Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ποιες είναι οι «παραδημοσιογραφικές αθλιότητες»;

Aν και πολύωρη η κατάθεση του πρώην Γενικού Διευθυντή Εξοπλισμών Βαγγέλη Βασιλάκου στην αρμόδια Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής, τα αποτελέσματα , ήταν τα αναμενόμενα , δηλαδή πενιχρά.
Ο κ.Βασιλάκος είχε υποστηρίξει ότι υπάρχουν αδιαφανείς διαδικασίες στις  προμήθειες οπλικών συστημάτων, από τις οποίες έχει ζημιωθεί το Δημόσιο, αλλά απέφυγε να δώσει περισσοτερες διευκρινήσεις. Και φυσικά  δεν αποκάλυψε ονόματα, υπογραμμίζοντας  με νόημα ότι δεν καλύπτεται από βουλευτική ασυλία.
  Υποστήριξε ότι,  «Η παθογένεια στους εξοπλισμούς είναι κάτι που το γνωρίζουν όλοι. Απλά εγώ το είπα δημόσια» εξήγησε.
Στη συνέχεια, ο κ Βασιλάκος μίλησε και για τις διαπραγματεύσεις σχετικά με τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά υποστηρίζοντας, η Γερμανική Thyssen Krupp είχε ζητήσει να μην συμμετέχει εκείνος στις διαπραγματεύσεις, για  το υποβρύχιο ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ και για την πώληση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά , αίτημα που έγινε αποδεκτό από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ.

Πριν από την κατάθεση του κ.Βασιλάκου, έλαβε το λόγο ο ΥΠΕΘΑ  Β.Βενιζέλος  και  αναφέρθηκε στο θέμα του Υποβρυχίου ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ. Ο ΥΠΕΘΑ   εγκωμίασε το υποβρύχιο «Παπανικολής», λέγοντας πως πρόκειται για «εξαιρετικό σκάφος για το ελληνικό ναυτικό».
Ο κ.Β. Βενιζέλος  απέδωσε το θόρυβο που έχει προκύψει γύρω από την πιθανή κακή κατάσταση του  υποβρύχιου  «Παπανικολής» σε «παραδημοσιογραφικές αθλιότητες.»

Σχετικά με τις «παραδημοσιογραφικές αθλιότητες», θα πρέπει  να διευκρινίσουμε  ότι:
το ΓΕΝ με επίσημη ανακοίνωσή του αναφέρει ότι, «χάθηκε» μια επικαλυπτική  λαμαρίνα  που αποκολλήθηκε από τον πυργίσκο του υποβρυχίου,  λόγω των εξαιρετικά δυσμενών καιρικών συνθηκών στη Βόρεια Θάλασσα».
Ότι σύμφωνα με πληροφορίες, που δεν επιβεβαιώνονται επισήμως, αλλά μόνο επισήμως, είχαμε επιπλέον και την  αποκόλληση  τμήματος της πλώρης του υποβρυχίου, πάνω στο οποίο ήταν τοποθετημένη η συσκευή  ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΎ ναρκών  σόναρ.
Ότι πριν από τη τελετή εισδοχής στη Δύναμη του Στόλου, το υποβρύχιο πέρασε από τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά για επιδιορθώσεις.
Ότι ο ΛΑΟΣ ΖΉΤΗΣΕ την παραίτηση του Α/ΓΕΝ , για το "ξεφλούδισμα" του υποβρυχίου ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ (S120) στο παρθενικό του ταξίδι από το Κίελο της Γερμανίας στην Σαλαμίνα, παρότι είχε διαβεβαιώσει τη Βουλή ότι ο το υποβρύχιο ήταν αξιόπλο.
Ότι από τα 2005 μέχρι το 2009 το Π.Ν. ηρνείτο να παραλάβει το συγκεκριμένο Υποβρύχιο διότι «έγερνε».  Υπάρχει μάλιστα δήλωση του Αρχηγού Ναυτικού (Δ.Γούση), ότι το υποβρύχιο στις δοκιμές έπαιρνε κλήση μέχρι και 47ο  μοίρες γωνία!
Ότι ο πρώην ΥΠΕΘΑ Β.Μειμαράκης έχει χαρακτηρίσει το υποβρύχιο «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» ως πλωτό φέρετρο.
Και ακόμη, το γεγονός ότι ενώ το αγοράσαμε 526 εκατ. ευρώ  ΤΟ ΠΟΥΛΑΜΕ 300,  σημαίνει απλά ότι,  η Κυβέρνηση δεν έχει  και σε πολύ μεγάλη υπόληψη το Υ/Β ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ. 
Κατά τα άλλα, ας είναι καλοτάξιδο και να επιβεβαιωθεί πλήρως ο ΥΠΕΘΑ Β.Βενιζέλος που χθες κατά την επίσημη τελετή εισδοχής του υποβρυχίου στη Δύναμη του Στόλου είπε, «πως ο «Παπανικολής» αξίζει την επένδυση χρημάτων και προσδοκιών που έχει γίνει επάνω του.»         
               
Το παραπάνω ρεπορτάζ μεταδόθηκε στο πρωινό ΜΑGAZINO του ρ/σ ΑΘΗΝΑ 984

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα