Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Δικαστική έρευνα για τα εξοπλιστικά




Του Χρήστου Καπούτση

Στα ίχνη του βρώμικου κυκλώματος των εμπόρων όπλων με τις διασυνδέσεις τους στον Κρατικό μηχανισμό, φαίνεται ότι βρίσκονται οι Δικαστικές αρχές.
Σε εξονυχιστικό έλεγχο υποβάλλονται οι «αμαρτωλές» συμβάσεις εξοπλιστικών προγραμμάτων των Ενόπλων μας Δυνάμεων, από Δικαστικούς Λειτουργούς και από τον ΣΔΟΕ.
Τις τελευταίες μέρες δεκάδες απόστρατοι πρώην μέλη Επιτροπών αξιολόγησης στρατιωτικού υλικού , «γνωστοί» δημοσιογράφοι και αντιπρόσωποι  του διεθνούς Στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος που πούλησαν όπλα στην Ελλάδα, ,  συνωθούνται στα ανακριτικά και εισαγγελικά γραφεία.
Οι έρευνες,  δεν αφορούν μόνο στην περίοδο του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Κ.Σημίτη και Υπουργούς Άμυνας τον Άκη Τσοχατζόπουλο  και τον Γιάννο  Παπαντωνίου (1996- 2004), αλλά επεκτείνονται  στη περίοδο της ΝΔ με Πρωθυπουργό τον Κ. Καραμανλή και Υπουργούς Άμυνας Σπ. Σπηλιωτόπουλο και Β. Μειμαράκη (2004- 2009), αλλά και πρόσφατα επί Υπουργίας Β. Βενιζέλου!!
Οι Δικαστικοί Λειτουργοί και ο ΣΔΟΕ «ξεσκονίζουν» συμβάσεις εξοπλισμών αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ,  που αφορούν αγορές  ρωσικών οπλικών συστημάτων (S-300 και TOR-M1), των ελικοπτέρων Apache και NH 90, των  αρμάτων   μάχης Leopard  , τις  φρεγάτες ,τα υποβρύχια, τα ραντάρ  και  τα μέσα για τον ηλεκτρονικό πόλεμο. Και ακόμη οι έρευνες φτάνουν μέχρι και την αιφνίδια αγορά των 30 μαχητικών αεροσκαφών F-16  το 2004 , το σύστημα αυτοπροστασίας ASPIS που αφορά στην αγορά των F -16 της περιόδου Σημίτη και  το σύστημα recce pod, που επελέγη για τα F -16 , που αγοράστηκαν την εποχή της κυβέρνησης Καραμανλή, αλλά και τα δυο επιπλέον υποβρύχια που παρήγγειλε το 2010  η Κυβέρνηση Γ.Α .Παπανδρέου με Υπουργό Εθνικής Άμυνας τον Β. Βενιζέλο. 
Ακόμη οι αρμόδιες Δικαστικές αρχές ερευνούν τα μεγάλο σκάνδαλο των Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων των εξοπλιστικών προγραμμάτων, όπου και «χάθηκαν»  δισεκατομμύρια ευρώ, που προορίζονταν κυρίως για αναπτυξιακά έργα και που η «ουρά» τους φτάνει μέχρι και τις μέρες μας...
Φως  λοιπόν, περισσότερο φως, στη σκοτεινή πλευρά των εξοπλισμών.  Είναι αδιανόητο, το υστέρημα του έλληνα φορολογούμενου , που προορίζεται για την Εθνική μας Άμυνα,  να «χάνεται» στους δαιδαλώδεις διαδρόμους της διαπλοκής οικονομικό-πολιτικών συμφερόντων.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα