της Ρέας Βιτάλη
Η ζωή κλείνει περίεργα ραντεβού με την
αισιοδοξία. Σε μέρη που δεν φαντάζεται ο νους του ανθρώπου. Απρόσμενα.
Απροσδιόριστα. Στυλίδα. Την περασμένη Κυριακή. Ο Δήμαρχος Απόστολος
Γκλέτσος διοργανώνει μια τελετή για να απονείμουν καλεσμένοι του
βραβεία, στους μαθητές της περιοχής του, που κατάφεραν και πέρασαν σε
Πανεπιστήμια.
Η αίθουσα γεμάτη. Οι αρχές του τόπου ατσαλάκωτες. «Οι επίσημοι» κατά πως συνηθίζεται να τους βαφτίζουμε στα μπροστινά καθίσματα. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος. Ο πρώτος που σίγουρα αναγνωρίζουν όλοι και παραξενεύονται ίσως για την παρουσία του. Πιο πίσω οι περήφανοι πατεράδες. Οι ακόμα πιο περήφανες μανάδες. Τα μεγάλα χαμόγελα. Τα αστραφτερά μάτια. Τα μαλλιά με δυνατή λακ. Να κρατήσει το χτένισμα. Μια συνηθισμένη τελετή σε μια επαρχιακή πόλη. Συνηθισμένη; 67 παιδιά μπήκαν σε Πανεπιστημιακές Σχολές! Συνηθισμένη;
5.30 η ώρα είναι προγραμματισμένη ν΄αρχίσει η τελετή. 5.30 ο Δήμαρχος ανεβαίνει στην σκηνή. Σε τούτο το κρατίδιο όλα δείχνουν να δουλεύουν ρολόι, όποιος Υπουργός ή πρώην Υπουργός πρόλαβε να φτάσει, πρόλαβε… Τόσο απλά!
«Από την ώρα που ξεκίνησε το σύστημα Καλλικράτης, τα σχολεία παραδόθηκαν στα χέρια της Δημοτικής Αρχής κάθε τόπου. Αυτό δεν σημαίνει ότι μας έδωσαν και πετρέλαιο για να τα θερμαίνουμε. Ούτε βέβαια ότι ο Δήμος μας είχε τη δυνατότητα ν΄ανταποκριθεί στην απαίτηση. Το να προσβλέπω στο κράτος έμοιαζε ανώφελο. Επικοινώνησα με τον κ. Αγγελόπουλο. Θα σας αποκαλύψω πώς τον προσφωνώ. Σύντροφε Μεγιστάνα. Του χρωστάμε πολλά. Τον παρακαλώ να έρθει στην σκηνή». Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, με την καρέκλα που βοηθάει την κίνησή του στο χώρο, προσήλθε. Ο Δήμαρχος επανέλαβε ανοίγοντας διάπλατα τα χέρια «Σύντροφε Μεγιστάνα» και κείνος χαμογελαστός απάντησε «Σύντροφε το κεφάλαιο σε στηρίζει».
Στυλίδα. Μια Κυριακή. Η νέα τάξη πραγμάτων μπροστά στα μάτια μου!
Ανήκω σε μια γενιά που είδε να εξευτελίζονται πολλά! Η επιχειρηματικότητα, το εμπόριο, η δημιουργικότητα, η καλλιέργεια, η μόρφωση, η φιλανθρωπία, το δωρεάν, η κοινωνική προσφορά. Ανήκω σε μια γενιά που έπαιξε στο κόλπο του φακού. Αναρωτιέστε τι είναι το κόλπο του φακού; Φωτίζεις κάτι έντονα για να λειτουργήσουν στα σκοτάδια του οι «αρουραίοι» ανενόχλητοι. Λες για παράδειγμα «Το μεγάλο κεφάλαιο!», το φωτίζεις και στα σκοτάδια του φωτός κτίζεις Τσοχατζόπουλους, λες «Οι πλούσιοι πίνουν το αίμα του λαού» και στα σκοτάδια δημιουργείς δισεκατομμυριούχους συνδικαλιστές και «αυτοδημιούργητους» του Χρηματιστηρίου, λες « Οι πολυεθνικές στέλνουν τα λεφτά στην Ελβετία» και κλείνεις το μάτι στις μίζες των γιατρών που κτίζουν τράπεζες, λες «Οι πλούσιοι δεν πληρώνουν φόρους» και γλεντοκοπάνε με την παρακράτηση του ΦΠΑ οι πάντες. Το σύστημα φακός. Χρόνια και χρόνια. Χολή! Από τον Καραμανλή που εκδίωξε τον Ωνάση. Τι να μας πει ο Ωνάσης στον τόπο του! Χρόνια και χρόνια σε γόνιμα χωράφια η ζηλοφθονία, το μένος, η ισοπέδωση, η παραδοπιστία. Κύλησε η επιχειρηματικότητα σε ανάξια χέρια. Είχε ο συνδικαλισμός άποψη για όλα. Όλα ξευτιλίστηκαν. Θα έμενε ο πλούτος στη θέση του;
Στυλίδα μια Κυριακή. Ηλιόλουστη. Ένας Δήμαρχος που ήθελε να είναι αποτελεσματικός. Ένας μεγιστάνας που ήθελε να είναι χρήσιμος. Ένα κράτος υπό κατάρρευση, μακάρι ένα σύστημα υπό κατεδάφιση. Ένα σωρό σχολεία που χρειάζονταν πετρέλαιο θέρμανσης. 67 παιδιά μπήκαν στα ελληνικά πανεπιστήμια. Τα πράγματα δεν είναι απλά. Σίγουρα όμως δεν είναι και τόσο περίπλοκα.
Δυο άνθρωποι. Από διαφορετικές διαδρομές. Ένας νεοεκλεγής Δήμαρχος, πρώην ηθοποιός, ένας ωραίος. Πόσοι και πόσοι ωραίοι πέρασαν από το στερέωμα και κάηκαν; Ένας πλούσιος. Μεγιστάνας. Πόσοι και πόσοι πλούσιοι πέρασαν από τον πλανήτη και κάηκαν; Ας συμφωνήσουμε κάπου. Ας τους ταιριάξουμε σε ένα σημείο. Δυο άνθρωποι με τσαγανό! Δυο τσαγανά αντάμα. «Σύντροφε μεγιστάνα», «Σύντροφε το κεφάλαιο σε στηρίζει».
Η ζωή δίνει περίεργα ραντεβού σε μαγικά απρόοπτα.
Υ.Γ 1 Παρακαλώ βγάλτε τη χολή σας. Μη μείνει μέσα σας…
ΥΓ 2 Στους επισήμους διέκρινες και την Γκέλη Αγγελοπούλου. Θαυμαστή περίπτωση. Θα σας μιλήσω σε άλλο κείμενο. Δεν διατυμπανίζουν όλες οι κυρίες τις πράξεις τους. Θα ήμουν άδικη όμως αν δεν σας ενημέρωνα εγώ γι΄αυτές.
Η αίθουσα γεμάτη. Οι αρχές του τόπου ατσαλάκωτες. «Οι επίσημοι» κατά πως συνηθίζεται να τους βαφτίζουμε στα μπροστινά καθίσματα. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος. Ο πρώτος που σίγουρα αναγνωρίζουν όλοι και παραξενεύονται ίσως για την παρουσία του. Πιο πίσω οι περήφανοι πατεράδες. Οι ακόμα πιο περήφανες μανάδες. Τα μεγάλα χαμόγελα. Τα αστραφτερά μάτια. Τα μαλλιά με δυνατή λακ. Να κρατήσει το χτένισμα. Μια συνηθισμένη τελετή σε μια επαρχιακή πόλη. Συνηθισμένη; 67 παιδιά μπήκαν σε Πανεπιστημιακές Σχολές! Συνηθισμένη;
5.30 η ώρα είναι προγραμματισμένη ν΄αρχίσει η τελετή. 5.30 ο Δήμαρχος ανεβαίνει στην σκηνή. Σε τούτο το κρατίδιο όλα δείχνουν να δουλεύουν ρολόι, όποιος Υπουργός ή πρώην Υπουργός πρόλαβε να φτάσει, πρόλαβε… Τόσο απλά!
«Από την ώρα που ξεκίνησε το σύστημα Καλλικράτης, τα σχολεία παραδόθηκαν στα χέρια της Δημοτικής Αρχής κάθε τόπου. Αυτό δεν σημαίνει ότι μας έδωσαν και πετρέλαιο για να τα θερμαίνουμε. Ούτε βέβαια ότι ο Δήμος μας είχε τη δυνατότητα ν΄ανταποκριθεί στην απαίτηση. Το να προσβλέπω στο κράτος έμοιαζε ανώφελο. Επικοινώνησα με τον κ. Αγγελόπουλο. Θα σας αποκαλύψω πώς τον προσφωνώ. Σύντροφε Μεγιστάνα. Του χρωστάμε πολλά. Τον παρακαλώ να έρθει στην σκηνή». Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, με την καρέκλα που βοηθάει την κίνησή του στο χώρο, προσήλθε. Ο Δήμαρχος επανέλαβε ανοίγοντας διάπλατα τα χέρια «Σύντροφε Μεγιστάνα» και κείνος χαμογελαστός απάντησε «Σύντροφε το κεφάλαιο σε στηρίζει».
