Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γιατί κυκλοφορούν ελεύθεροι;



Του Χρήστου Καπούτση

Πλησιάζει η μέρα των Γενικών Βουλευτικών εκλογών της 17 Ιουνίου και η προεκλογική περίοδος είναι καταθλιπτική, οι τηλεοπτικές πολιτικές συζητήσεις ανούσιες και συνήθως εξελίσσονται σε «σκυλοκαβγά» και οι τηλεθεατές είναι,  άλλοι παραιτημένοι και άλλοι αποχαυνωμένοι. Και όλοι «μπερδεμένοι» και όταν λέμε όλοι εννοούμε όλοι, εκτός από τους υποψιασμένους…
Οι επικείμενες βουλευτικές εκλογές, είναι οι πρώτες, στην νέα μετα-μεταπολιτευτική περίοδο, αφού το πολιτικό σύστημα που κυριάρχησε μετά το 1974 ενταφιάστηκε στις 6 Μαΐου. Πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ), παρότι πολιτικά πτώματα, καμώνονται ότι ζουν πολιτικά και απτόητοι εκφέρουν πολιτικό λόγο. Επιβιώνουν πολιτικά,  τα φαντάσματα του εφιαλτικού παρελθόντος, γιατί δεν βρέθηκε ακόμη κάποιος να τους  σταματήσει και να τους «θάψει».
Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι θα μας σώσει από την πολύπλευρη πολιτική, κοινωνική και οικονομική κρίση, ο Λοβέρδος, ο Χρυσοχοίδης, ο Σκανδαλίδης, ο Λυκουρέντζος, ο Σπηλιωτόπουλος, ο Μπασιάκος, ο Μάνος, η Ντόρα, ο Καστανίδης  και οι άλλοι «αστέρες» του δικομματισμού,   που αντί να λογοδοτούν σε κάποιο ειδικό Δικαστήριο, έχουν πιάσει «στασίδι» στα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα της διαπλοκής, που ξεδιάντροπα επιχειρούν την «νεκρανάσταση» των σκυβάλων της πολιτικής εξαχρείωσης.
Αυτοί οι κύριοι πρώην Υπουργοί  με τις μεγάλες περιουσίες, δεν είναι υπεύθυνοι διότι στη χώρα μας υπάρχουν 1.500.000 άνεργοι ;  Αυτοί δεν οδήγησαν τη χώρα στην πλήρη χρεοκοπία και τον Λαό στην φτώχεια και την εξαθλίωση;
Γιατί λοιπόν τους επιτρέπουμε να κυκλοφορούν ελεύθεροι και το χειρότερο, να ζητούν να τους τιμήσουμε  με την ψήφο μας;
Και  επειδή στη σκάλα του κακού δεν υπάρχει τελευταίο σκαλοπάτι, αναρωτιέμαι,  ποιοι είναι αυτοί οι συμπολίτες μου,  που επιλέγουν να ψηφίσουν εκείνους,  που τους έριξαν με «χαρά»  στο Καιάδα της ζωής χωρίς ΖΩΗ;

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Έν...

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσω...

Ο Κουρτ Γκέντελ Godel ΚΑΙ Το θεώρημα της μη πληρότητας και οι πεπερασμένες δυνατότητες του ανθρώπινου μυαλού

ο Godel έδειξε ότι σε οποιοδήποτε τυπικό σύστημα, υπάρχει πάντα μια δήλωση για τους φυσικούς αριθμούς που είναι αληθινή, αλλά που δεν μπορεί να αποδειχθεί στο σύστημα. Με άλλα λόγια, τα μαθηματικά δεν θα είναι ποτέ το αυστηρό κι ακλόνητο σύστημα που οι μαθηματικοί ονειρεύονταν επί χιλιετίες. ο πολυπόθητος στόχος της διαμόρφωσης ενός τέλειου τυπικού συστήματος αποκαλύπτεται ότι είναι χιμαιρικός. Όλα τα τυπικά συστήματα - τουλάχιστον αυτά που είναι αρκετά ισχυρά να είναι ενδιαφέροντα - αποδεικνύονται ελλιπή επειδή είναι σε θέση να διατυπώσουν δηλώσεις που λένε για το εαυτό τους ότι δεν μπορούν να αποδειχθούν. Αυτό, εν συντομία, εννοούμε όταν λέμε ότι ο Godel το 1931 κατέδειξε τη «μη πληρότητα των μαθηματικών». Δεν είναι ακριβώς τα μαθηματικά τα ίδια που δεν έχουν πληρότητα, αλλά οποιοδήποτε τυπικό σύστημα που προσπαθεί να συλλάβει όλες τις αλήθειες των μαθηματικών σε πεπερασμένο σύνολό αξιωμάτων και κανόνων . Ίσως πλέον αυτό να μη μας κλονίζει τόσο, αλλά για τους μαθηματικούς στ...