Αντίσταση στον Πόλεμο

Αντίσταση στον Πόλεμο

Του Χρήστου Καπούτση

 Το βασικό δόγμα μιας στρατιωτικής (πολεμικής) επιχείρησης είναι να επιφέρεις ένα συντριπτικό πλήγμα στην «ραχοκοκαλιά»  του αντιπάλου κράτους.  Στη περίπτωση αυτή το κράτος διαλύεται , το ηθικό των πολιτών πέφτει, η απογοήτευση διογκώνεται και η διάθεση για αντίσταση μειώνεται, καθώς ο Λαός υποτάσσεται στη μοίρα του, δηλαδή στις διαθέσεις των κατακτητών.

Η Κύπρος, ως κράτος Ελεύθερο , Κυρίαρχο και Ανεξάρτητο, βασιζότανε σε δύο πυλώνες. Στον τουρισμό και στο  Τραπεζικό,  χρηματοπιστωτικό σύστημα. Καθένας από τους δύο πυλώνες αντιπροσώπευε περίπου το 40 με 45% του Κυπριακού ΑΕΠ.

Η απόφαση του Γερμανικού imperium ή κατ’ ευφημισμό Ε.Ε., να διαλύσει εν μια νυκτί , το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου, εκμεταλλευόμενη και εγκληματικά λάθη της ελληνοκυπριακής ηγεσίας (Δ. Χριστόφιας, Ν. Αναστασιάδης),  ισοδυναμεί με πολεμική ενέργεια καθυπόταξης ενός κράτους και υποδούλωσης του Λαού του.

Γνώριζε ο Γερμανικός άξονας (Γερμανία, Ολλανδία, Αυστρία, Σουηδία και Φιλανδία) ότι, διαλύοντας το Τραπεζικό σύστημα της Κύπρου, ουσιαστικά καταλύεται  η  ανεξαρτησία του κυπριακού κράτους και εξωθούνται οι  ελληνοκύπριοι, που βαυκαλίζονται  οι δυστυχείς  με την ιδέα ότι είναι και ευρωπαίοι  πολίτες, στη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση, και τελικά στον αργό θάνατο, αφού θα στερηθούν τα μέσα για να ζήσουν  με στοιχειώδη αξιοπρέπεια.

Η φιλοδοξία της Γερμανίας (ομονοούν Χριστιανοδημοκράτες και  Σοσιαλδημοκράτες), είναι να έχει ισχυρή πρόσβαση στις  ενεργειακές πηγές της  Ανατολικής Μεσογείου.  Πρώτο βήμα για την υλοποίηση του γερμανικού σχεδίου είναι η μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας από κράτος κυρίαρχο, σε αποικία χρέους. Το μέσον που επελέγη  ως πιο πρόσφορο και αποδοτικό,  είναι η de facto διάλυση του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου, ανεξάρτητα, αν αυτή η επιλογή προκαλέσει και ανθρωπιστική κρίση. Το μείζον για τις Βρυξέλλες είναι οι ελληνοκύπριοι να μην μπορούν να «ξανασηκώσουν κεφάλι»  ψηφίζοντας ΟΧΙ, είτε στο σχέδιο Ανάν, είτε στις αποφάσεις του ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ. Έτσι  λοιπόν, μια Κύπρος ελεγχόμενη από την Γερμανική πολιτικο-οικονομική ελίτ, είναι η ιδανική βάση πάνω στην οποία θα «εγκατασταθούν»  οι γεωπολιτικές και ενεργειακές φιλοδοξίες της Γερμανίας.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε σε έναν  αδυσώπητο Οικονομικό Πόλεμο.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση της Δημοκρατίας, του Ουμανισμού, της Αλληλεγγύης, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει υποκατασταθεί από την γερμανοκρατούμενη Ευρώπη των κερδοσκόπων Τραπεζιτών, των τοκογλύφων δανειστών, των αμοραλιστών, των λήσταρχων πολιτικών και των ανάλγητων τεχνοκρατών, που έχουν ως μοναδική Θεοποιημένη αξία τους  το ΚΕΡΔΟΣ.

Πρέπει να αντισταθεί η Κύπρος , η Ελλάδα, η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, στην  οικονομική επιδρομή της Γερμανίας.

Επειδή όμως, οι πολιτικές ηγεσίας αποδεικνύονται εθελόδουλες, πλήρως υποταγμένες στα «κελεύσματα» του Βερολίνου και των Βρυξελών, το βάρος της αντίστασης, για μία ακόμη φορά, «πέφτει» στους ώμους των Λαών,  που δοκιμάζονται σκληρά από τις πολιτικές της άγριας λιτότητας.

Η έξοδος από το ΕΥΡΩ και την ευρωζώνη, ίσως να είναι και μια μορφή ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, την οποία πολεμούν λυσσαλέα σε Ελλάδα και Κύπρο, τα Μνημονιακά κόμματα.

«Δεν μέμφομαι εκείνους οι όποιοι θέλουν  να άρχουν, αλλά εκείνους οι οποίοι είναι έτοιμοι να υποταχθούν», μας «φωνάζει» ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, από τις σελίδες της Ιστορίας του.  Ας τον ακούσουμε….