Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ελλάδα και Κύπρος μέρος του Μεσανατολικού προβλήματος;

Του Χρήστου Καπούτση

Είναι πολύ πιθανόν το πρώτο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου να επισκεφτεί τη χώρα μας η ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Χίλαρυ Κλίντον. Η επίσκεψη δεν έχει ακόμη οριστικοποιηθεί. Θα εξαρτηθεί από τις πολιτικές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.
Αν τελικά πραγματοποιηθεί η επίσκεψη της κ.Κλίντον στην Αθήνα, τότε, πολύ πιθανόν, να επικυρωθούν και να δρομολογηθούν σοβαρές εξελίξεις. 
 Οι συζητήσεις της κ.Κλίντον  με την Ελληνική πολιτική ηγεσία στην Αθήνα, αναμένεται  να έχουν καταλυτικές επιδράσεις σε θέματα που  είναι σε εξέλιξη, όπως οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Κυπριακό και οι σχέσεις της Ελλάδας με το Ισραήλ.
Ειδικότερα , για τις σχέσεις της χώρας μας με το Ισραήλ, η Ελληνική Κυβέρνηση έχει αποφασίσει την ουσιαστική αναβάθμιση των ελληνο-ισραηλινών. Παρόμοια επιθυμία και μάλλον ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ στόχο έχει και η ισραηλινή Κυβέρνηση συνασπισμού του Βενιαμίν Νετανιάχου.
Το Ισραήλ σχεδιάζει την αξιοποίηση των τεραστίων υποθαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου που βρίσκονται νοτίως της Κύπρου, στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη του  Ισραήλ και στη συνορεύουσα ζώνη του Ισραήλ και της Κύπρου. Όπως είναι γνωστό, το Ισραήλ στηρίζει τις διπλωματικές και διακρατικές συμφωνίες του και στην στρατιωτική ισχύ που διαθέτει. Αποτελεί Στρατηγικό δόγμα για το Ισραήλ, που θεμελιώθηκε από τους ιστορικούς ηγέτες του Μπεν Γκουριόν, Μωσέ Νταγιάν, Γκόλντα Μεγίρ και Γιτζαχκ Ράμπιν, ότι «η στρατιωτική ισχύς αποτελεί το μέσο, για τη διπλωματία της βίας. »!
Η ουσιαστική αναβάθμιση των ελληνο- ισραηλινών σχέσεων, είναι δυνατόν, να δημιουργήσει ρηγματώσεις  στις παραδοσιακά καλές σχέσεις της Ελλάδος με τον Αραβικό κόσμο και αυτή η εξέλιξη,  δεν θα είναι ανώδυνη για τα εθνικά μας συμφέροντα.
Η ελληνο-ισραηλινή συνεργασία είναι ασφαλώς, μια πολύ δύσκολη υπόθεση στον διπλωματικό της χειρισμό. Έχει θετικές , αλλά και αρνητικές πτυχές.
Πολλοί έγκυροι αναλυτές ,  προβλέπουν τουρκο-ιρανική κυριαρχία στη Μέση Ανατολή.
 Οι αραβομουσουλμανικοί πληθυσμοί έχουν ηρωοποιήσει τον Ερντογάν, τον Αχμαντινετζάν, τον Νασράλα, τη Χαμάς, ενώ η ακροδεξιά πολιτική των Νετανιάχου και Λίμπερμαν  προβληματίζει τον αμερικανό πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα και διχάζει ακόμη και το παγκόσμιο εβραϊκό λόμπυ…
Και ακόμη, αν υπάρξει Κυβερνητική αλλαγή στο Ισραήλ, δεν αποκλείεται ακόμη και επαναπροσέγγιση του Ισραήλ με την Τουρκία!
Θα πρέπει  συνεπώς,  να υπάρξει ένας πιο βαθύς προβληματισμός, αν τελικά συμφέρει την Ελλάδα και την Κύπρο, να συγκροτήσουν με  το
Ισραήλ σχέση ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ συνεργασίας, με πιθανό αποτέλεσμα  να συσπειρώσουν το ΙΣΛΑΜ πίσω από την Τουρκία και εναντίον του Ελληνισμού.  Δηλαδή,  Ελλάδα και Κύπρος, να αποτελέσουν τελικά μέρος του Μεσανατολικού προβλήματος και μάλιστα σε μια περίοδο που  οι συγκρούσεις απλώνονται στην  Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί