Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΡΕΙΣ (3) επισημάνσεις από τον ιστότοπο Wikileaks


Από τις διαρροές διαβαθμισμένων εγγράφων του αμερικανικού Πενταγώνου και του Στεητ Ντιπάρτμεντ από τον ιστότοπο Wikileaks, προκύπτουν , με μια πρώτη ανάγνωση, κάποια πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
·        Οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί και τα ειρωνικά σχόλια των αμερικανών διπλωματών για τους Ευρωπαίους πολιτικούς, δείχνουν,  ότι οι ευρωατλαντικές σχέσεις δεν είναι ισότιμες. Αποδεικνύεται επιπλέον,  πόσο τραγικό λάθος ήταν, η αποτυχία της Ε.Ε. να αποκτήσει σοβαρή και αξιόπιστη εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας και Άμυνας. Ειδικά μάλιστα στην περίπτωση που ευοδωθεί η συνεργασία και στον στρατιωτικό τομέα του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία , ουσιαστικά των ΗΠΑ με τη Ρωσία, τότε η απαξίωση της Ε.Ε. θα λάβει εφιαλτικές διαστάσεις, σε συνδυασμό  με τους ανταγωνισμούς των κρατών- μελών της ευρωζώνης, που θα γίνονται εντονότεροι καθώς η κρίση στην Οικονομία (χρηματοπιστωτική και νομισματική) θα βαθαίνει.
·        Οι πιέσεις των Αράβων προς τους Αμερικανούς να επιτεθούν στο ΙΡΑΝ και να καταστρέψουν τις πυρηνικές του εγκαταστάσεις, είναι πράγματι από τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα. Αποδεικνύεται ότι, ο μεγαλύτερος εχθρός των Αραβικών κρατών (π.χ. Σαουδική Αραβία), δεν είναι το Ισραήλ, όπως πίστευαν και έγραφαν οι διάφοροι περισπούδαστοι αναλυτές, αλλά είναι η Τεχεράνη και μάλιστα το σιιτικό Θεοκρατικό καθεστώς των Μουλάδων και του προέδρου Αχμαντινετζάντ. Αποδεικνύεται επίσης,  ότι οι Άραβες επιθυμούν την παρουσία των αμερικανικών στρατευμάτων στην Αραβική Χερσόνησο, ίσως περισσότερο από το αμερικανικό Πεντάγωνο, διότι εκτιμούν,  τα αραβικά κράτη της περιοχής, ότι οι αμερικανοί πεζοναύτες αποτελούν  δύναμη ανάσχεσης της επιθετικότητας του ΙΡΑΝ.



·        Οι χαρακτηρισμοί των αξιωματούχων της αμερικανικής Κυβέρνησης, για τον Πρωθυπουργό της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν και τον Υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούντογλου  είναι ιδιαίτερα σκληροί  και προσβλητικοί. Εκτιμούν μάλιστα, ότι η Τουρκία είναι ο φορέας του Ισλαμισμού, που θα επιχειρήσει να αλώσει τον πολιτισμό της Δύσης και έτσι εξηγούν και τον αντιαμερικανισμό της Ισλαμικής Κυβέρνησης της Τουρκίας. Αυτά  τα λένε οι αμερικανοί διπλωμάτες. Αλλά αν έτσι έχουν τα πράγματα, όπως τα περιγράφουν οι αμερικανοί διπλωμάτες, τότε καταρρίπτεται ένας ακόμη κατασκευασμένος μύθος της ελληνικής διανόησης, περί ανθελληνικής συμμαχίας ΗΠΑ και Τουρκίας. Και ακόμη αποδεικνύεται πόσο λάθος επιλογή είναι,  με τα σημερινά διεθνοπολιτικά δεδομένα, η Ελλάδα να υποστηρίζει ακόμη την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.  Η Ελλάδα, κατά τη σύνοδο κορυφής του 1999 στο Ελσίνκι, άνοιξε την πόρτα της Ε.Ε. στην Τουρκία, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα, την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. και μάλιστα,  ανεξάρτητα από την πορεία των διαπραγματεύσεων για την λύση του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου. Και σωστά έπραξε, τότε η ελληνική Κυβέρνηση (Πρωθυπουργός Κ.Σημίτης). Αλλά σήμερα έχουν αλλάξει δραματικά τα δεδομένα και είναι μάλλον ακατανόητη η εμμονή της Ελλάδας στην πλήρη  ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.  Είμαστε βέβαιοι,  ότι επιθυμεί διακαώς η Τουρκία του Ερντογάν, να αλλάξει την πολιτισμική της φυσιογνωμία προκειμένου να ενταχθεί στην Ε.Ε.;
   
                                                      Χρήστος Καπούτσης 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί