Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ



Η πρωτοβουλία  της διοίκησης των Ναυπηγείων Ελευσίνας να ζητήσει την υπαγωγή της επιχείρησης στο άρθρο 99 και να κινηθεί η προ-πτωχευτική διαδικασία, έχει προκαλέσει αναστάτωση στο  ΥΠΕΘΑ.
Τα Ναυπηγεία Ελευσίνας έχουν  αναλάβει την ναυπήγηση 7 πυραυλακάτων για  το Πολεμικό μας Ναυτικό συνολικού κόστους (ενός) 1,2 δισεκ.ευρώ, Ήδη , έχει  καταβληθεί το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ποσού, ενώ το Π.Ν. έχει παραλάβει μόνο 4 από τις 7 πυραυλακάτους.
Τα τελευταία χρόνια τα Ναυπηγεία αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας. Η συμπαραγωγός Βρετανική εταιρεία ΒΑΕ ΣΥΣΤΕΜ, κατήγγειλε   τη σύμβαση για την ναυπήγηση των 7 πυραυλακάτων για οφειλές ύψους περίπου 50 εκατομ.ευρώ, ποσό που δεν μπορούν να καταβάλουν τα Ναυπηγεία στην βρετανική εταιρεία. Με αποτέλεσμα να σταματήσει η ναυπήγηση των πυραυλακάτων.
Υπήρξαν προσπάθειες από την Ελληνική Κυβέρνηση να στηριχτούν τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, όμως,  η ιδιοκτησία των Ναυπηγείων Ελευσίνας  δεν κατόρθωσε να βρει  βιώσιμη λύση και έτσι,  οι περίπου 800 εργαζόμενοι κινδυνεύουν να μείνουν στο δρόμο και το ΠΝ να χάσει τρεις πυραυλακάτους. Σε επιστολή του  ο ΥΠΕΘΑ Β.Βενιζέλος , προς τον Πρόεδρο των Ναυπηγείων Ελευσίνας κ. Ν. Ταβουλάρη, επισημαίνει τις προσπάθειες του Υπουργείου  να στηριχθεί η βιωσιμότητα των Ναυπηγείων Ελευσίνας, διασφαλίζοντας πάντα τα συμφέροντα του Δημοσίου.

Θα πρέπει ωστόσο να επισημάνουμε  ότι, Η βιωσιμότητα των ναυπηγείων Ελευσίνας τα τελευταία χρόνια ήταν και είναι συνυφασμένη αποκλειστικά με τα εξοπλιστικά προγράμματα του Πολεμικού μας Ναυτικού.
Για το μέλλον τους η ηγεσία των Ναυπηγείων είχε επενδύσει στο νέο πρόγραμμα ναυπήγησης 4 Φρεγατών τύπου ΦΡΕΜ. Όμως φαίνεται ότι, το πρόγραμμα αυτό θα καθυστερήσει, λόγω δραστικών περικοπών των δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς.
O αν.ΥΠΕΘΑ Πάνος Μπεγλίτης δήλωσε ότι, «οι αμυντικές βιομηχανίες, συμπεριλαμβανομένων των Ναυπηγείων, δεν μπορούν να επιβιώσουν μόνο μέσα από τις προμήθειες του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Θα επιβιώσουν,  αν αποκτήσουν ανταγωνιστικό χαρακτήρα, αν έχουν εξωστρέφεια, αν ανοιχτούν στο σκληρό διεθνή και ευρωπαϊκό ανταγωνισμό. Μόνο κάτω από αυτές τις συνθήκες μπορούν οι αμυντικές βιομηχανίες να επιβιώσουν, να αναπτυχθούν να έχουν  μέλλον»,   είπε ο κ.Μπεγλίτης.
Εκ μέρους της Ν.Δ. ο υπεύθυνος του τομέα Άμυνας Μαργαρίτης Τζήμας δήλωσε «πως η πολιτική και η απραξία της Κυβέρνησης οδηγούν σε κλείσιμο τα Ναυπηγεία  και σε απόγνωση 1300 εργαζόμενους και άλλους τόσους που ασχολούνται γύρω από τα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Ούτε στην εθνική αυτή βιομηχανία υπήρξε σχέδιο και προοπτική από την Κυβέρνηση».

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα