Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πιθανή η εξωγήινη ζωή;

Η Συγκλονιστική ,  κολοσσιαίων διαστάσεων ανακάλυψη των επιστημόνων της NASA, για μια άλλη μορφή ζωής,  ίσως αλλάξει πολλά από τα δόγματα ή ακόμη ενδεχομένως να ανατρέψει βεβαιότητες, όχι μόνο στο πεδίο της Επιστήμης, αλλά και γενικότερα, όπως στη Φιλοσοφία και τη Θρησκεία.
Στην  αλμυρή λίμνη Μόνο στη Καλιφόρνια , οι ερευνητές ανακάλυψαν  ένα απόκοσμο βακτηρίδιο που ενσωματώνει στο DNA του το δηλητηριώδες στοιχείο αρσενικό. Και αυτή η παραξενιά του κάνει την ύπαρξη εξωγήινης ζωής να φαίνεται ακόμα πιθανότερη. ΣΤΗ λίμνη αυτή δεν υπάρχει ζωή όπως την ξέρουμε, κανένα ψάρι δεν μπορεί να ζήσει, όμως  τα βακτήρια  αφθονούν.
Το παράξενο με το νέο είδος είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιεί ένα δηλητήριο, το αρσενικό, ως δομικό λίθο για το γενετικό υλικό του.
Η ανακάλυψη αυτή ενισχύει την πεποίθηση ότι δεν είμαστε μόνοι στο Σύμπαν.
Ίσως να Υπάρχει μια άλλη μορφή ζωής, εκεί έξω στο πληθωριστικό Συμπαντικό στερέωμα, πέραν από αυτή που εμείς γνωρίζουμε ή που εμείς κατανοούμε!


Τις τελευταίες μέρες έγινε γνωστή και μια άλλη σπουδαία ανακάλυψη, από το Κέντρο Αστροφυσικής του ΧΑΡΒΑΝΤ.
ΟΙ  επιστήμονες υποστηρίζουν ότι μπορεί να είναι τρισεκατομμύρια οι «γήινοι» πλανήτες που περιφέρονται γύρω από άστρα σε άλλους γαλαξίες. Δηλαδή οι πλανήτες που έχουν ίδιες συνθήκες με τη ΓΗ. Και αυτή η αποκάλυψη,  αυξάνει σημαντικά την  πιθανότητα ύπαρξης εξωγήινης ζωής.

Με τις αποκαλύψεις αυτές και με άλλες που έρχονται, φαίνεται ότι κλονίζεται η ιδεοληπτική εμμονή των Ανθρώπων,  ότι είναι οι Μόνοι και οι Μοναδικοί στο Σύμπαν. Όμως δεν αποκλείεται,  αυτό που εμείς αποκαλούμε Σύμπαν,  να είναι ένας ζωντανός οργανισμός,  που πολύ απλά δεν κατανοούμε.  Και ίσως το φαινόμενο της ζωής να μην είναι καθόλου τυχαίο ή να μην είναι επιλογή κάποιου υπερ-λογικού  Δημιουργού,  αλλά πιθανόν να είναι μια «κοσμική επιταγή»,  δηλαδή μια φυσιολογική εξέλιξη του Σύμπαντος.
Αλλά οι πολλές εικασίες ή οι υπεραπλουστεύσεις, το πιθανότερο είναι να  καλύπτουν την Θηριώδη άγνοιά μας,  για αυτά τα Θέματα.
Γι αυτό κάθε φορά,  που η Επιστήμη ανοίγει ένα παράθυρο  για να μπει λίγο  φως και να φωτίσει τα σκοτάδια της βεβαιωμένης  άγνοιά μας, είναι  αναμφίβολα ένα πολύ σημαντικό γεγονός.
Κάποτε ρώτησαν τον ΑΙΣΤΑΙΝ για τις εκρήξεις των Καινοφανών αστέρων και απάντησε¨: «ίσως εκεί έξω, οι σοφοί τους, να είναι σοφότεροι , από τους δικούς μας τους σοφούς»!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα