Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Η Ελλάδα δεν είναι προτεκτοράτο» δήλωσε ο γνωστός για τις βαρύγδουπες δηλώσεις του Β. Βενιζέλος.

«Η Ελλάδα δεν είναι προτεκτοράτο» δήλωσε ο γνωστός για τις βαρύγδουπες δηλώσεις του Β. Βενιζέλος.
Στο Διεθνές Δίκαιο ή την Πολιτική ο όρος Προτεκτοράτο (Protectorate) σημαίνει κάποια εδαφική κατοικήσιμη περιοχή που ελέγχεται (ή κυριαρχείται κατά διάφορους βαθμούς) από μία ή περισσότερες "προστατεύουσες" [προστάτιδες] (protecting) Δυνάμεις. Γενικά τα Προτεκτοράτα είναι δημιουργήματα συνθηκών του Διεθνούς Δικαίου οι οποίες και καθορίζουν τις σχέσεις μεταξύ αυτών και του κράτους ή των κρατών που ασκούν την προστασία. Συνεπώς τα προτεκτοράτα αποτελούν υποκείμενα του Διεθνούς Δικαίου. Όμως η σχέση δανειστών-τοκογλύφων και σημερινής Ελλάδας, δεν οριοθετούνται με βάση της αρχές του Διεθνούς Δικαίου, αλλά με βάση τις απαιτήσεις της ΤΡΟΙΚΑΣ.
Συνεπώς, πράγματι η Ελλάδα, σύμφωνα με την Επιστημονική έννοια του όρου,  δεν είναι προτεκτοράτο.  Επιπλέον,  έχει δίκαιο ο και Συνταγματολόγος Β. Βενιζέλος και  υπό μιαν άλλη σκοπιά. Δεν υπάρχει ανάλογο προηγούμενο κράτους προτεκτοράτου, άρα δεν υφίσταται υπαρκτό συγκρίσιμο  μέγεθος,  από την εποχή που εγκαταλείφθηκε ο Φεουδαλισμός και περάσαμε στην συγκρότηση  των Εθνικών κρατών, που να έχει καταρρακωθεί τόσο πολύ η υπόσταση και το κύρος ενός κράτους, όπως της σημερινής Ελλάδας.
Η Ελλάδα όμως, μπορεί να χαρακτηριστεί,  ως  ένα μεταμοντέρνο ευρωπαϊκό ή τροικανό, προτεκτοράτο, αποδεχόμενοι προφανώς και τον νεολογισμό του όρου.  Και αυτό διότι:
Που και σε ποια χώρα του Κόσμου, ο Πρωθυπουργός και οι υπουργοί, προπηλακίζονται , λοιδορούνται και εκβιάζονται από υπαλλήλους απεσταλμένους της Ε.Κ.Τ., της Κομισιόν και του Δ.Ν.Τ. (όλα μαζί ΤΡΟΙΚΑ);
Ποιο Κοινοβούλιο, σε ποια χώρα,  υποχρεώθηκε να νομοθετήσει την εξόντωση των συνταξιούχων, την πλήρη κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων και   την αποσάθρωση του κράτους πρόνοιας και παροχών προς τους ανήμπορους πολίτες της;
Ποια Κυβέρνηση υποχρεώθηκε να δεχτεί ξένους απεσταλμένους να ελέγχουν,  να εγκρίνουν ή να απορρίπτουν  δαπάνες που προορίζονται για την  Εθνική μας Άμυνα  και την ασφάλεια της χώρας; Και με αυτό τον τρόπο, να έχουν πρόσβαση σε άκρως απόρρητα κρατικά μυστικά!
Για ποια Εθνική Ανεξαρτησία, για ποια Εθνική Αξιοπρέπεια, μπορούν να μιλάνε και να είναι υπερήφανοι οι σημερινοί Έλληνες;
Άραγε,  ποιος χαρακτηρισμός  ταιριάζει στο σύγχρονο ελληνικό κράτος;



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα