Αναβαθμίζεται η συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ και ανατρέπονται ισορροπίες

Του Χρήστου Καπούτση

Έντονη είναι η δραστηριότητα του Ισραήλ , προκειμένου να υπάρξει ουσιαστική αναβάθμιση των διμερών ελληνο-ισραηλινών σχέσεων. Η Κυβέρνηση του Ισραήλ (συμμετέχουν δύο από τα ισχυρά κόμματα,  το Λικούντ του πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου και το Εργατικό του Έχουντ Μπάρακ που είναι υπουργός Άμυνας), έχει αναλάβει συγκεκριμένες  πρωτοβουλίες, ώστε να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις Στρατηγικής συνεργασίας της Ελλάδας με το Ισραήλ.

 Πρόσφατα επισκέφτηκε το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ο αν.Υπουργός Άμυνας του Ισραήλ κ. Ματάν Βιλνάι, επικεφαλής υψηλόβαθμης αντιπροσωπείας και είχε εκτενείς συνομιλίες με την πολιτική ηγεσία (ΥΠΕΘΑ Β.Βενιζέλος και ΑΝΥΕΘΑ Π.Μπεγλίτη) και τον Α/ΓΕΕΘΑ Πτέραρχο Ι.Γιάγκο.

Ο κ. Ματάν Βιλνάι θεωρείται πολύ ισχυρή προσωπικότητα στο Ισραήλ, καθώς είναι Στρατηγός ε.α., είναι μέλος της Κνεσέτ (Βουλευτής), αντιπρόεδρος του Εργατικού κόμματος και έχει πάρει μέρος την επιχείρηση του «ΕΝΤΕΜΠΕ»( Ισραηλινοί κομάντος απελευθέρωσαν Ισραηλινούς ομήρους που είχαν συλλάβει Παλαιστίνιοι και Γερμανοί τρομοκράτες, μετά από αεροπειρατεία σε γαλλικό αεροσκάφος το οποίο είχαν οδηγήσει στο αεροδρόμιο της Πρωτεύουσας της Ουγκάντα το 1976).

Κατά τις συνομιλίες των ισραηλινών με την ελληνική πολιτική και  στρατιωτική ηγεσία στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, εξετάσθηκαν οι διμερείς αμυντικές και στρατιωτικές σχέσεις και οι δυνατότητες αποτελεσματικής υλοποίησης του στρατιωτικού προγράμματος συνεργασίας για το 2011. Συζητήθηκαν, επίσης, οι τρόποι διεύρυνσης της συνεργασίας των αμυντικών βιομηχανιών των δυο χωρών, στους τομείς της μεταφοράς τεχνολογίας, της έρευνας και της ανάπτυξης αμυντικών προγραμμάτων.

Στο πλαίσιο αυτό συμφωνήθηκε η άμεση σύσταση ομάδων εργασίας των δυο Υπουργείων Άμυνας, οι οποίες και θα υποβάλουν σχετικές εισηγήσεις, ώστε η αμυντικο- στρατιωτική συνεργασία να έχει πολύ συγκεκριμένους στόχους.

Εκ μέρους της ελληνικής αντιπροσωπείας,  ο ομόλογος του ισραηλινού Κυβερνητικού αξιωματούχου   κ. Μπεγλίτης,  επαναβεβαίωσε τη βούληση της Κυβέρνησης για την πολύπλευρη ανάπτυξη των διμερών σχέσεων, στο πλαίσιο μιας νέας στρατηγικής εταιρικής σχέσης της χώρας μας με το Ισραήλ, στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Η ισότιμη προώθηση των σχέσεων με το Ισραήλ δεν επηρεάζει τις σχέσεις της Ελλάδας με τις χώρες της περιοχής, αλλά, αντίθετα, μπορεί να συμβάλει στην ενίσχυση της ασφάλειας και της σταθερότητας, επεσήμανε, χαρακτηριστικά, κατά τις συνομιλίες ο κ. Μπεγλίτης.

Ειδικότερα στον τομέα της στρατιωτικής συνεργασίας, προωθείται η συνεργασία σε εξοπλιστικά προγράμματα με έμφαση την αντιπυραυλική άμυνα,  αλλά και την αναβάθμιση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων των μαχητικών αεροσκαφών, την διασυνοριακή ασφάλεια και τον  ηλεκτρονικό πόλεμο, καθώς το Ισραήλ διαθέτει υπερεξελιγμένη στρατιωτική τεχνολογία στα δορυφορικά και ηλεκτρονικά συστήματα.

Η «στροφή» του Ισραήλ προς την Ελλάδα

  Οι ΗΠΑ ,η Τουρκία  και το Ισραήλ,  είχαν συγκροτήσει μια πολύ ισχυρή πολιτικο-στρατιωτική συμμαχία, από τα τέλη της δεκαετίας του 1980.   Όμως, λόγω της ουσιαστικής  αναβάθμισης της συνεργασίας της Ισλαμικής Κυβέρνησης της Τουρκίας με τον Αραβικό και μουσουλμανικό Κόσμο και κυρίως λόγω των ηγεμονικών βλέψεων της νέο-οθωμανικής πολιτικής των Ερντογάν- Νταβούτογλου, δεν υπάρχει ομαλή συνέχεια της τριγωνικής σχέσης ΗΠΑ-ΤΟΥΡΚΙΑ-ΙΣΡΑΗΛ.  Η Τουρκία επέλεξε τη ρήξη με το Ισραήλ.  Άγκυρα και Τελ Αβίβ φαίνεται να διάγουν τη χειρότερη περίοδο στις σχέσεις τους από την άνοδο των Ισλαμιστών του Ταγίπ Ερντογάν στην εξουσία. Η Τουρκία επέλεξε τη ρήξη με το Ισραήλ, διότι φιλοδοξεί  να εδραιώσει το ρόλο της ως περιφερειακή δύναμη στην ανατολική Μεσόγειο και παράλληλα να αποκτήσει ερείσματα στους  μουσουλμάνους , ώστε να εμφανίζεται ως ηγέτιδα δύναμη στον αραβομουσουλμανικό Κόσμο. Αυτός ο διττός ρόλος της Τουρκίας δεν μπορεί να εκφραστεί παρά μέσα από την αμφισβήτηση της παρουσίας του Ισραήλ, τόσο ως επικυρίαρχου «παίκτη» στην περιοχή, αλλά και ως αντίπαλου δέους των μουσουλμάνων. Πρόκειται ασφαλώς  για σύγκρουση στρατηγικών στοχεύσεων  με διακύβευμα την περιφερειακή ηγεμονία στην ανατολική Μεσόγειο, η οποία, μοιραία, εμπλέκει και τις υπόλοιπες χώρες της περιοχής, όπως την  Ελλάδα και τη Κύπρο, αλλά και τη Συρία, τη Παλαιστινιακή Αρχή και το Λίβανο. Επίσης, η Τουρκία εσκεμμένα επέλεξε την τακτική της αντιπαράθεσης με το Ισραήλ, «υπερασπιζόμενη» τα δικαιώματα των Παλαιστινίων και εγκαλώντας το Ισραήλ για παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας, προκειμένου να ενισχύσει τα ερείσματά της στο μετριοπαθές και όχι μόνο Ισλάμ!

Επομένως ήταν αναμενομένη η αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής του Ισραήλ.

Το Ισραήλ επιδιώκει τη  συνεργασία (πολιτική, οικονομική και στρατιωτική) με την Ελλάδα , διότι:

·        Η φιλοαμερικανική Κυβέρνηση του Γ.Α.Παπανδρέου, προσφέρεται για συμμαχίες,  που προωθούν στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ (και του πανίσχυρου αμερικανο-εβραϊκού λόμπυ) , άρα και του Ισραήλ,  στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

·        Οι παραδοσιακά μη φιλικές σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία , ευνοούν τέτοιου  επίπεδου  συμμαχίες σκοπιμότητας από το Ισραήλ, στη λογική του αξιώματος ότι  «ο εχθρός του εχθρού μου, είναι φίλος μου».

·        Η Ελλάδα, έχει να δυνατότητα (λόγω  ιδιομορφίας του γεωγραφικού χώρου της)  να αποτελέσει ανάχωμα  πιθανών πυραυλικών επιθέσεων του Ισραήλ από το ΙΡΑΝ! Ή η Ελλάδα, να διευκολύνει ενδεχόμενη αεροπορική επιδρομή των Ισραηλινών στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του ΙΡΑΝ. Και γενικά, η  Ελλάδα προσφέρει τον αναγκαίο ζωτικό χώρο στο Ισραήλ.

·        Η Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. και η ισραηλινή Κυβέρνηση προσανατολίζεται στη στενότερη συνεργασία, οικονομική και στρατιωτική, με τους ευρωατλαντικούς θεσμούς.

Η ελληνική θέση

Την  επίσημη (διπλωματική)  θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης σχετικά με το επίπεδο των ελληνο-ισραηλινών σχέσεων ανέλυσε ο  Πρέσβης της Ελλάδας στις Ηνωμένες Πολιτείες, Βασίλης Κασκαρέλης,  σε ημερίδα που διοργάνωσε η μεγάλη Ελληνοαμερικανική οργάνωση ΑΧΕΠΑ στην Ουάσιγκτον.
Σύμφωνα με τον κ. Κασκαρέλη, η σύσφιξη των σχέσεων Ελλάδας-Ισραήλ ωφελεί την όλη περιοχή από την άποψη ότι οι δύο χώρες δεν βλέπουν την σχέση τους ως άξονα αλλά ως παράγοντα που παρέχει την δυνατότητα για την ανάπτυξη μιας περιεκτικής περιφερειακής συνεργασίας, που δεν θα στρέφεται εναντίον άλλων ούτε και θα ανταγωνίζεται υφιστάμενες συνεργασίες.
Ο Έλληνας πρέσβης είπε πως «ο αντικειμενικός σκοπός είναι να προωθηθεί μια σχέση, απαραίτητη για την ισορροπία στην περιοχή, που θα συμβάλει στην επίλυση και όχι στην όξυνση των περιφερειακών προβλημάτων». Από αυτή την άποψη, οι υψηλού επιπέδου σχέσεις που διατηρεί η Ελλάδα με τα Αραβικά κράτη, θα μπορούσαν να αποδειχθούν μεγάλο ατού και όχι παθητικό, ιδιαίτερα μάλιστα εν όψει του γεγονότος πως από τις αρχές Σεπτεμβρίου, Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι έχουν ξεκινήσει νέες απευθείας διαπραγματεύσεις, σε μια προσπάθεια να επιλύσουν τις βασικές διαφορές στην από μακρού συνεχιζόμενη διαμάχη τους.
Ο κύριος Κασκαρέλης τόνισε ότι «οι στενές σχέσεις της Ελλάδος με Αραβικά κράτη, έχουν επιτρέψει στον Πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου, να διαδραματίζει ρόλο ειλικρινούς μεσολαβητή, κατόπιν συνεννοήσεων με τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου και την Αμερικανίδα Υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, για την στήριξη της προσπάθειας που καταβάλουν οι διαπραγματευόμενες πλευρές με στόχο να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να διατηρήσουν ζωντανή την ειρηνευτική διαδικασία». Φυσικά,  τα όσα υποστήριξε ο έλληνας πρέσβης, πρέπει  να αποτελούν  το διπλωματικό περίβλημα, μιας πολυεπίπεδης και ρεαλιστής εξωτερικής πολιτικής. Υπάρχει όμως … 

Ισοζυγισμένη πολιτική απέναντι στο Ισραήλ και τον αραβικό κόσμο

Είναι σαφές ότι στη «γειτονία μας» (Βαλκάνια, Ανατολική Μεσόγειος , Μέση και Εγγύς Ανατολή),  υφίσταται  ένα ασταθές και ιδιαίτερα συγκρουσιακό περιβάλλον. Η γεωπολιτική αστάθεια επιβαρύνεται και από το γεγονός ότι, οι δύο πόλοι του γεωστρατηγικού άξονα που συνέστησαν στην περιοχή οι ΗΠΑ, η Τουρκία και το Ισραήλ, βρίσκονται σε αντιπαραθετικές πορείες, με απρόβλεπτη εξέλιξη.

Ενόψει λοιπόν της αναδιαμόρφωσης του γεωπολιτικού και στρατηγικού περιβάλλοντος στην περιοχή μας, η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να είναι παθητικός θεατής των καταλυτικών εξελίξεων.

Απαιτείται μια εξωτερική πολιτική πολυδιάστατη, μακράς πνοής , που επιπλέον θα είναι απαγκιστρωμένη από δόγματα, ιδεοληψίες  και προκαταλήψεις του παρελθόντος. 

 Η ελληνική εξωτερική πολιτική θα πρέπει να βασίζεται σε συμμαχίες πολύμορφες, στον  πολιτικό, οικονομικό  και στρατιωτικό τομέα. Συμμαχίες,  που θα αποτελούν το βασικό συστατικό μιας πολιτικής, η οποία θα εμμένει  στις αρχές του διεθνούς δικαίου, αλλά θα αξιοποιεί και τις θεμελιώδεις αρχές της Realpolitik.

Επιβάλλεται επιτέλους να κατανοήσουμε ότι,  ο ΟΗΕ σήμερα δεν εκφράζει το δίκαιο, αλλά αντικατοπτρίζει το υφιστάμενο ισοζύγιο δυνάμεων. Η ισχύς παράγει «Δίκαιο» στον ΟΗΕ!

Συνεπώς,  η Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθήσει μια  ισοζυγισμένη πολιτική απέναντι στο Ισραήλ και τον αραβικό κόσμο, χωρίς όμως να παραβλέπουμε τις αρχές του δικαίου, καθώς επίσης και το δικαίωμα των Παλαιστινίων να αποκτήσουν το δικό τους ανεξάρτητο κράτος. Παράλληλα όμως, να αναγνωρίσουμε  και στο Ισραήλ το δικαίωμα, να λαμβάνει εκείνα τα μέτρα που θεωρεί αναγκαία προκειμένου να διασφαλίσει τη ζωή και τις περιουσίες των πολιτών του.