Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ενέργεια το ισχυρό μας «χαρτί»



Του Χρήστου Καπούτση

Η σχεδιασμένη καταβύθιση της Ελλάδας σε μια πολύπλευρη και αδιέξοδη οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση,  πιθανότατα, σχετίζεται και με την εκτιμώμενη  ύπαρξη και μάλιστα σε τεράστιες ποσότητες,  υδρογονανθράκων στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Μια Ελλάδα καθημαγμένη, έρμαιο των δανειστών της, με την πολιτική της ηγεσία αναξιόπιστη και ενδοτική   στο Γερμανικό imperium και με τον Λαό «γονατισμένο» από τις εξοντωτικές πολιτικές   λιτότητας, δεν μπορεί να προβάλλει ισχυρές αντιστάσεις και να υπερασπιστεί τον ορυκτό της πλούτο.  Μοιραία,   η εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου της χώρας μας θα περιέλθει στα χέρια των Ευρωπαίων  «επενδυτών» (Γερμανών, Γάλλων, Βρετανών , Ολλανδών, Σουηδών) και των ελλήνων συνεργατών τους, προφανώς με εκβιαστικά διλήμματα, όπως η εξασφάλιση  μίας ακόμη δόσης του δανείου,   για να μην χρεοκοπήσουμε και εκδιωχτούμε από την Ευρωζώνη!!  
Ωστόσο, η Ελληνική Κυβέρνηση , ο πρωθυπουργός Α.Σαμαράς , οι Β. Βενιζέλος και Φ .Κουβέλης και οι συναρμόδιοι Υπουργοί Εξωτερικών Δ. Αβραμόπουλος και Εθνικής Άμυνας Π. Παναγιωτόπουλος, θα πρέπει να αξιολογήσουν προσεχτικά τα εξής δεδομένα.
Εφόσον επιβεβαιωθεί η ύπαρξη ενεργειακού πλούτου εντός της Ελληνικής  ΑΟΖ, τότε , δεν αλλάζει μόνο η γεωοικονομία, αλλά και η γεωπολιτική της περιοχής της Ανατολική Μεσογείου.  
Η Δυτική Ευρώπη και ειδικά η Γερμανία και η Γαλλία «διψούν» για ενέργεια.  Η ενεργειακή εξάρτηση της Δυτικής Ευρώπης από τη Ρωσία, οδηγεί αναπόφευκτα και σε πολιτική εξάρτυση.  Η εναλλακτική λύση είναι,  τα ενεργειακά αποθέματα της Ανατολικής Μεσογείου να διοχετευτούν  με ασφάλεια στις χώρες της  Ευρωζώνης. 
Οι Κυβερνήσεις της Ουάσιγκτον και του Βερολίνου – Βρυξελών,  επιθυμούν τον έλεγχο των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων  να τον έχουν αδύναμες  και υποτελείς Κυβερνήσεις , όπως της Ελλάδας και της Κύπρου, και όχι η απρόβλεπτη και σε αρκετές περιπτώσεις ανεξέλεγκτη νέο-οθωμανική Τουρκία.  Γι’ αυτό ακριβώς και το Ισραήλ διέρρηξε τις σχέσεις του με την Τουρκία και επιδιώκει την ουσιαστική αναβάθμιση των διπλωματικών,   ενεργειακών και στρατιωτικών σχέσεών του με την Ελλάδα και τη Κύπρο.
Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει ένα ισχυρό χαρτί στις διαπραγματεύσεις της με τους ευρωπαίους  εταίρους μας. Είναι ο ορυκτός μας πλούτος, είναι η ενέργεια , είναι η γεωγραφική και γεωστρατηγική της θέση  της χώρας μας , που παράγουν αποτελέσματα στην γεωοικονομία και την  γεωπολιτική.
Έχει όμως την πολιτική βούληση η Κυβέρνηση να το αξιοποιήσει,  θέτοντας ακόμη και εκβιαστικά διλήμματα στους τοκογλύφους-δανειστές μας;

·         Δημοσιεύτηκε ήμερα Κυριακή 18 Νοεμβρίου στην εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ»


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας

Του Χρήστου Καπούτση Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,    οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες. Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων. Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή   κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!! Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πιθανόν να έχουν δίκαιο. Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα.    Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!    Γιατί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί