Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Στη μάχη για την αντιμετώπιση της φτώχειας και στήριξης ανέργων που αδυνατούν να αντιμετωπίσουν βασικά προβλήματα καθημερινότητας ρίχνονται οι και οι Ένοπλες Δυνάμεις.


Σχεδιάζεται η αναβάθμιση της κοινωνικής προσφοράς των Ενόπλων Δυνάμεων σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.
Είναι σε εξέλιξη συνεργασία του ΥΠΕΘΑ με την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, ώστε, σε πρώτο στάδιο οι Ένοπλες Δυνάμεις  να διαθέτουν υλικά για την παρασκευή συσσιτίου από την Αρχιεπισκοπή, που θα διατίθεται καθημερινά σε χιλιάδες άστεγους, άπορους και άνεργους συμπολίτες μας.
Επίσης γίνεται μια καταγραφή  των στρατιωτικών εγκαταστάσεων στο Λεκανοπέδιο αττικής, που δεν χρησιμοποιεί ο Στρατός και είναι πολλές αυτές αχρησιμοποίητες στρατιωτικές εγκαταστάσεις,  ώστε να επισκευασθούν  και να διατεθούν προς χρήση στην Αρχιεπισκοπή ,  με στόχο τη φιλοξενία Συμπολιτών  μας, αλλά και μεταναστών , ανθρώπων  δηλαδή που η ζωή, οι καταστάσεις και οι συνθήκες της σημερινής σκληρής οικονομικής και εργασιακής  πραγματικότητας,  τους έχουν βγάλει στο κοινωνικό περιθώριο, φυσικά χωρίς τη θέλησή τους. 
Ο αν.ΥΠΕΘΑ   Π.Μπεγλίτης , για το θέμα αυτό μας είπε  ότι:  «ο προβληματισμός, η ευαισθησία και οι πρωτοβουλίες της Αρχιεπισκοπής  έχουν τη συμπαράσταση του ΥΠΕΘΑ, και πιστεύω ότι από κοινού  διαμορφώνουμε,  έναν ευρύτερο ορίζοντα κοινών πρωτοβουλιών και δράσεων, με στόχο να συμβάλλουμε στη δημιουργία των δικτύων κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, με την έννοια και της προσφοράς φαγητού σε συνανθρώπους  μας » 
Συνεργάτες του ΠΑΝΟΥ ΜΠΕΓΛΙΤΗ μας είπαν ότι, ο στόχος που είχε βάλει η Αρχιεπισκοπή για την παρασκευή 10 χιλιάδων μερίδων  φαγητού ημερησίως κρίνεται  ήδη ως ανεπαρκής  και το ΥΠΕΘΑ  θα συμβάλλει, στην αύξηση των διαθέσιμων μερίδων φαγητού προς τους συμπολίτες μας που περνούν πολύ δύσκολα, που η καθημερινότητα έχει γίνει εφιάλτης.  Οι άνθρωποι αυτοί πριν από δύο ή τρία χρόνια ήταν υπάλλοιλοι ίσως και υψηλόμισθοι σε ιδιωτικές επιχειρήσεςι, απολύθηκαν, για διάφορους λόγους και εντελών αναίτια και απάνθρωπα βρέθηκαν  στους δρόμους κ Και τώρα σιτίζονται οικογενειακώς είτε στα συσσίτια  της Εκκλησίας , είτε στα Συσσίτια του Δήμου. Και θα πρέπει εδώ να κάνουμε ειδική μνεία στα γεύματα αλληλεγγύης,  που προσφέρει ο Δήμος της Αθήνας, σε χιλιάδες συμπολίτες μας , αλλά και σε πενόμενους μετανάστες.
Επειδή εκτιμάται ότι, η οικονομική και κοινωνική κρίση θα μεγαλώσει και χιλιάδες άνθρωποι θα περιέλθουν σε δεινή,  σε απελπιστική  θέση,  ένα από τα θέματα που μελετάει το ΥΠΕΘΑ, είναι ο τρόπος διάθεσης του φαγητού που περισσεύει από το συσσίτιο των Στρατιωτών.
Πρόκειται για εκατοντάδες μερίδες  καλομαγειρεμένου φαγητού, που σχεδιάζεται να διατίθεται από το ΥΠΕΘΑ, είτε μέσω της Εκκλησίας,  είτε μέσω του Δήμου, στους συμπολίτες μας, που το έχουν ανάγκη.
Η συνεργασία ΥΠΕΘΑ και της Αρχιεπισκοπής έχει ήδη ξεκινήσει  με τη  παραχώρηση μια μεγάλης αποθήκης στο Στρατόπεδο  ΚΑΠΟΤά , που θα χρησιμοποιηθεί για την αποθήκευση υλικών που προορίζονται για το ανθρωπιστικό έργο της Αρχιεπισκοπής.


Σχόλια

  1. ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΗ ΝΥΦΗ?ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΑΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ?ΕΔΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΜΑΣ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί