Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ελληνική συμμετοχή στις Νατοϊκές επιχειρήσεις στη Λιβύη

Του Χρήστου Καπούτση

Ήδη η Φρεγάτα ΛΗΜΝΟΣ από χθες βράδυ έχει τεθεί υπό νατοϊκή διοίκηση  και μετέχει στις επιχειρήσεις ναυτικού αποκλεισμού  και εμπάργκο όπλων κατά  της Λιβύης.
Σήμερα το  μεσημέρι στις Βρυξέλες οριστικοποιείται το πλήρες επιχειρησιακό σχέδιο του ΝΑΤΟ σε κοινή συνεδρίαση της Επιτροπής των Μονίμων Αντιπροσώπων και της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ατλαντικής Συμμαχίας. Και από αργά το απόγευμα,  θα αρχίσει η  υλοποίηση και των δύο αποφάσεων του Σ.Α. του ΟΗΕ που αφορούν,  το εμπάργκο όπλων, τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων και την προστασία των αμάχων,  αποστολές που έχουν  ανατεθεί στο ΝΑΤΟ.
Την ευθύνη των αεροπορικών επιχειρήσεων έχει αναλάβει το νατοϊκό Στρατηγείο στη Σμύρνη, ενώ το Στρατηγείο στη Νάπολι έχει την ευθύνη του ναυτικού αποκλεισμού. Επίσης σε τακτικό επιχειρησιακό επίπεδο οι επιχειρήσεις σχεδιάζονται και υλοποιούνται από το νατοϊκό υποστρατηγείο CAOC- 5 που βρίσκεται στη Βόρεια Ιταλία, ενώ επικουρικός είναι ο ρόλος του υποστρατηγείου CAOC- 7 στη Λάρισα. Ωστόσο, το CAOC- 7 συμμετέχει στον σχεδιασμό των επιχειρήσεων. Και ακόμη τα συμμαχικά μαχητικά αεροσκάφη που απογειώνονται από ελληνικές βάσεις, καταθέτουν σχέδια πτήσεων στις ελληνικές αρχές.
Η Ελλάδα διεκδικούσε πιο αναβαθμισμένο ρόλο στις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, σε επίπεδο υποστρατηγείων, που θα ισοστάθμιζε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Στρατηγείου της Σμύρνης. Και αυτό διότι,  η κατανομή ευθυνών και αρμοδιοτήτων στις  νατοϊκές επιχειρήσεις, αξιοποιείται , κατά κανόνα σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο , για την προώθηση εθνικών στόχων  στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.
Σε ότι αφορά την  ελληνική συμμετοχή, με στρατιωτικά μέσα  στις αεροπορικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, είναι σε επιχειρησιακή διαθεσιμότητα, το αεροσκάφος που είναι ένα σύγχρονο ιπτάμενο ραντάρ, καθώς επίσης και τα δύο ελικόπτερα.
Και φυσικά, οι βάσεις στη  Σούδα , στο Άκτιο, στην Ανδραβίδα και στον Άραξο,  είναι σε πλήρη επιχειρησιακή λειτουργία και ικανοποιούν τις αυξημένες συμμαχικές και νατοϊκές ανάγκες, που σχετίζονται με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Λιβύη.
Πάντως στους κόλπους της Συμμαχίας, αναπτύσσεται ένας προβληματισμός,  για τις αεροπορικές επιχειρήσεις , καθώς υπάρχει ο κίνδυνος το ΝΑΤΟ να εξελιχτεί σε αεροπορία των αντικαθεστωτικών,   μια προοπτική , που βρίσκεται εκτός  του πλαισίου των αποφάσεων του Σ.Α. του ΟΗΕ, που έχουν ως πρώτιστο μέλημα την προστασία των αμάχων.
Μάλιστα ο  υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας  Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε ότι, οι επιθέσεις εναντίον των πιστών δυνάμεων στον Μουάμαρ Καντάφι ισοδυναμούν με επέμβαση στον εμφύλιο πόλεμο στο πλευρό των αντικαθεστωτικών δυνάμεων.
 Και  τέλος, να πούμε ότι, ο πόλεμος που γίνεται στη Λιβύη, όπως κάθε πόλεμος άλλωστε, δε είναι μόνο ένα παιχνίδι τηλεοπτικών  εντυπώσεων, αλλά έχει και μια πολύ σκληρή πραγματικότητας. Είναι τα θύματα, η εκκωφαντική σιωπή των θυμάτων, και τα ανθρώπινα ράκη που περιφέρονται στα ερείπια των  κατεστραμμένων  πόλεων.
 Ο πόλεμος περιέχει  πολύ ανθρώπινο πόνο και απερίγραπτες οικογενειακές και προσωπικές  τραγωδίες. Και θα πρέπει να γίνεται συχνά αναφορά και στα  θύματα των στρατιωτικών επιχειρήσεων.  Σε όλα τα θύματα,  είτε αυτά προέρχονται από τις δυνάμεις του Καντάφι, είτε από αντικαθεστωτικούς , είτε από μισθοφόρους,  είτε από τις «ανθρωπιστικές» βόμβες των βομβαρδιστικών και των πυραύλων «τόμαχοκ» των Δυτικών.

Σχόλια

  1. Γιατι εποικιστηκε η ελλας;

    Γιατι εχουμε το διεθνες παραδοξο εμφανως επι 15 χρονια ,αφανως αλλα τοσα ,ιθαγενεις μιας χωρας να εχουν ενορχηστρωσει μια μαζικη επιθεση σε παιδεια,πολιτικη,μμε ,κοινη γνωμη για την υπονομευση και διαλυση του ελληνικου ανεξαρτητου κρατους,της εθνικης του υποστασης και ιστοριας ,εναντιον της ιδιας της πατριδας τους;εναν ολοκληρωτικο ψυχολογικο πολεμο υπονομευσης και διαστροφης συνειδησεως και ηθικου;

    γιατι λυσσουν εναντια στον ελληνισμο,προωθουν μικτους γαμους στη χωρα και κανουν τα παντα να αλλαξουν την εθνικη-θρησκευτικη συνθεση του πληθυσμου με λυσσωδη εποικισμο;γιατι ξαφνικα νοσταλγησαν σε συγχορδια το οσμανικο παρελθον της χωρας και το εβραικο της σαλονικης;

    ποιος ανοιγει το δρομο για την εξαφανιση των ελληνων ως κληρονομων του πολιτισμου τους και την κληροδοτηση του στους οσμανους ντονμε συνεχιστες ενος "παναρχαιου πολιτισμου";

    τι σχεση εχουν τα ανωτερω με το σχεδιο ενοποιησης;

    η απαντησις.

    1.«Είμαστε στα πρόθυρα μιας ιστορικής ενοποίησης» δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας και βασικός εκφραστής του νεο – οθωμανικού πολιτικού προγράμματος Αχμέτ Νταβούτογλου από το βήμα συμποσίου στο οποίο συμμετείχε και πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
    Ο «Κίσινγκερ» της τουρκικής διπλωματίας τόνισε ότι

    «Το 2023 είναι το 100ο έτος της Δημοκρατίας μας.
    Όπως, κατακερματίστηκε σε κομμάτια ένα κράτος που ήταν το πολιτικό κέντρο ενός πανάρχαιου πολιτισμού, διαχωρίστηκαν τα ιδρυτικά στοιχεία αυτού του κράτους, απομακρύνθηκαν ψυχολογικά και ιστορικά το ένα από το άλλο, μέσα στα 12 χρόνια που πέρασαν από το 1911, ξεκινώντας από την Τρίπολη, και μέχρι το 1923, και όπως στο ιστορικό αποτέλεσμα αυτής της απομάκρυνσης, το 1923 γεννήθηκε μια νέα δημοκρατία, ως ένα νέο εθνικό κράτος και με αυτούς που απομείνανε επωμίστηκε τον αγώνα να μεταφέρει στο κόσμο κάποια συγκεκριμένα μηνύματα, έτσι και εμείς τώρα από το 2011 μέχρι το 2023 είμαστε αντιμέτωποι με την ανάγκη να ενοποιήσουμε ξανά αυτά τα διασπασμένα, αποχωρισμένα εθνικά στοιχεία».


    (http://www.newscode.gr/diplwmatia/story/24443/enopoihsh-twn-edafwn-ths-othwmanikhs-aytokratorias-mechri-to-2023-blepei-o)

    2.«Το μέλλον της Τουρκίας είναι λαμπρό.Την Τουρκία δεν μπορεί κανένας να τη διασπάσει και να την εντάξει σε θέση χώρας δεύτερης κατηγορίας. Ο αγώνας μας τώρα δεν είναι πόλεμος της ανεξαρτησίας.

    Είναι ένας αγώνας να μετατρέψουμε την Τουρκία σε μία από τις μεγαλύτερες δυνάμεις του κόσμου. Αυτή τη στιγμή, στις γύρω περιοχές δεν σημειώνεται καμμία εξέλιξη χωρίς τη βούληση της Τουρκίας, χωρίς να το έχει υπόψη της η Τουρκία και χωρίς να υπάρχει η έγκρισή της. Είθε, όταν εορτάζουμε την 100η επέτειο της Ίδρυσης της Δημοκρατίας, να μην συμβαίνει τίποτε στον κόσμο χωρίς την έγκριση της Τουρκίας και χωρίς να είναι εκείνη ενήμερη»...
    (21/5/2009,ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου σε ομιλία, στην οικία του πρέσβη της Τουρκίας στις Βρυξέλλες)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα