Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Διεστραμμένοι ή δοσίλογοι;



Του Χρήστου Καπούτση

Νέα μέτρα σε βάρος των ελλήνων πολιτών σχεδιάζει η τρικομματική Κυβέρνηση του Λ.Παπαδήμου.
Στο στόχαστρο της Κυβέρνησης και πάλι οι μισθοί και οι συντάξεις, το «χαμήλωμα» του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα που θα συνοδεύεται με την κατάργηση του 13ου και 14ου  μισθού, η επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης και φυσικά αθρόες απολύσεις στο Δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Συνεχίζει η Κυβέρνηση του Λ.Παπαδήμου την ολέθρια πολιτική του Γ.Α.Παπανδρέου , του μοναδικού Πρωθυπουργού στην Ελληνική Ιστορία, που αντικαταστάθηκε λόγω καταφανούς ανικανότητας να Κυβερνήσει, παρότι το κόμμα του διαθέτει την πλειοψηφία στη Βουλή!
Η πολιτική της κυβέρνηση του Γ.Α. Παπανδρέου με «μπροστάρηδες»  τους ανεκδιήγητους Υπουργούς Β.Βενιζέλο, Α.Λοβέρδο, Γ.Κουτρουμάνη, Γ.Παπακωσταντίνου, Μ.Χρυσοχοίδη κ.ά., έχει προκαλέσει , ένα (1) και πλέον εκατομμύριο ανέργους, έχει βάλει την οικονομία σε βαθιά ύφεση, έχει συρρικνώσει δραματικά τα εισοδήματα των Ελλήνων πολιτών, έχει διαλύσει το Δημόσιο, έχει εξαφανίσει ακόμη και στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων  και έχει κατεδαφίσει κάθε έννοια κοινωνικού κράτους. Και ακόμη, η ανεργία και η υποαπασχόληση έχουν οδηγήσει τα ασφαλιστικά ταμεία σε μαρασμό και σε προφανή αδυναμία να καταβάλουν τις συντάξεις στους δικαιούχους.
Οι κύριοι αυτοί , τα μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ, οδήγησαν έναν ολόκληρο Λαό στην φτώχεια, την εξαθλίωση και την κατάθλιψη. Η οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ,  θεωρείται αποτυχημένη ακόμη και από την ΤΡΟΙΚΑ!!
Και το ερώτημα είναι: Είναι δυνατόν, οι υπουργοί της Κυβέρνησης Λ.Παπαδήμου να σχεδιάζουν και νέα επαχθή μέτρα σε βάρος  των ελλήνων πολιτών; 
Πρέπει να είναι κάποιος «πολύ» διεστραμμένος  ή απλά δοσίλογος, για να «σκέπτεται» και άλλα μέτρα που θα καταβυθίσουν το ΛΑΟ στην απόγνωση. Αναφύεται ωστόσο και μια αμυδρά Ελπίδα. Η ανάλγητη και αντικοινωνική Κυβερνητική πολιτική, πιθανότατα  να αποτελέσει  και το εφαλτήριο της κοινωνικής αφύπνισης και δικαιολογημένης λαϊκής  έκρηξης.
Η Ιστορία διδάσκει ότι, όταν ο ΛΑΟΣ ωθείται στην πενία και καταφρονείται η Αξιοπρέπειά του, τότε, αντιδρά και κατακρημνίζει τους δυνάστες του. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί