Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σε νέα φάση, ίσως να είναι και η τελική, μπαίνει η διαμάχη του Ισλαμιστή Πρωθυπουργού της Τουρκίας με τους Κεμαλιστές Στρατηγούς.


 του Χρήστου Καπούτση

Σε νέα φάση,  ίσως να είναι και η τελική,   μπαίνει η διαμάχη του Ισλαμιστή Πρωθυπουργού της Τουρκίας με τους Κεμαλιστές Στρατηγούς.
                   
·        οι στρατιωτικοί ηγέτες των Τουρκικών ΕΔ  υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους. Ο λόγος  της παραίτησης,  σύμφωνα με φιλοκυβερνητικά τουρκικά ΜΜΕ, είναι η  αδυναμίας του στρατού να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις των Κούρδων ανταρτών οι οποίες τις τελευταίες εβδομάδες έχουν προκαλέσει μεγάλες απώλειες στον  τουρκικό Στρατό. Ωστόσο εκτιμάται ότι  η πραγματικότητα είναι διαφορετική: Η αιτία είναι ότι οι κεμαλιστές Στρατηγοί συγκρούονται μετωπικά με την Ισλαμική πολιτική ηγεσία. Χθες το απόγευμα στη συνάντηση στο προεδρικό μέγαρο, ο Αρχηγός των Τουρκικών Ε.Δ. Στρατηγός Κοσάνερ ζήτησε από τον Πρωθυπουργό  Τ.Ερντογάν  να σταματήσουν οι συλλήψεις των ανώτατων στρατιωτικών με τις κατηγορίες για συμμετοχή στο σχέδιο συνωμοσίας Βαριοπούλα, καθώς και στην υπόθεση ΕΡΓΚΕΝΕΓΚΟΝ. Ο Τ.Ερντογάν αρνήθηκε να δεσμευτεί και ο Στρατηγός υπέβαλλε την παραίτησή του. Μαζί του παραιτήθηκαν και ΟΛΟΙ οι Επιτελάρχες οι ΑΡΧΓΟΙ Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας.
·        Ο Αρχηγός της Στρατοχωροφυλακής Νετζντέτ Οζέλ αναλαμβάνει  και την ηγεσία των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων και την ηγεσία του Στρατού. Οι πληροφορίες επιμένουν ότι πρόκειται για Ισλαμιστή στρατιωτικό. Αν αυτό αποδειχτεί αληθές, θα είναι ο πρώτος ισλαμιστής  Αρχηγός των Τουρκικών Ε.Δ. Όντως αδιανόητη εξέλιξη,   για την άλλοτε κεμαλική και στρατοκρατούμενη Τουρκία.  Το ερώτημα είναι αν ο νέος Αρχηγός θα είναι αποδεκτός από το σύνολο της ελίτ των Κεμαλιστών  ανώτερων και ανώτατων τούρκων αξιωματικών. Μπορεί οι ισλαμιστές να έχουν κατορθώσει εδώ και πολλά χρόνια να “εισβάλουν” και στις τουρκικές ΕΔ, με πολλούς αξιωματικούς να δηλώνουν πίστη στον Ερντογάν και το ΙΣΛΑΜ, όμως απέχει της πραγματικότητας η άποψη ότι  οι Τουρκικές ΕΔ δεν είναι ακόμη προπύργιο του Κεμαλισμού.

·        Η τουρκική εξωτερική πολιτική ουδέποτε αποποιήθηκε τα αναθεωρητικά της σχέδια. Η Τουρκική διπλωματία στη Θράκη, η απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας στο Αιγαίο και οι εμπρηστικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού της Τουρκίας για την Κύπρο και την Κυπριακή Δημοκρατία, επιβεβαιώνουν την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας.  Αυτή η πολιτική  και διπλωματική πρακτική της Τουρκίας,   ανέκαθεν  συνδεόταν με τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και με την στρατιωτική ισχύ της Τουρκίας, τομέας προνομιακός  των ανεξέλεγκτων από την Κυβέρνηση κεμαλιστων στρατηγών. Γι’ αυτό ο Τ.Ερντογάν επιδιώκει οι διπλωμάτες και οι στρατηγοί, να είναι μέρος της πολιτικής εξουσίας, να είναι υπό Κυβερνητικό έλεγχο και να απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης της Κυβέρνησης. Και κυρίως, δεν είναι δυνατόν, υποστηρίζει ο Τ.ΕΡντογάν, οι Κεμαλιστές Στρατηγοί και οι Διπλωμάτες να είναι πολιτικοί του αντίπαλοι. Να κατέχουν δηλαδή τμήμα της πολιτικής Εξουσίας.
·        Επιπλέον,  στην «φωτιά» που έχει ανάψει και απλώνεται  στη  Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία των Ερντογάν- Νταβούτογλου θα επιδιώξει να έχει συμπεριφορά υπερδύναμης.  Η  νέα Τουρκική Κυβέρνηση έχει ως στόχο την εξουδετέρωση των Κούρδων αυτονομιστών και ανταρτών του Ρ.Κ.Κ., και ακόμη,  επικαλείται «δικαίωμα της αυτοάμυνας» ενάντια στους Κούρδους του Βορείου Ιράκ, έχοντας πάντα το «βλέμμα της»  στραμμένο στις πετρελαιοφόρες περιοχές της Μοσούλης και του Κιρκούκ!  Αλλά για να υλοποιηθούν αυτά τα σχέδια η  Ισλαμική Κυβέρνηση του Τ.Ερντογάν θέλει ισχυρό Στρατό και απόλυτα αφοσιωμένη στρατιωτική ηγεσία.
·        Πάντως οι εξελίξεις στη Τουρκία είναι από στο μικροσκόπιο των Ελληνικών Υπουργείων Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας. Σύμφωνα με πληροφορίες,  οι εντολές που έχουν δοθεί από την πολιτική ηγεσία στα Στρατιωτικά Επιτελεία είναι "Να μην αντιδράσουν σε οποιαδήποτε τουρκική  πρόκληση,  γιατί πιθανότατα  θα πρόκειται περί οργανωμένης προβοκάτσιας".

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα