Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Εμείς οι Αθηναίοι, αυτόν τον πολίτη, που δεν μετέχει στα κοινά, στις πολιτικές μας υποθέσεις, δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά άχρηστο»

Του Χρήστου Καπούτση

Αδιαμφισβήτητος νικητής των Δημοτικών και Περιφερειακών εκλογών είναι η ΑΠΟΧΗ. Περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες πολίτες, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία. 
«Εμείς οι Αθηναίοι, αυτόν τον πολίτη, που δεν μετέχει στα κοινά, στις πολιτικές μας υποθέσεις, δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά άχρηστο» (ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ), είναι το επίκαιρο σχόλιο  του Θουκυδίδη (460-399 π.Χ.).

Η επιλογή των πολιτών να απέχουν από τις έντονα πολιτικοποιημένες εκλογές για την τοπική Αυτοδιοίκηση, τους στέρησε (προσωρινά;)  το δικαίωμα να καταδικάσουν την Κυβερνητική πολιτική του Μνημονίου, που απέφερε μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, λουκέτα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, απολύσεις εργαζομένων,  εκτίναξη σε δυσθεώρητα ύψη της ανεργίας, κατεδάφιση όλων των κατακτήσεων των εργαζομένων στον ασφαλιστικό τομέα και στην περίθαλψη.
Το εκλογικό αποτέλεσμα, που διαμόρφωσε η αποχή, εκλαμβάνεται και δικαίως,  από τον πρωθυπουργό Γ.Α. Παπανδρέου,  ως έγκριση της Κυβερνητικής πολιτικής. Και ακόμη, το εκλογικό αποτέλεσμα,  ενθαρρύνει την Κυβέρνηση, να πάρει και άλλα πιο αντιλαϊκά μέτρα και να εφαρμόσει μια πολιτική άγριας λιτότητας. Όσοι επέλεξαν τον ανεύθυνο δρόμο της αποχής, να κάνουν την αυτοκριτική τους , και κυρίως, δεν θα πρέπει να διαμαρτύρονται για τις δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους σε ΔΕΚΟ και ΟΤΑ που θα στείλει η Κυβέρνηση στην ανεργία.
Η Αποχή ασφαλώς εξυπηρετεί εκείνους τους πολιτικο-οικονομικούς μηχανισμούς των πολύχρωμων συμφερόντων, που θέλουν το ΛΑΟ τρομοκρατημένο, εξαθλιωμένο, νικημένο, ανήμπορο να αντιδράσει, περιθωριοποιημένο, χωρίς δικαιώματα, χωρίς δουλειά, χωρίς ασφάλεια, χωρίς περίθαλψη, δηλαδή χωρίς Αξιοπρέπεια. Η αποχή συνιστά συνειδητή υποταγή των πολιτών, στα κελεύσματα της κατεστημένης Εξουσίας.
Το αφύσικο μεγάλο ποσοστό της αποχής των πολιτών από την εκλογική διαδικασία, ασφαλώς δεν συμβάλλει στην ποιοτική αναβάθμιση του επιπέδου της αντιπροσωπευτικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Η εκλογή αιρετών «αρχόντων» στην Δημοτική  και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση από την οικτρή μειοψηφία του εκλογικού σώματος,  σαφώς δεν αποτελεί θετικό πρόσημο για το θεσμό της Αυτοδιοίκησης , που αποτελεί ένα  από τα ισχυρά βάθρα της Δημοκρατίας μας.
Ωστόσο, θα πρέπει να επισημάνουμε και την «άλλη όψη του νομίσματος» του φαινομένου  της αποχής, που ερμηνεύεται ως απαξίωση συλλήβδην του πολιτικού μας συστήματος.  Η αποχή, αν εκληφθεί  ως αντισυστημική πράξη συνειδητοποιημένων πολιτών, τότε ίσως,  να είναι και  ο προάγγελος λαϊκής εξέγερσης και αναπόφευκτων συγκρούσεων και ανατροπών.  Ίδωμεν…

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί