Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Διεστραμμένοι ή δοσίλογοι;



Του Χρήστου Καπούτση

Νέα μέτρα σε βάρος των ελλήνων πολιτών σχεδιάζει η τρικομματική Κυβέρνηση του Λ.Παπαδήμου.
Στο στόχαστρο της Κυβέρνησης και πάλι οι μισθοί και οι συντάξεις, το «χαμήλωμα» του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα που θα συνοδεύεται με την κατάργηση του 13ου και 14ου  μισθού, η επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης και φυσικά αθρόες απολύσεις στο Δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Συνεχίζει η Κυβέρνηση του Λ.Παπαδήμου την ολέθρια πολιτική του Γ.Α.Παπανδρέου , του μοναδικού Πρωθυπουργού στην Ελληνική Ιστορία, που αντικαταστάθηκε λόγω καταφανούς ανικανότητας να Κυβερνήσει, παρότι το κόμμα του διαθέτει την πλειοψηφία στη Βουλή!
Η πολιτική της κυβέρνηση του Γ.Α. Παπανδρέου με «μπροστάρηδες»  τους ανεκδιήγητους Υπουργούς Β.Βενιζέλο, Α.Λοβέρδο, Γ.Κουτρουμάνη, Γ.Παπακωσταντίνου, Μ.Χρυσοχοίδη κ.ά., έχει προκαλέσει , ένα (1) και πλέον εκατομμύριο ανέργους, έχει βάλει την οικονομία σε βαθιά ύφεση, έχει συρρικνώσει δραματικά τα εισοδήματα των Ελλήνων πολιτών, έχει διαλύσει το Δημόσιο, έχει εξαφανίσει ακόμη και στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων  και έχει κατεδαφίσει κάθε έννοια κοινωνικού κράτους. Και ακόμη, η ανεργία και η υποαπασχόληση έχουν οδηγήσει τα ασφαλιστικά ταμεία σε μαρασμό και σε προφανή αδυναμία να καταβάλουν τις συντάξεις στους δικαιούχους.
Οι κύριοι αυτοί , τα μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ, οδήγησαν έναν ολόκληρο Λαό στην φτώχεια, την εξαθλίωση και την κατάθλιψη. Η οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ,  θεωρείται αποτυχημένη ακόμη και από την ΤΡΟΙΚΑ!!
Και το ερώτημα είναι: Είναι δυνατόν, οι υπουργοί της Κυβέρνησης Λ.Παπαδήμου να σχεδιάζουν και νέα επαχθή μέτρα σε βάρος  των ελλήνων πολιτών; 
Πρέπει να είναι κάποιος «πολύ» διεστραμμένος  ή απλά δοσίλογος, για να «σκέπτεται» και άλλα μέτρα που θα καταβυθίσουν το ΛΑΟ στην απόγνωση. Αναφύεται ωστόσο και μια αμυδρά Ελπίδα. Η ανάλγητη και αντικοινωνική Κυβερνητική πολιτική, πιθανότατα  να αποτελέσει  και το εφαλτήριο της κοινωνικής αφύπνισης και δικαιολογημένης λαϊκής  έκρηξης.
Η Ιστορία διδάσκει ότι, όταν ο ΛΑΟΣ ωθείται στην πενία και καταφρονείται η Αξιοπρέπειά του, τότε, αντιδρά και κατακρημνίζει τους δυνάστες του. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα