Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δυσκολεύομαι…



 Του Χρήστου Καπούτση

Δυσκολεύομαι πολύ να πιστέψω την έκθεση ΣΟΚ της Εθνικής Τράπεζας.  «Μια έξοδος από το ευρώ θα οδηγούσε, σύμφωνα με την ανάλυση, σε σημαντική πτώση του βιοτικού επιπέδου του Έλληνα πολίτη (μείωση του κατά κεφαλήν εισοδήματος κατά 55% σε ευρώ), πλήττοντας περισσότερο τους οικονομικά ασθενέστερους, μέσω της σημαντικής υποτίμησης του νέου νομίσματος (65% σε ονομαστικούς), της βαθύτερης ύφεσης (-22% σε σταθερές τιμές, επιπλέον της συρρίκνωσης κατά 14% την περίοδο 2009-2011) και της αύξησης της ανεργίας (στο 34%), ενώ το κράτος θα εξαναγκαζόταν σε νομισματική χρηματοδότηση των αναγκών του, δημιουργώντας έναν πληθωριστικό φαύλο κύκλο (πληθωρισμός άνω του 30% αρχικά, με ισχυρή ανοδική τάση στη συνέχεια, καθώς θα αυτοτροφοδοτείται από αυξήσεις τιμών εισαγόμενων αγαθών και ονομαστικών μισθών), που θα ακύρωνε σταδιακά το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα από την υποτίμηση»,   αναφέρεται στην έκθεση της Εθνικής Τράπεζα της Ελλάδας, ΝΑΙ της Ελλάδας.
Δυσκολεύομαι πολύ περισσότερο να δεχτώ ότι η κ.Κρ.Λαγκάρντ δεν είχε επίγνωση των δηλώσεων που έκανε για τον Ελληνικό Λαό. Ερωτηθείσα η κ.Δ.Ν.Τ. για το  εάν είναι σε θέση να καταλάβει τις ελληνίδες μητέρες που δεν μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση σε μαίες ή  τους έλληνες ασθενείς που δεν μπορούν να αγοράσουν φάρμακα , η κα Λαγκάρντ , είπε: «Καμιά συμπάθεια για τους Έλληνες. Σκέπτομαι περισσότερο τα μικρά παιδιά σε ένα σχολείο σε ένα μικρό χωριό στο Νίγηρα, που έχουν δάσκαλο  μόνο δύο ώρες την ημέρα, και μοιράζονται τρία από αυτά την ίδια καρέκλα και είναι πολύ πρόθυμα να μάθουν γράμματα. Τους έχω στο μυαλό μου όλη την ώρα. Πιστεύω  ότι αυτοί χρειάζονται ακόμη περισσότερη βοήθεια από τους ανθρώπους στην Αθήνα».

Δυσκολεύομαι να δεχτώ ότι η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας (το επαναλαμβάνω) και η κ.Λαγκάρντ έδρασαν από κοινού, ότι ήταν συνεννοημένοι και ενήργησαν ως μέλη συμμορίας. Σίγουρα όμως, οι δηλώσεις Λαγκάρντ και η έκθεση της Εθνικής Τράπεζας, έχουν μια συνέχεια, είναι δύο κείμενα που αλληλοσυμπληρώνονται και έχουν κοινά στοιχεία. Για παράδειγμα και στα δύο κείμενα «θαυμάζουμε»  τον ανυπόκριτο κυνισμό, το μίσος σε βάρος των φορολογούμενων ελλήνων πολιτών , τον μισανθρωπισμό προς εκείνους που έχουν μικρές  αποδοχές και που φορολογούνται αγρίως και προς τους ανέργους και τους ανασφάλιστους και τους συνταξιουχους. Κυρίως όμως, «θαυμάζουμε»  στην Εθνική Τράπεζα της Λαγκάρντ , ένα άρτιο σχέδιο κατατρομοκράτησης του Ελληνικού Λαού.
Επίσης δυσκολεύομαι  και δυσκολεύομαι  πολύ, μα πάρα πολύ , να πιστέψω ότι η Λαγκάρντ και το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΘΝΙΚΗΣ Τράπεζας της Ελλάδας (για να μη ξεχνιόμαστε), δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των κερδοσκόπων, των μεγαλο-επιχειρηματιών φοροφυγάδων και megaλο-απατεώνων  και  των  τοκογλύφων δανειστών μας.
Και δυσκολεύομαι ακόμη περισσότερο να πιστέψω ότι,   οι έλληνες ψηφοφόροι θα «τσιμπήσουν»…
Ποια κόμματα υποστηρίζει η κ.Λαγκάρντ; τα ίδια που υποστηρίζει και το εγχώριο τραπεζικό σύστημα , συμπεριλαμβανομένης και της Εθνικής Τράπεζας. Δηλαδή τα ευαγή κόμματα του Μνημονίου. Ποιά είναι αυτά;  Δυσκολεύομαι να πιστέψω, ΜΟΝΑΔΙΚΕ μου αναγνώστη, ότι δεν τα έχεις εντοπίσει ακόμη!


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα