Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Να ανοίξει ο φάκελος των πυρκαγιών στα ελληνικά δάση

Του Χρήστου Καπούτση

Η αποκάλυψη του πρώην  Πρωθυπουργού της Τουρκίας Μεσούντ Γκιλμάζ , ότι Τούρκοι πράκτορες έκαιγαν τα ελληνικά δάση για αντιπερισπασμό, θα πρέπει να αναγνωστεί πολύ προσεχτικά. Και εφόσον διαπιστωθεί ότι αυτά που δημοσίευσε ως δηλώσεις του η τουρκική εφημερίδα «Μπιργκιούν»,  τα εννοούσε, τότε, λογικά, θα πρέπει να υπάρξει αντίδραση της Ελλάδας σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο.
Υπενθυμίζω ότι,  ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ,  παραδέχθηκε ότι, τουλάχιστον την εποχή της πρωθυπουργίας της Τανσού Τσιλέρ το 1995-1997, Τούρκοι πράκτορες έκαιγαν τα ελληνικά δάση!
Την εποχή εκείνη είχε καεί η μισή Ρόδος, ενώ μεγάλες πυρκαγιές κατέκαψαν πανέμορφα ελληνικά δάση και σε άλλα  νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, αλλά  και της Μακεδονίας..
Ωστόσο, «Καυτή συνέχεια» στις δηλώσεις Γιλμάζ για εμπρησμούς ελληνικών δασών δίνει με δημοσίευμά της η τουρκική εφημερίδα «Μιλιέτ». Ο Τζαν Ντουντάρ, δημοσιογράφος της εφημερίδας, αναφέρεται σε μυστική έκθεση που είχε συντάξει ο διευθυντής του γραφείου του τότε Πρωθυπουργού της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ, στην οποία επιβεβαιώνονται τόσο οι πυρκαϊές σε ελληνικά δάση και η τοποθέτηση βομβών στη Ρόδο, όσο και μία επίθεση σε υποτιθέμενο στρατόπεδο του ΡΚΚ στη Λαμία. Μάλιστα, η τουρκική υπηρεσία πληροφοριών (ΜΙΤ) είχε ζητήσει την εξαφάνιση της έκθεσης διότι θα μπορούσε να προκαλέσει πολλά προβλήματα, όπως π.χ αντίποινα από άλλες χώρες.
Ο κ. Ντουντάρ πραγματοποιεί επίσης ευθεία σύνδεση ανάμεσα στους εμπρησμούς και στην έντονη δυσαρέσκεια της Άγκυρας για την ύπαρξη στρατοπέδων εκπαίδευσης κούρδων ανταρτών στο ελληνικό έδαφος. Ο τούρκος αρθρογράφος επισημαίνει ότι «η Τουρκία ήταν εξοργισμένη για τη φιλοξενία των μελών του PKK στην Ελλάδα.»  Την εποχή εκείνη, υπήρχε μια άθλια ανθελληνική προπαγάνδα από το «βαθύ» στρατογραφειοκρατικό Κεμαλικό κατεστημένο της Άγκυρας, ότι στην Ελλάδα υπήρχαν μυστικά στρατόπεδα στα οποία εκπαιδεύονταν Κούρδοι αντάρτες του Ρ.Κ.Κ. Μάλιστα την άποψη αυτή υποστήριζαν και κάποιοι Έλληνες κρατικοδίαιτοι διανοούμενοι.
Αν αποδειχτούν αληθινά τα όσα φέρεται να υποστήριξε ο Μ.Γιλαμάζ (να θυμίσουμε ότι ο Γιλμάζ ήταν πρωθυπουργός της Τουρκίας το 1996, το 1997-1999 και αναπληρωτής πρωθυπουργός από το 1999 έως το 2002), τότε, ενισχύεται η άποψη ότι , πράκτορες της ΜΙΤ έκαιγαν ελληνικά δάση προκαλώντας μεγάλες καταστροφές στην Ελλάδα, δημιουργώντας  πολιτικό και οικονομικό πρόβλημα καθώς και πρόβλημα  αποσταθεροποίησης της χώρας μας. Θυμίζω ακόμη,  ότι τέλος Ιανουαρίου του 1996 είχαμε το θερμό ελληνοτουρκικό επεισόδιο στα Ίμια.
Μήπως,  με αφορμή της δηλώσεις Γκιλμάζ και εφόσον αποδειχτούν βάσιμες, θα πρέπει να ερευνήσουμε και  το ενδεχόμενο  οι επιχειρήσεις να συνεχίστηκαν  από τους ίδιους  πράκτορες της Τουρκίας και το 2007, όταν καταστράφηκε η μισή Πελοπόννησος , κάηκαν χιλιάδες στρέμματα δάσους, δεκάδες χωριά και 60 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους;  
Πάντως , η  ομολογία του  πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας και η ωμότητα με την οποία γίνεται,  είναι πραγματικά ανατριχιαστική.
Η εκδοχή βέβαια ότι τούρκοι πράκτορες έκαιγαν  τα ελληνικά δάση δεν είναι πρωτάκουστη.
Σε βιβλίο του ο γνωστός τούρκος δημοσιογράφος Εμίλ Τσολασάν ανέφερε ότι  μυστικός πράκτορας του είχε εκμυστηρευτεί ότι ο ίδιος είχε μεταβεί σε "γειτονική χωρά" και είχε τοποθετήσει βόμβες σε τουριστικά θέρετρα. Και ακόμη, κάποιοι  λίγοι  έλληνες δημοσιογράφοι είχαν υποστηρίξει τότε, ακροθιγώς έστω,  αυτή την άποψη, όχι ως βέβαιο γεγονός, αλλά ως πιθανό ενδεχόμενο.  Φυσικά, η άποψη αυτή είχε λοιδορηθεί από τους γνωστούς συστημικούς  διανοούμενους της πλατείας Κολωνακίου, με τις δύο τουλάχιστον κρατικές αργομισθίες, που η «ευαισθησία» τους δεν τους επιτρέπει να ακούνε τέτοιες αποκαλύψεις.

Βέβαια,  ΟΛΑ αυτά  τα γεγονότα και οι  δηλώσεις τούρκων πρώην κυβερνητικών αξιωματούχων, δεν θα πρέπει να τα  δούμε αποστασιοποιημένα από τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία. Άλλωστε,  ισχυρό πολιτικό μήνυμα περιείχαν και  οι δολοφονίες του Σουσουρλούκ, καθώς και η πολύκροτη υπόθεση  Εργκενέκον και «Βαριοπούλα», που πυροδότησαν σοβαρές πολιτικές εξελίξεις και πολιτειακές μεταβολές  στην Τουρκία.
Και ακόμη, θα πρέπει να εκτιμήσουμε και άλλα πρόσφατα συμβάντα στη γειτονική Τουρκία, όπως: πόσο σοβαρή είναι ή δεν είναι  η ασθένεια Ερντογάν, ποιες οι επιπτώσεις στις σχέσεις της Τουρκίας με τη Γαλλία, μετά την ποινικοποίηση της μη αναγνώρισης  της γενοκτονίας των αρμενίων από το Γαλλικό Κοινοβούλιο.
Πως εξελίσσεται το Κουρδικό,  οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ, καθώς επίσης και οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ε.Ε., ενόψει μάλιστα της ανάληψης της προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου από την Κυπριακή Δημοκρατία (Ιούνιος του 2012, αλλά από 1η  Ιανουαρίου η Κύπρος θα έχει   την προεδρία του τομέα Εξωτερικών και ασφάλειας της Ε.Ε., επειδή δεν συμμετέχει η προεδρεύουσα το πρώτο  εξάμηνο του 2012 η Δανία).
Η Ελληνική Κυβέρνηση υποχρεούται να ανοίξει το φάκελο των πυρκαγιών των δασών μας , να προβεί σε συστηματικές έρευνες και να τεκμηριώσει με αδιάσειστα στοιχεία , εφόσον υπάρχουν, την καταστροφική δράση των τούρκων πρακτόρων.

(απομαγνητοφωνημένο κείμενο της σημερινής  ραδιοφωνικής μου  παρέμβασης στον ρ/σ ΑΘΗΝΑ 984).

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα