Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ομιλία του Υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελου Βενιζέλου στην τελετή επίσημης εισδοχής του «Παπανικολή» στη δύναμη του Στόλου του Πολεμικού Ναυτικού

«Κύριε Υπουργέ, Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι στην Βουλή των Ελλήνων, κύριε Αρχηγέ του ΓΕΕΘΑ, κύριοι Αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων, κυρίες και κύριοι,

Η σημερινή ημέρα είναι ημέρα χαράς για το Πολεμικό Ναυτικό και για τις Ένοπλες Δυνάμεις, για το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και για την Βουλή των Ελλήνων, σε συνεργασία με  την οποία διαχειριστήκαμε και επιλύσαμε ένα τεράστιο χρονίζον πρόβλημα, ένα δίδυμο πρόβλημα που αφορούσε μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές μονάδες της χώρας μας, τα Ελληνικά Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά, και τις συμβάσεις για τα νέα υποβρύχια και τον εκσυγχρονισμό παλαιοτέρων υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού.

Τους προηγούμενους μήνες, πάρα πολλοί άνθρωποι, στελέχη του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και της Γενικής Διεύθυνσης Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων, στελέχη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και νομικοί σύμβουλοι του Δημοσίου που είχαν επιλεγεί λόγω της ιδιαίτερης εμπειρίας τους, αγωνίστηκαν προκειμένου να δοθεί μια λύση μέσα από σκληρές, πολλές φορές οριακές διαπραγματεύσεις, με την ως πρόσφατα ιδιοκτησία των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά με τον όμιλο της ThyssenKrupp, αλλά και με τον νέο βασικό μέτοχο που ανήκει στον όμιλο της Abu Dhabi Mar και μας φέρνει σε στενή διακρατική συνεργασία με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.


Για πρώτη φορά, ένα τέτοιο πολύπλοκο και δαιδαλώδες ζήτημα, που άνοιγε ένα πεδίο διακύβευσης ζωτικών οικονομικών και επιχειρησιακών συμφερόντων του ελληνικού Δημοσίου, της Ελληνικής Δημοκρατίας, αντιμετωπίστηκε με απόλυτη διαφάνεια μέσα από κοινοβουλευτικές διαδικασίες και τελικά με την ψήφιση του νόμου 3885/2010 που έκρινε το ζήτημα αυτό.

Ένα κομβικό σημείο, που έπρεπε οπωσδήποτε να αντιμετωπιστεί, ήταν η πραγματικότητα σε σχέση με την κατάσταση του υποβρυχίου «Παπανικολής». Από το 2006 έως και σήμερα ακόμη, η κοινή γνώμη δηλητηριάζεται με μύθους και φήμες. Αυτό το υποβρύχιο που εντάσσεται σήμερα στη δύναμη της χώρας είναι το «υποβρύχιο που γέρνει», το «πλωτό φέρετρο», το «υποβρύχιο με πτερύγια». Θα πρέπει πραγματικά να ντρέπονται όσοι καλλιέργησαν αυτή την συστηματική υπονόμευση μιας δημόσιας περιουσίας και ενός στρατηγικού -θα έλεγα ακριβέστερα- επιχειρησιακού, πλεονεκτήματος των Εθνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Επί δυο μήνες ο «Παπανικολής» πλέει και δοκιμάζεται καθημερινά υπό αντίξοες, υπό ακραίες καιρικές συνθήκες. Ξεκίνησε από την αφιλόξενη για τα Μεσογειακά δεδομένα θάλασσα της Νορβηγίας, ξαναγύρισε στο Κίελο, έπλευσε στον Ατλαντικό, στη Μεσόγειο, για να φτάσει εδώ στις ακτές της Σαλαμίνας, στο ναύσταθμο. Τώρα πια μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι το Πολεμικό μας Ναυτικό διαθέτει ένα δοκιμασμένο, υπερσύγχρονο υποβρύχιο που αντέχει όλες αυτές τις δοκιμασίες. Και αυτό δεν το πιστοποιούν μόνο οι αντισυμβαλλόμενοι μας, δεν το πιστοποιούν οι γερμανικές αρχές, το πιστοποιούν οι αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού, ο κυβερνήτης και το πλήρωμα του «Παπανικολής» και βεβαίως οι μηχανικοί του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.

Η απόφαση της Κυβέρνησης ήταν να αναζητηθούν ξένοι αγοραστές για το «Παπανικολής». Το Ναυτικό είναι αυτό που με δυνατή φωνή ζήτησε και ζητάει ο «Παπανικολής» -που είναι το υποβρύχιο αναφοράς γι’ αυτό τον τύπο σκαφών, που είναι το πρότυπο, το αυθεντικό υποβρύχιο- να παραμείνει στην δύναμη του Στόλου. Τα στελέχη της Διοίκησης Υποβρυχίων του Στόλου είναι που θέλουν κάτι τέτοιο. Και έχουμε τώρα τη δυνατότητα να στηρίξουμε την ελληνική παραγωγική ναυπηγική δραστηριότητα αποδεχόμενοι παραγγελίες από άλλες χώρες, παραγγελίες από άλλα πολεμικά ναυτικά που θα ενταχθούν στην γραμμή παραγωγής και εκεί είμαστε έτοιμοι να κάνουμε και τις δικές μας προσφορές, μια που έχουμε την άνεση να είμαστε γενναιόδωροι από την πλευρά αυτή, προκειμένου να ανοίξουμε για πρώτη φορά ξένες αγορές ως προμηθευτές και όχι ως αγοραστές. Το ίδιο μοντέλο θα εφαρμόσουμε και στις επόμενες μεγάλες προμήθειες που έχουν στρατηγικό ενδιαφέρον για μάς και επειδή βρισκόμαστε στον ναύσταθμο αυτό αφορά πρωτίστως το πρόγραμμα των φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού που δεν μπορεί να οργανωθεί με όρους υποδεέστερους απ’ ό,τι οι όροι που ισχύουν για τα υποβρύχια του Πολεμικού Ναυτικού. 

Σήμερα το πρωί, η Ειδική Διαρκής Επιτροπή Αμυντικών Συμβάσεων και Εξοπλισμών της Βουλής των Ελλήνων που παρίσταται εδώ υπό τον Πρόεδρό της τον συνάδελφο τον κ. Δαμιανάκη, σχεδόν σύσσωμη, μαζί με συναδέλφους βουλευτές της περιοχής, είχε την ευκαιρία να συζητήσει ξανά και ξανά για τα θέματα αυτά και νομίζω ότι και σήμερα έγινε για μια ακόμη φορά μια δημόσια επιβεβαίωση της κοινής διάθεσης όλων των πολιτικών δυνάμεων να διασφαλίσουν απόλυτη διαφάνεια στον χώρο των αμυντικών προμηθειών, σπάζοντας ένα κλίμα μυστηρίου, μια αχλή που έχει επικρατήσει εδώ και δεκαετίες και δηλητηριάζει τον δημόσιο βίο.

Απευθύνομαι στον κυβερνήτη του «Παπανικολής», τους αξιωματικούς και τους υπαξιωματικούς του πληρώματός του. Κύριε κυβερνήτα, σας συγχαίρω γιατί αποδεχθήκατε την τιμή που σας έκανε η πατρίδα να σας αναθέσει να κυβερνήσετε και να δοκιμάσετε το πιο σύγχρονο απόκτημά της, το «Παπανικολής». Παρακολουθήσατε επί έξι σχεδόν χρόνια, μέσω του Ναυτικού Κλιμακίου του Κιέλου, τη διαδικασία της ναυπήγησης και την περίοδο της δοκιμασίας από το 2006 έως το 2008, ημερομηνία κατά την οποία το Πολεμικό Ναυτικό επισήμως διαπίστωσε και ανέφερε πως έχουν αρθεί όλες οι τεχνικού χαρακτήρα επιφυλάξεις σε σχέση με το αξιόπλοο και το αξιόμαχο του «Παπανικολής».

Και τώρα είχατε την τιμή και την ευθύνη να δοκιμάσετε εν πλω το «Παπανικολής» και μαζί με τα στελέχη του πληρώματός σας να επιβεβαιώνετε -απευθυνόμενος προς την Πολιτεία, προς την Κυβέρνηση και προς την Βουλή των Ελλήνων- πως ο «Παπανικολής» αξίζει την επένδυση χρημάτων και προσδοκιών που έχει γίνει επάνω του.

Εύχομαι σε εσάς και όλους τους αξιωματικούς και τους υπαξιωματικούς του «Παπανικολής» να ζήσετε μόνο συνθήκες ειρήνης, να μην τύχετε σε κρίσεις και ποτέ η χώρα μας να μην εμπλακεί σε πόλεμο. Είμαστε όμως έτοιμοι ακριβώς γιατί μόνον μέσα από ένα καλά εξοπλισμένο Πολεμικό Ναυτικό -και το ίδιο ισχύει και για τους άλλους κλάδους- αποκτά υπόσταση και νόημα το αμυντικό και αποτρεπτικό δόγμα που κωδικοποιεί και εκφράζει την Ελληνική Πολιτική Εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας.

Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο σήμερα γιατί η τελετή αυτή θέλω να εστιαστεί στο «Παπανικολής». Το «Παπανικολής» σε τελευταία ανάλυση είναι οι άνθρωποί του -γιατί χωρίς τους ανθρώπους του δεν μπορεί να κινηθεί ως πολεμική μηχανή- και σεβόμενος την παράδοση του Πολεμικού Ναυτικού, αλλά και του Εμπορικού μας Ναυτικού, θέλω εκ μέρους της Κυβέρνησης και εκ μέρους της Βουλής να σας προσφέρω μια εικόνα του Αγίου Νικολάου για να φυλάει τα βήματά σας. Και θέλω να εκφράσω και επισήμως την ευαρέσκειά μου και τα συγχαρητήριά μου τόσο προς εσάς προσωπικά, κύριε Αντιπλοίαρχε, όσο και προς όλους τους αξιωματικούς και τους υπαξιωματικούς του «Παπανικολής» ατομικά. Παρακαλώ τον κύριο Αρχηγό του Στόλου και τον κύριο Αρχηγό του ΓΕΝ να φροντίσουν ώστε αυτό να μνημονευθεί στους ατομικούς φακέλους των μελών του πληρώματος.

Να είστε καλοτάξιδοι και τυχεροί».



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα