Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι ληστές των συνταξιούχων




ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΠΟΥΤΣΗ

Νέες  περικοπές στις συντάξεις και  «πλαφόν» στα νοσήλεια των συνταξιούχων σχεδιάζει η τρικομματική σοσιαλνεοφιλελεύθερη  Κυβέρνησή μας και έτσι, τα  «πάλαι ποτέ» περήφανα γηρατειά,  σήμερα είναι «άχθος αρούρης ('Αχθος αρούρης είναι έκφραση ομηρική (Ιλιάδα Σ 104) και θα πει "βάρος της γης", παναπεί άχρηστος άνθρωπος) στην πολιτισμένη κοινωνία μας  της προόδου, του εκσυγχρονισμού, της καινοτομίας και της νεοφιλελεύθερης οικονομίας.
Οι Μνημονειακές Κυβερνήσεις των Γ.Α.Παπανδρέου, Λ.Παπαδήμου και Α.Σαμαρά, συναίνεσαν στην εξόντωση των συνταξιούχων.
 Λήστεψαν εν ψυχρώ τα Ασφαλιστικά  Ταμεία!! Ο πολυπράγμων  πολιτικός  φελλός  Β.Βενιζέλος ως Αντιπρόεδρος των  Μνημονιακών   Κυβερνήσεων ήταν μπροστάρης στο «κούρεμα» των ασφαλιστικών ταμείων. Κούρεμα σημαίνει ληστεία μέχρι χρεοκοπίας των  Ταμείων των Ασφαλισμένων. Γιατί; Διότι θέλουν  να κάνουν ένα «δωράκι» στις  Ασφαλιστικές εταιρείες, των μεγαλοεπιχειρηματιών,   μεγαλομετόχων και «φιλάνθρωπων» φοροαπατεώνων.
Με το υποχρεωτικό  «κούρεμα» πριν   από μερικούς μήνες λόγω Μνηνονιακης Σύμβασης, τα Ασφαλιστικά  έχασαν το 75% των αποθεματικών τους!!
Πέρα όμως από το «κούρεμα» τα ταμεία την τριετία 1999-2002 έχασαν γύρω στα  5 δις ευρώ, διότι με εντολή της Κυβέρνησης Κ.Σημίτη «έπαιξαν» τα αποθεματικά των Ταμείων στο Χρηματιστήριο!!
Συνεπώς, δεν υπάρχουν λεφτά για συντάξεις και για την κάλυψη των νοσηλίων των συνταξιούχων , διότι κάποιοι  φαύλοι πολιτικοί λήστεψαν τα Ασφαλιστικά Ταμεία.
ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ Κλεμμένα και αποκαταστήσατε κύριοι της Κυβέρνησης  τις αδικίες  και ατιμίες που διέπραξαν σε βάρος των συνταξιούχων  οι Γ.Α. Παπανδρέου, Γ. Παπακωσταντίνου, Α. Λοβέρδος , Β. Βενιζέλος, Α. Σαμαράς και τα νέα «αστέρια» Γ.Στουρνάρας και Γ.Βρούτσης!!  
Η εξόντωση των συνταξιούχων είναι πλέον διαχρονική Κυβερνητική επιλογή. Και δυστυχώς, η κοινωνία συνολικά και όχι μόνο οι συνταξιούχοι , δεν αντιδρούν στην εγκληματική Κυβερνητική επιλογή….





Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί