του Πακιστάν!

• Οι «φιλοδοξίες» των διεθνών τρομοκρατικών ομάδων. Η τεχνολογία είναι πλέον σύμμαχος και των τρομοκρατών. Ένα τρομοκρατικό χτύπημα στον κυβερνοχώρο ή στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, θα αποσυντονίσει  τις δικλείδες ασφάλειας και θα παραλύσει ζωτικής σημασίας λειτουργίες της Δύσης, με ανυπολόγιστες συνέπειες. 

• Η διατήρηση των εστιών έντασης και αναταραχής εξαιτίας , εθνοτικών, εθνικιστικών και θρησκευτικών διενέξεων (Βαλκάνια , Μέση Ανατολή, Καύκασος) επηρεάζουν αρνητικά την περιφερειακή σταθερότητα και δημιουργούν προϋποθέσεις γενικότερης αποσταθεροποίησης.

• Η αυξημένη εξάρτηση του κόσμου με πληροφοριακά συστήματα που είναι δυνητικώς ευάλωτα, όχι μόνο σε τρομοκρατικές ομάδες , αλλά και σε ζηλόφθονους «ανταγωνιστές» της όποιας ευημερίας της Δύσης.

• οι αγωγοί μεταφοράς ενέργειας (πετρέλαιο και  φυσικό αέριο), κυρίως από την Κεντρική Ασία στη Δύση, δεν είναι απόλυτα ασφαλείς. Είναι εξαιρετικής σημασίας ζήτημα να διασφαλιστούν πλήρως  οι θαλάσσιοι άξονες μεταφοράς  ενέργειας, με ευθύνη του ΝΑΤΟ.

•         Η ανεξέλεγκτη διακίνηση όπλων, ναρκωτικών και ανθρώπων, διαβρώνει τις δομές αστυνόμευσης. Από αυτές τις δραστηριότητες εξοικονομούνται μυθώδη ποσά, μέρος των οποίων διοχετεύεται και στους τρομοκράτες.  Αν δεν αντιμετωπιστεί ριζικά αυτό το φαινόμενο, τότε η διαφθορά θα επεκταθεί και σε πρόσωπα που ανήκουν στις αστυνομικές ή και Κυβερνητικές αρχές,   με  διαλυτικές συνέπειες για τα κράτη.

• Οι δημογραφικές αλλαγές που θα μπορούσαν να επιδεινώσουν τα παγκόσμια προβλήματα. Η  επιδείνωση κοινωνικών προβλημάτων όπως η φτώχεια, η πείνα, η παράνομη μετανάστευση και η πανδημία  νόσου, δημιουργούν συνθήκες και προϋποθέσεις κλονισμού των πολιτικών συστημάτων,  που έχουν επικρατήσει στα κράτη της Δυτικής Συμμαχίας. Στη περίπτωση αυτή, η σταθερότητα θα είναι ιδιαίτερα επισφαλής.

• Η συσσώρευση συνεπειών από την δραματική  υποβάθμιση  του περιβάλλοντος, συμπεριλαμβανομένης και της  αλλαγή του κλίματος, ίσως διαμορφώσει νέες πρωτόγνωρες απειλές για τη σταθερότητα του υπάρχοντος κοινωνικό-πολιτικού συστήματος της Δύσης, με σαφείς επιρροές στην ασφάλεια και τη σταθερότητα.

Όλα τα παραπάνω, κατά την κ.Ωλμπράιτ , δημιουργούν προβλήματα ασφάλειας και σταθερότητας και για την αντιμετώπισή τους, θα πρέπει να επιληφθεί το «αναγεννημένο» ΝΑΤΟ. 

Το ΝΑΤΟ λοιπόν,  καλείται να ανταποκριθεί στις νέες απειλές , όπως περιγράφονται αναλυτικά από την Επιτροπή εμπειρογνωμόνων της κ. Ωλμπράιτ.

Προκειμένου όμως να αντιμετωπιστούν αυτές οι νέου τύπου απειλές ή «ασύμμετρες απειλές»  της δεκαετίας (2010-2020), θα πρέπει απαραιτήτως το ΝΑΤΟ να μετασχηματιστεί σε έναν πολιτικο-στρατιωτικό μηχανισμό, που θα έχει τη δυνατότητα,  αλλά και τα μέσα, παρέμβασης σε οποιοδήποτε σημείο του Πλανήτη, για την αντιμετώπιση σοβαρών κρίσεων, που προέρχονται, είτε από τοπικές ένοπλες συγκρούσεις, είτε εξαιτίας διόγκωσης  κοινωνικών προβλημάτων, είτε από άλλες αιτίες συμπεριλαμβανομένης της αντιμετώπισης των συνεπειών από φυσικές καταστροφές. 

Μια ανθρωποθάλασσα πενόμενων και εξαθλιωμένων πολιτών μπορεί να προκαλέσει την κατάρρευση των δομών εξουσίας ενός κράτους. Αυτή η εξέλιξη θα πρέπει να  αποτραπεί με δυναμική παρέμβαση του ΝΑΤΟ (κατά την κ.Ωλμπράιτ), για να μην προκληθεί «τσουνάμι»  πολιτειακών ανατροπών στα κράτη της Δύσης! Επίσης, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ με τα αμερικανικής επιρροής Βαλκανικά κράτη (π.Γ.Δ.Μακεδονίας, Κόσσοβο),  αλλά και με το Ισραήλ και την Αυστραλία, θεωρείται  προτεραιότητα για την πολιτική ηγεσία του ΝΑΤΟ, διότι, όπως εκτιμούν οι εμπειρογνώμονες,  έτσι ενισχύεται η περιφερειακή σταθερότητα.

Η ενίσχυση του ΝΑΤΟ με υψηλής τεχνολογίας πληροφοριακά και δορυφορικά συστήματα, είναι αναγκαία, για την αντιμετώπιση των  απειλών και στον κυβερνοχώρο, ειδικά αυτών που προέρχονται από τρομοκρατικές ομάδες. Τα εξελιγμένα δορυφορικά συστήματα, η τεχνολογική αναβάθμιση του Ηλεκτρονικού Πολέμου, είναι από τα βασικά αιτήματα, που  περιλαμβάνεται στο σχέδιο Ωλμπράιτ για την μετεξέλιξη του ΝΑΤΟ, το οποίο θα εγκριθεί, στη Σύνοδο Κορυφής στη Λισαβόνα.

Αν αποκωδικοποιήσουμε το σχέδιο της επιτροπής Albright, παρατηρούμε ότι, το ΝΑΤΟ αλλάζει ριζικά αφού απομακρύνεται από τις ιδρυτικές διακηρύξεις του και καταστατικές αρχές του .

Το ΝΑΤΟ προορίζεται να γίνει ο στρατιωτικός βραχίονας της Δυτικής Συμμαχίας. Το ΝΑΤΟ θα παρεμβαίνει όταν και όπου θίγονται τα γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα των Κρατών, αλλά  και  των ιδιωτικών επιχειρήσεων, των Πολυεθνικών εταιρειών και των Πολεμικών Βιομηχανιών, που διατηρούν στενούς δεσμούς με τις Κυβερνήσεις των ισχυρών κρατών της Δύσης. 

Η στρατιωτική ισχύς του ΝΑΤΟ, θα αξιοποιηθεί, προκειμένου να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του μονοδιάστατου νεοφιλελεύθερου οικονομικό-πολιτικού συστήματος της Δύσης. Και η αξιοποίηση της ισχύος του ΝΑΤΟ, θα περιλαμβάνει την αντιμετώπιση των ασύμμετρων απειλών, αλλά και των εσωτερικών εντάσεων, που δρουν αποσταθεροποιητικά. Έχει ήδη γίνει αποδεκτή η περιστολή  βασικών  ατομικών  δικαιωμάτων  και ελευθερίων  των πολιτών,  προκειμένου να διασφαλιστεί η εσωτερική σταθερότητα των κρατών, που ανήκουν στη Δυτική Συμμαχία.  Εκτιμάται ότι, η  διάβρωση των δυτικών κοινωνιών από την ισλαμική – εξτρεμιστική και αντιδυτική (αντικαπιταλιστική) ιδεολογία, ευνοεί τη δράση ομάδων της διεθνούς τρομοκρατίας .

Σχέσεις ΝΑΤΟ- Ρωσίας

Η Ρωσία, λόγω του μεγέθους της , της στρατιωτικής της ισχύος, αλλά και επειδή διαθέτει αξιοποιήσιμους ενεργειακούς πόρους, δεν μπορεί να αγνοηθεί, κατά την επιτροπή Ωλμπράιτ, στον στρατηγικό σχεδιασμό του νέου ΝΑΤΟ. Αντίθετα εκτιμάται,  ότι η Ρωσία θα διαδραματίσει πρωτεύοντα ρόλο  στη διαμόρφωση του περιβάλλοντος ασφαλείας στον Ευρω-ατλαντικό χώρο.

Ως χειρονομία καλής θέλησης και διάθεση για στενότερη συνεργασία  της Ρωσίας με τη Δύση, εκτιμάται , η προθυμία της Μόσχας, να υποστηρίξει   τον αεροπορικό και χερσαίο  ανεφοδιασμό των δυνάμεων του ΝΑΤΟ που δραστηριοποιούνται στο Αφγανιστάν. Επίσης το Κρεμλίνο συνεργάζεται παραγωγικά με τις ΗΠΑ στον έλεγχο των Στρατηγικών (πυρηνικών) όπλων. Το δίδυμο Πούτιν- Μεντβέντεφ που εκτιμάται ότι θα έχει την εξουσία στη Ρωσία μέχρι το 2020,  έχει εκφράσει την έντονη αντίθεσή του στην τρομοκρατία, στη πειρατεία, και στη περαιτέρω διάδοση των πυρηνικών όπλων, καθώς επίσης  και στην αύξηση του «κλαμπ» των πυρηνικών κρατών. Εκτιμάται  θετικά από το ΝΑΤΟ, η «κατανόηση» του Κρεμλίνου στα κατασταλτικά μέτρα της Δύσης κατά της τρομοκρατίας.

Ωστόσο, στην έκθεση της επιτροπής Ωλμπράιτ επισημαίνεται ότι, οι  ηγέτες της Ρωσίας  έχουν εκφράσει την έντονη διαφωνία τους για την προοπτική διεύρυνσης του ΝΑΤΟ , ειδικά με χώρες του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας (Ουκρανία, Γεωργία), και αυτές οι αντιδράσεις των ρώσων , δεν θα πρέπει να αγνοηθούν από τους ηγέτες του ΝΑΤΟ. Ο  συνδυασμός  κοινών στρατηγικών συμφερόντων μπορεί να οδηγήσει σε μια εποικοδομητική συνεργασία του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία. Και αυτή η συνεργασία θα πρέπει να γίνει στόχος του ΝΑΤΟ.

Είναι σαφές,  ότι η Ρωσία των Πούτιν- Μεντβέντεφ δεν έχει και πολύ μεγάλες διαφορές,  από τις ΗΠΑ του Μπάρακ Ομπάμα. Και συνεπώς,  είναι πιο εύκολη η αμερικανο-ρωσική στρατηγική συνεργασία!

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ: Στη Μέση Ανατολή, επισημαίνει η επιτροπή Ωλμπράιτ, ότι είναι σε εξέλιξη τρία πολύ σημαντικά και αλληλένδετα μεταξύ τους γεγονότα , που  επηρεάζουν την ασφάλεια της Συμμαχίας:

1) Η  συνεχιζόμενη βία εξτρεμιστικών ισλαμικών ομάδων , που χρηματοδοτούνται από το Θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης.  

2) οξύνεται η  αραβοϊσραηλινής αντιπαράθεση και δημιουργεί προϋποθέσεις γενικευμένης σύρραξης.  

 3) Οι προκλητικές πολιτικές επιλογές  της κυβέρνησης του Ιράν, συμπεριλαμβανομένης της απροθυμίας της να συμμορφωθεί προς το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και τα ψηφίσματά του  σχετικά με το πυρηνικό της πρόγραμμα.

Οι  προσπάθειες του Ιράν για τον εμπλουτισμό πυρηνικών καυσίμων  και ανάπτυξης  πυρηνικών όπλων, καθώς επίσης και τα σημαντικά αποθέματα βαλλιστικών πυραύλων  μεγάλου βεληνεκούς , συνιστούν σημαντική απειλή για την ασφάλεια και τη σταθερότητα της Δύσης. Είναι τόσο σημαντική η απειλή από το Ιράν, που δικαιολογεί την ενεργοποίηση του άρθρου 5 (κοινή στρατιωτική δράση) της Ατλαντικής συμμαχίας, επισημαίνει η κ.Ωλμπράιτ!  Συνεπώς, μεθοδεύεται η από κοινού δράση ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, εναντίον του ΙΡΑΝ!! Άρα είναι εξασφαλισμένη (λόγω άρθρου 5) και η Ελληνική συμμετοχή…

Φυσικά, η κ.Ωλμπράιτ αποφεύγει να αναφερθεί και στις ευθύνες του Ισραήλ (κατέχει υπερσύγχρονα πυρηνικά όπλα), για την εκρηκτική κατάσταση στη Μέση και Εγγύς Ανατολή.

Είναι προφανές ότι, αν δεν επιτευχθεί βιώσιμη συμφωνία μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, η κατάσταση θα επιδεινώνεται με ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, ακόμη και τα πιο ακραία, αφού παράλληλα,   θα κλιμακώνεται και η αντιπαράθεση Ισραήλ- ΙΡΑΝ.

     

Το Σκοπιανό στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ

Στο περιθώριο των εργασιών της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισσαβώνα , θα συζητηθεί και το Σκοπιανό.

Στα πλαίσια του ΝΑΤΟ έχει διαμορφωθεί μια πλειοψηφική άποψη σύμφωνα με την οποία,  η ένταξη της π.Γ.Δ.Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, θα συμβάλλει στην σταθερότητα στα Βαλκάνια.  Κυρίως όμως,  την ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ υποστηρίζει σθεναρά η αμερικανο- βρετανική διπλωματία. Όμως αυτή η στήριξη στα Σκόπια,  έχει αποθρασύνει τον εθνικιστική Πρωθυπουργό της FYROM Ν. Γκρουέφσκι , με αποτέλεσμα να   υιοθετεί ακραίες θέσεις, που θίγουν ευθέως  Ελληνικά συμφέροντα. Και ακόμη,  η αδιαλλαξία των Σκοπιανών υπονομεύει  τις διαπραγματευτικές διαδικασίες που διεξάγονται στα πλαίσια του ΟΗΕ, υπό τον αμερικανό διαπραγματευτή Μάθιου Νίμιτς, προκειμένου να εξευρεθεί λύση στο θέμα της ονομασίας, κοινά αποδεκτή και βιώσιμη.

Παρόλα αυτά, υπάρχει ένα σοβαρό εμπόδιο για την ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ. Αυτό είναι, η  σαφής και ρητά διατυπωμένη ομόφωνη θέση από τη Σύνοδο Κορυφής του Βουκουρεστίου (Απρίλιος 2008 Πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής),  ότι πρέπει να επιλυθεί το θέμα της ονομασίας, προκειμένου να μπορέσει η π.Γ.Δ. Μακεδονίας  να ενταχθεί στη ατλαντική Συμμαχία. Γι’ αυτό ακριβώς,  ασκούνται πιέσεις σε Αθήνα και Σκόπια,  για αμοιβαίες υποχωρήσεις προκειμένου να υπάρξει κοινά αποδεκτή λύση και η FYROM να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.

Σχετικά με το θέμα  της ονομασίας της  π.Γ.Δ. Μακεδονίας,  παραμένουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων δύο ονόματα. «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη» και «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» ή «Βόρεια Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Και τα δύο ονόματα, ικανοποιούν την ελληνική απαίτηση για σύνθετη ονομασία γεωγραφικού προσδιορισμού, αλλά όμως, δεν εξασφαλίζουν το erga omnes, δηλαδή μία ονομασία για κάθε χρήση. Η Κυβέρνηση του Ν.Γκρουέφσκι επιμένει στην διπλή ονομασία, δηλαδή ένα όνομα για τις ελληνοσκοπιανές σχέσεις και ένα άλλο,  για το επίσημο και σε διεθνές επίπεδο όνομα της χώρας . Και ακόμη,  επιμένουν στη διεξαγωγή  Δημοψηφίσματος  προκειμένου να αλλάξουν το  συνταγματικό τους  όνομα,  που είναι «Δημοκρατία της Μακεδονίας» (βέβαιο το απορριπτικό αποτέλεσμα) .  Το εντυπωσιακό είναι,  ότι ο αμερικανός πρέσβης στα  Σκόπια Φ. Ρίκερ δήλωσε πρόσφατα ότι «η χώρα του (ΗΠΑ) δεν πιστεύει πως  στη διαδικασία επίλυσης του  θέματος της ονομασίας,  ότι θα πρέπει να υπάρξουν αλλαγές στη συνταγματική ονομασία ή στο σύνταγμα της Μακεδονίας !!»

Επίσης , οι Σκοπιανοί επιμένουν να θεωρούν κεκτημένο δικαίωμά τους τη χρήση του όρου «Μακεδονία»,  για τον προσδιορισμό της υπηκοότητας και της γλώσσας (Μακεδονική η σλαβοβουλγάρικη γλώσσα των κατοίκων της FYROM!)

Η Ελληνική Κυβέρνηση  θα έχει δύσκολο έργο στη Λισαβόνα. Θα πρέπει να πείσει την πλειοψηφία των νατοϊκών συμμάχων και ειδικά ΗΠΑ και Βρετανία, ότι, η διευθέτηση της εκκρεμότητας του ονόματος της FYROM, είναι ζωτικής σημασίας, όχι μόνο  για τα Ελληνικά συμφέροντα, αλλά και για τη σταθερότητα στα Βαλκάνια. Και κυρίως, ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσει από την πάγια ελληνική θέση, «σύνθετη ονομασία γεωγραφικού προσδιορισμού για κάθε χρήση, τόσο  στο εσωτερικό, όσο και στους διεθνείς οργανισμούς στους οποίους μετέχει η FYROM».

Η Ελληνική Κυβέρνηση θα πρέπει να «οχυρωθεί» πίσω από την  απόφαση του ΝΑΤΟ  τον Απρίλιο του 2008 στο Βουκουρέστι, ότι η πρόσκληση στα Σκόπια να ενταχθεί στην Ατλαντική Συμμαχία «θα επαναληφθεί εφόσον έχει βρεθεί μία κοινά αποδεκτή λύση στο ζήτημα του ονόματος».  Η Ελληνική Κυβέρνηση, δεν θα πρέπει να απεμπολήσει την πολιτική του βέτο, εφόσον οι Σκοπιανοί επιμένουν στην αδιαλλαξία τους. Η Ελλάδα έχει ήδη προβεί σε μια γενναία υποχώρηση δεχόμενη τη σύνθετη ονομασία (να υπάρχει δηλαδή η λέξη Μακεδονία στο νέο όνομα της FYROM).

Ενδεχόμενη νέα υποχώρηση της Ελληνικής Κυβέρνησης στη Λισσαβώνα στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων   από  την πάγια Εθνική θέση (συμφωνούν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.), θα έχει  σοβαρές συνέπειες,  για το διεθνές κύρος και την αξιοπιστία της Ελλάδας. Και φυσικά, τεράστιο πολιτικό κόστος για την Κυβέρνηση Παπανδρέου. Αν επιτραπεί , (λόγω πολιτικής αδυναμίας του Γ.Α.Παπανδρέου να αντισταθεί στις ισχυρές αμερικανοβρετανικές πιέσεις για «συμβιβαστική» λύση), η καπηλεία του ονόματος «Μακεδονία» από τους σλαβομακεδόνες εθνικιστές, η συνέχεια θα είναι εξαιρετικά οδυνηρή για την Ελλάδα. Το όνομα για τους Σκοπιανούς εθνικιστές αποτελεί το όχημα για τη μεταφορά και προβολή εθνομειονοτικών και αποσχιστικών αιτημάτων. Γι’ αυτό ακριβώς, το σύνθημα «η Μακεδονία είναι Ελληνική» , που λοιδορήθηκε από τους εκσυγχρονιστές, νεωτεριστές έλληνες διανοούμενους και υπαλλήλους του Σκοπιανού μεγαλοχρηματιστή Σόρος, είναι δραματικά επίκαιρο σήμερα…


δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "πολιτικά ΘΕΜΑΤΑ"