Στυλίδα. Μια Κυριακή. Η νέα τάξη πραγμάτων μπροστά στα μάτια μου!
Ανήκω σε μια γενιά που είδε να εξευτελίζονται πολλά! Η επιχειρηματικότητα, το εμπόριο, η δημιουργικότητα, η καλλιέργεια, η μόρφωση, η φιλανθρωπία, το δωρεάν, η κοινωνική προσφορά. Ανήκω σε μια γενιά που έπαιξε στο κόλπο του φακού. Αναρωτιέστε τι είναι το κόλπο του φακού; Φωτίζεις κάτι έντονα για να λειτουργήσουν στα σκοτάδια του οι «αρουραίοι» ανενόχλητοι. Λες για παράδειγμα «Το μεγάλο κεφάλαιο!», το φωτίζεις και στα σκοτάδια του φωτός κτίζεις Τσοχατζόπουλους, λες «Οι πλούσιοι πίνουν το αίμα του λαού» και στα σκοτάδια δημιουργείς δισεκατομμυριούχους συνδικαλιστές και «αυτοδημιούργητους» του Χρηματιστηρίου, λες « Οι πολυεθνικές στέλνουν τα λεφτά στην Ελβετία» και κλείνεις το μάτι στις μίζες των γιατρών που κτίζουν τράπεζες, λες «Οι πλούσιοι δεν πληρώνουν φόρους» και γλεντοκοπάνε με την παρακράτηση του ΦΠΑ οι πάντες. Το σύστημα φακός. Χρόνια και χρόνια. Χολή! Από τον Καραμανλή που εκδίωξε τον Ωνάση. Τι να μας πει ο Ωνάσης στον τόπο του! Χρόνια και χρόνια σε γόνιμα χωράφια η ζηλοφθονία, το μένος, η ισοπέδωση, η παραδοπιστία. Κύλησε η επιχειρηματικότητα σε ανάξια χέρια. Είχε ο συνδικαλισμός άποψη για όλα. Όλα ξευτιλίστηκαν. Θα έμενε ο πλούτος στη θέση του;
Στυλίδα μια Κυριακή. Ηλιόλουστη. Ένας Δήμαρχος που ήθελε να είναι αποτελεσματικός. Ένας μεγιστάνας που ήθελε να είναι χρήσιμος. Ένα κράτος υπό κατάρρευση, μακάρι ένα σύστημα υπό κατεδάφιση. Ένα σωρό σχολεία που χρειάζονταν πετρέλαιο θέρμανσης. 67 παιδιά μπήκαν στα ελληνικά πανεπιστήμια. Τα πράγματα δεν είναι απλά. Σίγουρα όμως δεν είναι και τόσο περίπλοκα.
Δυο άνθρωποι. Από διαφορετικές διαδρομές. Ένας νεοεκλεγής Δήμαρχος, πρώην ηθοποιός, ένας ωραίος. Πόσοι και πόσοι ωραίοι πέρασαν από το στερέωμα και κάηκαν; Ένας πλούσιος. Μεγιστάνας. Πόσοι και πόσοι πλούσιοι πέρασαν από τον πλανήτη και κάηκαν; Ας συμφωνήσουμε κάπου. Ας τους ταιριάξουμε σε ένα σημείο. Δυο άνθρωποι με τσαγανό! Δυο τσαγανά αντάμα. «Σύντροφε μεγιστάνα», «Σύντροφε το κεφάλαιο σε στηρίζει».
Η ζωή δίνει περίεργα ραντεβού σε μαγικά απρόοπτα.
Υ.Γ 1 Παρακαλώ βγάλτε τη χολή σας. Μη μείνει μέσα σας…
ΥΓ 2 Στους επισήμους διέκρινες και την Γκέλη Αγγελοπούλου. Θαυμαστή περίπτωση. Θα σας μιλήσω σε άλλο κείμενο. Δεν διατυμπανίζουν όλες οι κυρίες τις πράξεις τους. Θα ήμουν άδικη όμως αν δεν σας ενημέρωνα εγώ γι΄αυτές.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου