Ομιλία Υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, στη συζήτηση στη Βουλή για τη σύσταση Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης για την υπόθεση των υποβρυχίων

Ομιλία Υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, στη συζήτηση στη Βουλή για τη σύσταση Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης για την υπόθεση των υποβρυχίων

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι η κίνηση της διαδικασίας του άρθρου 86 του Συντάγματος για την ποινική ευθύνη των Υπουργών είναι μια στιγμή δυσάρεστη και υπεύθυνη για τη Βουλή. Αντιλαμβανόμαστε όλοι τη βαρύτητα αυτών που λέμε όταν υπάρχει ένα πρόσωπο που είναι κατηγορούμενο και αντιλαμβανόμαστε όλοι και τη βαρύτητα αυτών που καλούμαστε να κάνουμε με τη ψήφο μας σε λίγη ώρα.

Πιστεύω ότι αυτό που θα κάνει σήμερα η Βουλή των Ελλήνων, αποδεχόμενη την πρόταση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, είναι θαρραλέο και υπεύθυνο και προσδίδει τη διάσταση του πολιτικού ήθους στη διάταξη του άρθρου 86, η οποία κατέστη ένα προκλητικό πρόσχημα τα προηγούμενα χρόνια, γιατί αντί να εφαρμοστεί τελικά θυσιάστηκε σε πολιτικές σκοπιμότητες, οι οποίες υπηρετήθηκαν για λόγους που όλοι αντιλαμβανόμαστε, αλλά που εξέθεσαν βαρύτατα στα μάτια της κοινής γνώμης το σύνολο του πολιτικού κόσμου της χώρας.

Η πρόταση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και το νομικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί από τη νομολογία σε σχέση με τη διακίνηση μαύρου χρήματος αποδεικνύει ότι σε τίποτε δεν παρεμποδίζει το άρθρο 86 και οι προθεσμίες που αυτό προβλέπει την ποινική δίωξη και τιμωρία προσώπων που ενέχονται -εάν ενέχονται και εφόσον αποδειχτεί ότι ενέχονται- στις άθλιες και ταπεινωτικές πράξεις της δωροδοκίας και της διακίνησης μαύρου χρήματος.

Όπως και αν προσεγγίσει κανείς ερμηνευτικά τις διατάξεις του Συντάγματος και της κοινής ποινικής νομοθεσίας το συμπέρασμα είναι το ίδιο. Και αυτό είναι ένα μήνυμα που στέλνει η Βουλή στον εαυτό της, στην κοινή γνώμη και το στέλνουμε και στη Δικαιοσύνη. Διότι όταν δεν υπάρχει ποινική δικαιοδοσία της Βουλής, υπάρχει η δικαιοδοσία των κοινών ποινικών δικαστηρίων.

Ως το τέλος της συζήτησης θα μας δοθεί η ευκαιρία να τα αποσαφηνίσουμε όλα αυτά. Μπορούμε να διαβεβαιώσουμε τον ελληνικό λαό, όμως, ότι δεν υπάρχει κανένας χρονικός φραγμός. Καμία παραγραφή και καμία αποσβεστική προθεσμία δεν παρεμποδίζει τη διερεύνηση αυτών των αδικημάτων.

Όταν υπάρχουν υπόνοιες για δωροδοκία και διακίνηση μαύρου χρήματος, υπάρχει η νομική βάση για τη διερεύνηση και τη διαλεύκανση των θεμάτων αυτών, όπου η Βουλή έχει αρμοδιότητα από τη Βουλή, αλλά σε κάθε περίπτωση από την κοινή ποινική Δικαιοσύνη.

Αυτό είναι και το κριτήριο που επέβαλε τη διαφοροποίηση της περίπτωσης του κ. Τσοχατζόπουλου σε σχέση με την περίοδο από το 2002 έως το 2009. Δημοσιεύματα, σχόλια, ακριτομυθίες και κυρίως στοιχεία από την επιπόλαια, κατά τη γνώμη μου, έρευνα που διεξάγει η γερμανική δικαιοσύνη στα θέματα αυτά, επιβάλλουν να διερευνηθεί η τυχόν διάπραξη των αδικημάτων της δωροδοκίας και της διακίνησης μαύρου χρήματος.

Όταν δεν έχουμε τέτοιου είδους ενδείξεις και το θέμα είναι εάν ελήφθησαν σωστές αποφάσεις και αν έγινε καλή και επωφελής για το δημόσιο διαχείριση κάποιων συμβάσεων, τότε το ζήτημα δεν είναι η δωροδοκία και η διακίνηση μαύρου χρήματος. Εάν ποινικοποιήσουμε αυτές τις επιλογές, τότε θα έχουμε περιπέσει σε ένα σφάλμα, το οποίο μπορεί να είναι μείζον του πρώτου: θα έχουμε ποινικοποιήσει το πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Υπό την έννοια αυτή τι είναι πιο βλαπτικό; Το να υπογράψει κανείς μια λανθασμένη σύμβαση, το να μη διαχειριστεί σωστά μια σύμβαση που έχει παραλάβει ή το να οδηγήσει τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και τον ελληνικό λαό σε θυσίες, οι οποίες υποβαθμίζουν το επίπεδο του εισοδήματος και της περιουσίας του και ακυρώνουν τις προοπτικές των παιδιών του; Προφανώς το δεύτερο είναι πολύ βαρύτερο. Δεν σημαίνει όμως ότι υπάρχει ποινικός δόλος και ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί με εισαγγελείς και δικαστές. Αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί με τις θαρραλέες πολιτικές επιλογές και τις αποφάσεις υπέρβασης που πρέπει να πάρει ο ελληνικός λαός.

Γι’ αυτό λοιπόν προτείνουμε τη σύσταση επιτροπής διενέργειας προκαταρκτικής εξέτασης εκεί όπου υπάρχει υλικό που επιβάλλει τη διερεύνηση της τυχόν τέλεσης αδικημάτων της δωροδοκίας και διακίνησης μαύρου χρήματος και ενεργοποιούμε το πιο εξειδικευμένο όργανο της Βουλής που είναι η Ειδική Διαρκής Επιτροπή Αμυντικών Εξοπλισμών και Συμβάσεων για να αποσαφηνιστεί η περίοδος από το 2002 έως το 2009.

Τα όσα έχουν γίνει από το 2009, από τον Οκτώβριο που ανέλαβε η παρούσα Κυβέρνηση, μέχρι σήμερα έχουν συζητηθεί άπειρες φορές και συζητούνται διαρκώς και στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή και στην Ολομέλεια. Διότι με δική μας πρωτοβουλία έχουμε καταστήσει επίκεντρο της διαδικασίας των αμυντικών προμηθειών τη Βουλή. Η Βουλή αποφασίζει για τα πάντα. Για την κίνηση της διαδικασίας, για την προκήρυξη ενός διαγωνισμού, για την κατακύρωση, για τα πάντα.

Και θέλω να πληροφορηθεί το Σώμα γιατί όσοι δεν μετέχετε στην Επιτροπή μπορεί να μην το γνωρίζετε, ότι επί ενάμισι χρόνο τώρα όλες οι αποφάσεις της Επιτροπής αυτής έχουν ληφθεί με ευρύτατη πλειοψηφία, την οποία συγκροτεί το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία και ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός. Οι δε αντιρρήσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος και του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι διατυπωμένες με εξαιρετική σοβαρότητα και σωφροσύνη και είναι αντιρρήσεις αρχής, δεν είναι αντιρρήσεις που υπαινίσσονται αδιαφάνεια.

Θέλω εδώ να θυμίσω στον κ. Πρόεδρο του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού ότι τον νόμο 3885/2010, σε εκτέλεση του οποίου συνήθισαν οι νέες συμβάσεις, τον υπερψήφισε ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός. Υπερψήφισε και το προσύμφωνο της 18ης Μαρτίου. Η δε Νέα Δημοκρατία αποσαφήνισε δια του εκπροσώπου της και Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής της Ομάδας ότι η αντίρρησή της συνίσταται μόνο στο ότι τα δύο νέα υποβρύχια είναι τύπου 214 και όχι τύπου 209. Σε αυτό, σε τίποτε άλλο.

Είπε ο κ. Καμμένος: «προβάλλαμε τόσες αντιρρήσεις από το 2000 έως το 2004 για τις συμβάσεις αυτές». Από το 2004 έως το 2009 γιατί δεν ενημέρωσε τον τότε Πρωθυπουργό και την Κυβέρνηση στην οποία μετείχε ως Υφυπουργός ώστε να γίνει έλεγχος του τρόπου εκτέλεσης των συμβάσεων, να γίνει επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων, να γίνει καταγγελία των συμβάσεων; Αλλά συνεχίστηκαν οι πληρωμές και κατεβλήθησαν 750 εκατομμύρια την περίοδο 2004 – 2009 και λόγω της αδρανείας, στην οποία δεν αποδίδουμε δόλο, τελικά βρέθηκαν οι Γερμανοί της HDW και των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά να παίρνουν αυτοί την πρωτοβουλία της καταγγελίας και να ζητούν αυτοί αποζημιώσεις από το ελληνικό δημόσιο.

Κι εμείς -το ελληνικό Δημόσιο, το Πολεμικό Ναυτικό, το Ναυπηγείο, οι εργαζόμενοι και όλες τις δορυφορικές εταιρείες του Ναυπηγείου- βρεθήκαμε σε κατάσταση αιχμαλωσίας και ομηρίας. Αυτό το πρόβλημα έπρεπε να λύσουμε. Και νομίζω ότι το λύσαμε με τον καλύτερο τρόπο και πάντως δια νόμου. Δεν ακολουθήσαμε καμία διαδικασία, η οποία να κινήθηκε έξω από την αίθουσα αυτή. Και για πρώτη φορά εμφανίσαμε ενώπιον της Βουλής τους αντισυμβαλλόμενους και τους θέσαμε υπό τον έλεγχο της ακρόασης της Βουλής, ώστε να ρωτηθούν τα πάντα.

Λέει ο κ. Καρατζαφέρης: «μην αποκαλύπτετε μυστικά των Ενόπλων Δυνάμεων από του βήματος της Βουλής, γιατί θα διαβάσουν οι Τούρκοι τα πρακτικά και θα δουν ότι δεν πετούν τα F-16 και γέρνει το υποβρύχιο». Μακάρι να διαβάσουν οι γείτονές μας τα πρακτικά και να αποκτήσουν παραπλανητικές πληροφορίες. Θα έχουν εσφαλμένη εικόνα για τις αμυντικές και για τις επιχειρησιακές δυνατότητες των Ενόπλων Δυνάμεων, γιατί και η διαθεσιμότητα κινείται στα ίδια επίπεδα των τελευταίων δεκαετιών και οι πιλότοι μας είναι οι καλύτεροι και βραβεύτηκαν σε ΝΑΤΟϊκό επίπεδο διεθνώς.

Και καμία παράβαση των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας, καμία παραβίαση του εθνικού εναέριου χώρου δε μένει αναπάντητη. Παντού έχουμε αναχαίτιση και αναγνώριση και διπλωματικό διάβημα. Εάν πρέπει να λυπούμαστε γιατί οι Τούρκοι παραβιάζουν λιγότερο συχνά τους κανόνες αυτούς και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, τότε πρέπει να σας πω ότι αυτό οδηγεί σε απόλυτο παραλογισμό.

Και σας παρακαλώ πάρα πολύ μην απαξιώνετε άλλο ένα σημαντικό οπλικό σύστημα, όπως είναι το υποβρύχιο «Παπανικολής», το οποίο είναι καύχημα του Ναυτικού. Θα διαβάσατε ότι ο κυβερνήτης έδωσε μία συνέντευξη σε μεγάλη κυριακάτικη εφημερίδα, η οποία είχε και εκτενές φωτογραφικό ρεπορτάζ, στο «Πρώτο Θέμα», και διατύπωσε την παράκλησή του αυτό το οπλικό σύστημα, που το δοκίμασε ο ίδιος και το πλήρωμά του υπό τις χειρότερες καιρικές συνθήκες και που το παρακολουθεί έξι χρόνια τώρα στην κατασκευή του, να μην το απαξιώνουμε, γιατί είναι σα να μην ξέρουμε τι πλεονεκτήματα διαθέτουμε.

Εμείς παραλάβαμε το 2009 τον Οκτώβριο την κατάσταση που γνωρίζετε στα ναυπηγεία και στα υποβρύχια, παραλάβαμε υπογεγραμμένη σύμβαση για τεθωρακισμένα οχήματα μάχης τα οποία θα επιβάρυναν το Ελληνικό Δημόσιο με 2,5 δισ. ευρώ για το πεδίο του Έβρου, για το οποίο θεωρείτε υπερβολικά τα άρματα Leopard. Παραλάβαμε διακρατική συμφωνία σε πολιτικό επίπεδο, για τουλάχιστον έξι νέες φρεγάτες, με απευθείας διακρατική ανάθεση στη Γαλλία, η οποία θα είχε προϋπολογισμό που θα υπερέβαινε τα 5 δισ. ευρώ.

Κάναμε τόσο εκλογικευμένη και τόσο προσεκτική διαχείριση των εξοπλιστικών αναγκών και των διεθνών σχέσεων της χώρας, ώστε να μπορούμε να παρουσιάσουμε στη Βουλή τώρα ένα 15ετές μακροπρόθεσμο πρόγραμμα αμυντικών εξοπλισμών, που είναι μειωμένο κατά 70% και πλέον, σε σχέση με το τρέχον ΕΜΠΑΕ της περιόδου 2006-2015 που καταργείται.

Δε θα περνάνε ποτέ οι ετήσιες πληρωμές το όριο των 850 εκατομμυρίων, δηλαδή το 0,3% του ΑΕΠ για εξοπλισμούς. Αυτή είναι η δημόσια δαπάνη για εξοπλισμούς και αυτό προκύπτει μέσα από την εμπεριστατωμένη διακλαδική μελέτη των αναγκών, από πίνακα προτεραιοτήτων που κατάρτισε το ΓΕΕΘΑ και το Συμβούλιο Αρχηγών των Γενικών Επιτελείων, γιατί αυτή η άσκηση εκλογίκευσης λειτουργεί και ως θώρακας διαφάνειας αλλά και ως μηχανισμός που παρακινεί τις Ένοπλες Δυνάμεις να αξιοποιούν τα υφιστάμενα μέσα και κυρίως το μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημά τους που είναι το ανθρώπινό τους δυναμικό.

Θα κινηθεί η Προκαταρκτική Επιτροπή με τη σοβαρότητα, τη δικανική πειθαρχία, τη διαφάνεια και την ταχύτητα που απαιτείται, και το πόρισμά της θα υποβληθεί σε πάρα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα στην Ολομέλεια της Βουλής. Και ταυτόχρονα, όχι σε ένα ποινικό πλαίσιο, αλλά σε ένα πλαίσιο πολιτικής διερεύνησης, θα συζητήσουμε για τα θέματα αυτά στην Ειδική Διαρκή Επιτροπή Αμυντικών Εξοπλισμών και Συμβάσεων, για να αντλήσουμε διδάγματα που μας επιτρέπουν να είμαστε καλύτεροι και αποτελεσματικότεροι σε αυτά που κάνουμε τώρα.

Με ρώτησε ο κ. Καρατζαφέρης: «κατεβλήθησαν κονδύλια που προβλέπονται από τη νέα σύμβαση για τα υποβρύχια»; Κατεβλήθησαν. Εφαρμόζεται η σύμβαση; Απολύτως. Υπό ποία έννοια; Ότι τώρα πλέον τα τρία υποβρύχια τα οποία βρίσκονται στο πέρας της κατασκευής τους έχουν περιέλθει ήδη στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου. Προβλέπονται επαρκείς όροι διαφάνειας και ελέγχου; Προβλέπονται, μεγάλης και πρωτοφανούς αυστηρότητας, εφαρμόζονται και ζητούν διαρκώς οι υπηρεσίες του Πολεμικού Ναυτικού και της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών όλα τα στοιχεία, όλες τις συμβάσεις, όλες τις πληρωμές.

Υπάρχει αυτή τη στιγμή πράγματι κρίση στις σχέσεις του αναδόχου, που είναι τα ΕΝΑΕ με τον κύριο υποκατασκευαστή που είναι η HDW. Ο ίδιος ο κύριος ανάδοχος αρνείται να καταβάλλει κονδύλια στον κύριο υποκατασκευαστή γιατί δεν είναι ικανοποιημένος. Και έχει γνωστοποιήσει επισήμως το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού τη θέση του, και στον ανάδοχο και στον κύριο υποκατασκευαστή, ότι εάν δεν τηρηθούν πλήρως οι προδιαγραφές του νόμου, εάν δεν υποβληθούν όλα τα στοιχεία, εάν δεν τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα, δεν πρόκειται να γίνει καμία νέα πληρωμή. Κάθε πληρωμή αιτιολογείται, κάθε πληρωμή αποδίδει πρακτικό αποτέλεσμα κι έτσι πηγαίνουμε στην επόμενη.

Τα έγγραφα αυτά έχουν σταλεί, έχουν κοινοποιηθεί και θα έχουμε την ευκαιρία στις τακτικές ενημερώσεις που κάνουμε στην αρμόδια επιτροπή να πούμε λεπτομέρειες. Επιπλέον δε, θα έχουμε την ευκαιρία να ξανακαλέσουμε σε ακρόαση και τον εκπρόσωπο της ιδιοκτησίας των Ναυπηγείων και τον εκπρόσωπο του κύριου υποκατασκευαστή, της HDW.

Αν δεν πληρώνει, όμως, το Πολεμικό Ναυτικό που είναι ο μόνος ή ο κύριος εντολέας, δεν ζει η βιομηχανία. Χωρίς τις πυραυλακάτους του Πολεμικού Ναυτικού δεν ζει η Ελευσίνα. Με τις πυραυλακάτους ζήτησε την υπαγωγή της στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα. Και με μόνα τα υποβρύχια του Πολεμικού Ναυτικού δε ζει ο όγκος που λέγεται Σκαραμαγκάς με 1200 εργαζόμενους.

Άρα πρέπει να συζητήσουμε στη Βουλή, με πρωτοβουλία των Υπουργών Οικονομικών και Περιφερειακής Ανάπτυξης, και το ζήτημα της βιομηχανικής και ναυπηγικής πολιτικής, το τι κάνουμε με την υποδομή αυτή, όπως συζητάμε και για τα θέματα της αμυντικής βιομηχανίας με πρωτοβουλία του κ. Μπεγλίτη τι γίνεται στα ΕΑΣ, τι γίνεται στην ΕΛΒΟ, τι γίνεται στην ΕΑΒ και ούτω καθεξής.

Έρχομαι τώρα στις δύο πολιτικές ερωτήσεις που έθεσε ο κ. Καρατζαφέρης, παρότι αποχώρησε και δεν περίμενε να ακούσει την απάντησή μου. Δεν αντιλαμβάνομαι τι σημαίνει η ερώτηση «αν το Ισραήλ εγγυήθηκε στην Ελλάδα πως θα την προστατεύσει εάν διακηρύξει τα δικαιώματά της στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη». Τα δικαιώματα στην αποκλειστική οικονομική ζώνη απορρέουν από τη Διεθνή Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας, από τη Σύμβαση του Montego Bay του 1982. Έχουμε πει από του βήματος αυτού ότι σε αντίθεση με την υφαλοκρηπίδα που υπάρχει από μόνη της ab initio και εξ ιδίου δικαίου, ipso jure λέει το Διεθνές Δίκαιο, η δικαιοδοσία του κράτους στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη πρέπει να διακηρυχθεί.

Η Ελλάδα έχει τονίσει κατ΄ επανάληψη -το έχει πει και ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Εξωτερικών, το έχω πει κι εγώ πολλές φορές- ότι διατηρούμε ακέραια και αλώβητα τα δικαιώματά μας στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και ασκούμε στρατιωτική εποπτεία όπου χρειάζεται, όπως συνέβη πολύ πρόσφατα με το ιταλικό πλοίο Explora και όπως είχα την ευκαιρία να εξηγήσω στη Διαρκή Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας.

Αυτά που συμβαίνουν στη λεκάνη της Μεσογείου είναι από πολλές απόψεις κρίσιμα, αλλάζει ο χάρτης στον αραβικό κόσμο, αλλάζει ο χάρτης στην περιοχή μας. Πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου ότι για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (οι οποίες σε θάλασσες όπως η Μεσόγειος έχουν ίδια έκταση -σε άλλα νερά μπορεί να έχουν διαφοροποιημένη έκταση και να είναι κάπως μεγαλύτερη η υφαλοκρηπίδα, αλλά στη γεωγραφική διαμόρφωση της Μεσογείου η έκτασή τους ταυτίζεται), δύο χώρες είναι ιδιαίτερα κρίσιμες: η Αίγυπτος και η Λιβύη. Και αυτές είναι δύο χώρες που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε μία ρευστή κατάσταση, κατεξοχήν η Λιβύη. Λαμβάνουμε υπόψη μας αυτή την παράμετρο στη διαμόρφωση της εξωτερικής και της αμυντικής μας πολιτικής; Προφανώς και τη λαμβάνουμε, με μόνο κριτήριο την προάσπιση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και του δημοσίου συμφέροντος.

Και υπό την έννοια αυτή, φυσικά και παρακολουθούμε όλες τις εξελίξεις στη Συρία. Υπάρχει κανείς που να μην αντιλαμβάνεται την πολυπλοκότητα και το μέγεθος του προβλήματος; Υπάρχει κανείς που δεν παρακολουθεί την αμηχανία που υπάρχει και στο επίπεδο του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ; Αλλά δεν έχουμε διατυπώσει μία αρχή, την οποία τηρούμε σε όλες αυτές τις περιπτώσεις; Δεν είναι η αρχή μας ο σεβασμός των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας;

Αυτό θα τηρήσουμε και στην περίπτωση της Συρίας. Πιστεύει κανείς ότι οι λύσεις μπορεί να είναι λύσεις στρατιωτικές; Όχι, οι λύσεις είναι πάντα διπλωματικές και πολιτικές και θα κινηθούν εντέλει αυτές οι διαδικασίες. Εμείς πρέπει να είμαστε όμως αξιόπιστοι και πρέπει να μετέχουμε στο κεντρικό ρεύμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, γιατί αυτό ωφελεί τη χώρα στην περιοχή του ιδιαίτερου ενδιαφέροντός της.

Έχω πει κι άλλη φορά: τι θα συνέβαινε αν δεν μετείχαμε, με τον τρόπο που μετέχουμε τον τόσο προσεκτικό και μετρημένο στις επιχειρήσεις στη Λιβύη; Τι θα συνέβαινε στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κρήτης και Λιβύης; Κι έχω πει και άλλη φορά ότι υπάρχει ήδη ένα κεκτημένο το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό: οι κανόνες εναέριας κυκλοφορίας. Η υποβολή σχεδίων πτήσης από τα στρατιωτικά αεροσκάφη στην περιοχή των επιχειρήσεων της Λιβύης δείχνει ως γεγονός ότι η θέση που υποστηρίζουμε χρόνια τώρα σε σχέση με τα θέματα αυτά, μπορεί να γίνει αποδεκτή από τη διεθνή κοινότητα και είναι θεμελιωμένη νομικά κατά το Διεθνές Δίκαιο. Αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία, γιατί όλη η κατάσταση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο έχει σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό ως μήτρα της τον σεβασμό των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας για την υποβολή των σχεδίων πτήσης.

Άρα, λοιπόν, θα παρακαλούσα σε τέτοιες κρίσιμες συνθήκες, σε τέτοιες συνθήκες κοινωνικής έντασης, που πολλές φορές αγγίζει τα όρια της βίας, της κοινωνικής βίας, της συμβολικής και πολλές φορές και της υλικής βίας, ενώ έχουμε απέναντί μας πολίτες που αγωνιούν, να δείξουμε δύο τουλάχιστον πράγματα:

§ Ότι μπορούμε όλοι μαζί με υψηλό βαθμό συναίνεσης, να χειριστούμε τα ζητήματα της διαφάνειας και στο πεδίο του άρθρου 86 του Συντάγματος και στο πεδίο κρίσιμων αποφάσεων για τις αμυντικές προμήθειες, που από πλευράς δημοσιονομικής δαπάνης, είναι πάρα πολύ μικρές σε σχέση με άλλους τομείς.

§ Δεύτερο, ότι στα θέματα εξωτερικής πολιτικής άρα και διεθνούς αμυντικής πολιτικής, υπάρχει ευρύτατη συναίνεση διαχρονικά τα τελευταία 37 χρόνια και είναι κρίμα να θυσιάζουμε αυτή τη στρατηγική συμφωνία που υπάρχει στη χώρα μας, στο βωμό συγκυριακών και μικροκομματικών σκοπιμοτήτων.

Δεν σημαίνουν τίποτα πλέον αυτά. Οφείλουμε να κινηθούμε και μπορούμε να κινηθούμε σε άλλο επίπεδο, στο ύψος των περιστάσεων. Και σήμερα είναι μια πάρα πολύ ωραία ευκαιρία να τα συνδυάσουμε αυτά τα δύο και να στείλουμε ένα καθαρό μήνυμα προς τον ελληνικό λαό και στο μέτρο που αυτό είναι αναγκαίο και προς τη διεθνή κοινότητα και προς τους γείτονές μας.

Είμαι βέβαιος ότι όλοι αντιλαμβάνεστε πόσο αυτονόητα είναι αυτά που σας λέω. Και χαίρομαι γιατί έστω και έμμεσα μπορούμε να διαμορφώσουμε τόσο μεγάλες συμφωνίες στην αίθουσα αυτή.

Σας ευχαριστώ».